Przed nami tydzień teatralnych uniesień, w trakcie którego będą mieć Państwo okazję zobaczyć osiem spektakli z całej Polski! Tegoroczną edycję rozpoczyniemy we wtorek 10 maja przedstawieniem Teatru Mumerus (Kraków) pt. „Głupia mąka wariatów” inspirowanym twórczością Brunona Schulza. Kolejnego dnia zapraszamy Państwa na monodram Anny Rakowskiej „Salome” na podstawie dramatu Oscara Wilde’a. Trzeciego dnia Teatr Nowe Przestrzenie i Teatr Umowny (Kraków) zaprezentują koprodukcję według „Przebudzenia wiosny” Franka Wedekinda w konwencji dramatu dla czterech aktorów- marionetek. Na piątkowy wieczór proponujemy Państwu „LAS”, czyli autorski monodram muzyczno- wokalny Angeliki Pytel z PSYCHOTEATRU (Wrocław), z muzyką elektroniczną na żywo. Na weekend zaplanowaliśmy aż trzy spektakle – w sobotę „Kantatę na cztery skrzydła” Fundacji Act 4 Art (Warszawa), a w niedzielę – o 12.00 spektakl familijny „Awanturka z leśnego podwórka” Bajlandii (Warszawa), o 20.00 „democratic body” Teatru Tańca i Ruchu Rozbark (Bytom). Festiwal zakończymy w poniedziałek 16 maja duetem Joanny Czajkowskiej i Jacka Krawczyka „Wszystko co widać. OHIO” z repertuaru Sopockiego Teatru Tańca.
PROGRAM VI DNI TEATRU NA MOKOTOWIE - 10 – 16 maja 2016
10 maja, godz. 20.00 – „Głupia mąka wariatów”, Teatr Mumerus (Kraków)
11 maja, godz. 20.00 – „Salome”, Anna Rakowska (Wrocław)
12 maja, godz. 20.00 – „Przebudzenie wiosny”, Teatr Nowe Przestrzenie i Teatr Umowny (Kraków)
13 maja, godz. 20.00 – „LAS”, PSYCHOTEATR (Wrocław)
14 maja, godz. 20.00 – „Kantata na cztery skrzydła”, Fundacja Act 4 Art (Warszawa)
15 maja, godz. 12.00 – „Awanturka z leśnego podwórka”, Bajlandia (Warszawa)
15 maja, godz. 20.00 – „democratic body”, Teatr Tańca i Ruchu Rozbark (Bytom)
16 maja, godz. 20.00 – „Wszystko co widać. OHIO”, Sopocki Teatr Tańca (Sopot)
10 maja, godz. 20.00 (wtorek) – „Głupia mąka wariatów”, Teatr Mumerus (Kraków)
"Głupia mąka wariatów" to spektakl inspirowany opowiadaniami i grafiką Brunona Schulza. Nieco ekscentryczny tytuł jest cytatem z jednego z opowiadań Schulza. Spektakl nie jest bezpośrednią adaptacją opowiadań, chodzi tu raczej o pewną inspirację jego twórczością. W spektaklu użyto bardzo niewielkiej ilości słów bezpośrednio wypowiadanych ze sceny starając się przekazać treść opowiadań Schulza przy pomocy środków teatralnych, to znaczy sytuacji i obrazów inspirowanych grafikami Schulza, głównie z teki "Xięga bałwochwalcza". Stworzyliśmy afabularną strukturę spektaklu, nawiązującą do fantasmagorycznej podróży po mieście, opisanej w opowiadaniu "Sklepy cynamonowe", zaczynającej się od wizyty w teatrze, aż po zagubienie się w labiryncie miasta. W wykreowaniu onirycznych przestrzeni teatralnych znalazły swe miejsce inspiracje z następujących opowiadań Schulza: "Ulica Krokodyli" (symbol nowoczesności pokazany jako niedokończona ulica, gdzie wszystko jest chwilowe i skazane na tandetną ulotność), "Księga" (motyw ożywających ogłoszeń prasowych),"Sanatorium pod Klepsydrą" (motyw miasta umarłych), "Genialna epoka" (motyw czasu drugiej kategorii istniejącego poza zdarzeniami) i innych. Rzeczywistość sceniczna tego spektaklu jest zdeformowana i płynna, ulegając ciągłej metamorfozie. Aktorzy wcielają się w różne role, przechodząc płynnie od jednej postaci do drugiej, a rekwizyty zmieniają swoją funkcję i przeznaczenie. W ten sposób chcemy przekazać jedno z podstawowych założeń twórczości Schulza: wizję świata jako tworu materii i ludzkiej wyobraźni.
Scenariusz i reżyseria: Wiesław Hołdys
Aktorzy: Beata Kolak, Anna Lenczewska, Jan Mancewicz, Robert Żurek
Rekwizyty i kostiumy: Katarzyna Fijał
Muzyka: Michał Braszak
Współpraca: Agnieszka Dziedzic, Maria Śmiłek, Glen Cullen
11 maja, godz. 20.00 (środa) – „Salome”, Anna Rakowska (Wrocław)
Monodram ,,Salome” na podstawie dramatu Oscara Wilde’a pod tym samym tytułem przedstawia biblijną historię nieodwzajemnionej miłości żydowskiej księżniczki Salome do chrześcijańskiego proroka Jana Chrzciciela.
W zamian za zmysłowy taniec dla Heroda księżniczka Judei żąda głowy swego niedoszłego kochanka.
Spektakl dokonuje wnikliwej analizy tej krwawej historii miłosnej obsesji. Ukazuje trzy etapy życia Salome i w nich poszukuje źródła i przyczyny tragedii.
Inscenizacja ma formę rytuału. Tytułowa postać zawsze w pełnię księżyca wychodzi z ukrycia, by raz jeszcze odegrać i przeżyć historię swej tragicznej miłości.
Bohaterka raz jawi nam się jako pustelnica, skazana na samotność po dokonanej zbrodni, raz jako zmysłowa kochanka tańcząca dla swego ojczyma, Heroda. Jednocześnie jest nękana wizjami z dzieciństwa oraz wczesnej młodości, co staję się kluczem do zrozumienia motywów jej zachowań. Chronologia jest zaburzona. Są tylko okruchy pamięci, szczątki rozmów, echo pewnych zdarzeń w dramacie Wilde'a. Czas i przestrzeń są surrealistyczne. Salome zostaje ukarana za swoją zachłanną, destrukcyjną miłość. Jej seksualność będzie obnażona i ośmieszona. Pozostaje uwięziona w rytuale, który musi przeżywać wciąż na nowo.
"Salome"
na podstawie dramatu Oscara Wilde’a
Reżyseria: Paweł Pawlik
Obsada: Anna Rakowska
Ruch sceniczny: Artur Żymełka
Scenografia i scenariusz: Anna Rakowska, Paweł Pawlik
Opracowanie muzyczne: Piotr Zakrzewski
12 maja, godz. 20.00 (czwartek) – „Przebudzenie wiosny”, Teatr Nowe Przestrzenie i Teatr Umowny (Kraków)
Teatr Nowe Przestrzenie i Teatr Umowny zapraszają na koprodukcję według „Przebudzenia wiosny” Franka Wedekinda. Spektakl zrealizowany został w konwencji dramatu dla 4 aktorów- marionetek. Opiera się na koncepcji teatru fizycznego, poetyckiego i onirycznego.
„Przebudzenie wiosny” ukazuje problemy młodego pokolenia, wynikające z ludzkich zmagań z cielesnością. To historia jednostek zniszczonych w imię specyficznie pojętego dobra. Źródło tragedii, której widz staje się współuczestnikiem, stanowi typowy dla wieku dojrzewania brak wiedzy na temat własnej fizyczności. Brak wsparcia ze strony dorosłych, a także nieświadomość konsekwencji pewnych zachowań, prowadzą młodych do eksperymentów. Rodzi się pytanie, co jest dobrem, a co złem, gdzie należy stawiać granice?
Spektakl, w bardzo symboliczny i poetycki sposób, prezentuje pragnienia młodych ludzi, funkcjonujących w skostniałej strukturze społecznej. Przejście z wieku młodzieńczego, pełnego rozbudzonych nadziei, fantazji, pragnień, lęków i pytań, w dorosłość – tak jak przeżywa to każdy.
Zastosowana w sztuce konwencja aktorów- marionetek pozwala zachować dystans i podjąć próbę odtworzenia historii pierwszych doznań z perspektywy dziecka pełnego niepewności, ciekawości i pragnień.
Reżyseria: Dariusz Szymor
Scenografia: Natalia Kucia-Szymor
Muzyka: Igi, zespół Ez3kiel
Obsada: Szymon Grzybek, Aleksandra Kowalczyk, Łukasz Łęcki, Marzena Figiel
13 maja, godz. 20.00 (piątek) – „LAS”, PSYCHOTEATR (Wrocław)
Spektakl z muzyką elektroniczną na żywo. Autorski monodram muzyczno- wokalny Angeliki Pytel z muzyką VIOLET ULTRA.
Miasto, blokowisko, mieszkanie, łazienka, a w niej... las.
Historia dziewczyny zagubionej w świecie, w którym buty same tańczą, tajemnicy lasu zamieszkałego przez roje motyli strzeże drwal, zaś wanna napełnia się morską wodą.
Czy można się rozpuścić?
Dlaczego w mieście grasują wilki?
Czy istnieje droga powrotna z mrocznego lasu?
Jak uwierzyć w to wszystko, gdy zza okna dociera blask reklam i hałas tramwajów?
Studium samotności w tłumie ludzi.
Kiedy nie wiesz, co powiedzieć, po prostu to zaśpiewaj.
Reżyseria, wykonanie: Angelika Pytel
Asystenci reżyserki: Agata Suropek i Sebastian Zakrzewski
Scenariusz: Angelika Pytel i Agata Suropek
Muzyka: VIOLET ULTRA, kompozycje i produkcja: Paweł Rychert, melodia i słowa: Angelika Pytel
14 maja, godz. 20.00 (sobota) – „Kantata na cztery skrzydła”, Fundacja Act 4 Art (Warszawa)
„Kantata na cztery skrzydła” to tragikomiczna opowieść o zwyczajnej dziewczynie w nadzwyczaj ciężkiej sytuacji, która skłania ją do samobójstwa. Na jej drodze stają jednak dwa anioły, które starają się ocalić dziewczynę.
Spektakl traktuje o rozpaczy i sięganiu po pomoc w trudnych chwilach życia.
Autor: Robert Brutter
Reżyseria: Łukasz Lewandowski
Asystent reżysera: Michał Podsiadło
Scenografia: Wojciech Kaj Rygalski
Obsada: Dziewczyna - Sylwia Kaczmarek, Amhiel - Judy Turan, Beatiel - Marcin Zarzeczny
15 maja, godz. 12.00 (niedziela) – „Awanturka z leśnego podwórka”, BAJLANDIA (Warszawa) | SPEKTAKL FAMILIJNY
„Pytał lisek pannę gąskę, masz ochotę na przekąskę?
Przytaknęła, ale zbladła, bo prócz niej nie było jadła!”
„Awanturka z leśnego podwórka” to pełna przygód i humoru bajka dla Najmłodszych. Kolorowa i rozśpiewana w prawdziwie leśnej scenerii, opierająca się na interakcji z dziećmi, które biorą czynny udział w przygodach leśnych bohaterów. Dzieci nauczą się od zwierzątek, że wzajemna miłość i szacunek są najważniejsze w życiu, a zgoda pozwoli przetrwać nawet najtrudniejsze chwile.
Czy leśna kompania zdoła przechytrzyć cwanego lisa?
Czy szlachetność i zgoda zwyciężą?
O co ta cała awanturka?
Odpowiedź na te i inne pytania znajdziecie tylko podczas tego spektaklu!
Bohaterowie:
Zajączek – uroczy romantyk
Jeżyk – ufny i dobroduszny; prawdziwy bohater
Gąska Pralinka – łakomczuszek
Lisek – sprytny i przebiegły
Występują: Klaudia Budziłek, Katarzyna Słomska, Paweł Wiśniewski
Reżyseria i scenografia: Katarzyna Słomska
Muzyka i aranżacja: Tomasz Frączek
15 maja, godz. 20.00 (niedziela) – „democratic body”, Teatr Tańca i Ruchu Rozbark (Bytom)
Spektakl Anny Piotrowskiej „democratic body” stworzony został z tancerzami, z którymi współpracowała już wcześniej przy przedstawieniu dyplomowym „Transdyptyk”.
Istotny dla nowego przedstawienia był przebieg procesu, w którym artyści przyglądali się wykreowanemu przez Annę Piotrowską określeniu: democratic body. Sam proces twórczy był przestrzenią zdefiniowania w ciele, czym może stać się tytułowe democratic body. democratic body \db\ – w tym wypadku staje się również „bohaterem” spektaklu, stworzonym z sześciu ciał demokratycznych, tworzących jedno wspólne. Potwierdza się reguła, że ciało może być demokratyczne tylko względem innych ciał. Jedno ciało nie jest w stanie stworzyć systemu demokratycznego. \db\ nie ma przeszłości, czyli swoistej tożsamości, która mogłaby stworzyć obawy przed brakiem akceptacji innych demokratycznych ciał. \db\ żyje tu i teraz, nie zajmując się zupełnie przeszłością. W systemie stworzonym przez \db\ jest miejsce na indywidualność, nie ma za to pola na intelektualizację ego. Najważniejsza jest potrzeba, charakterystyczny dla danego momentu nakaz chwili, który określa istnienie ciała demokratycznego. Bierność, obojętność, apatia nie działają w demokratycznym systemie demokratycznych ciał. \db\ jest prostolinijne, nieskomplikowane, nie oczekujące, ciało jest aktywne, realizuje ciągle własne potrzeby.
Ciało jest w ciągłym procesie, ono dąży, podejmuje wyzwania. Nie dyskutuje z nimi, akceptując wybory. Ciało demokratyczne nic nie musi. Jest wolne. W systemie democratic body budują się więzi. Całe ciało jest decyzją i jest akceptacją tej decyzji. Co łączy demokratyczne ciała? Na pewno puls i chęć życia, istnienia, lecz nie zawsze wspólnego działania. \db\ nie może istnieć pomiędzy decyzjami – jest za lub przeciw, lub może wstrzymać się od głosu. Ciało pomiędzy decyzjami nie musi mieć zdania.
Koncepcja, reżyseria, choreografia, scenografia, kostiumy: Anna Piotrowska
Kreacja i wykonanie: Kamil Bończyk, Wojciech Chowaniec, Szymon Dobosik, Jan Lorys, Tomek Urbański, Piotr Mateusz Wach
Muzyka: Michał Mackiewicz
Światła: Anna Piotrowska & Michał Wawrzyniak
Obserwatorium krytyczne: Anna Duda, Aleksandra Kranz
Współpraca: Przemek Jeżmirski, Bożena Suwaj, Paweł Murlik, Dastin Greczyło
Produkcja: Teatr ROZBARK, Fundacja Rozwoju Tańca _ eferte
16 maja, godz. 20.00 (poniedziałek) – „Wszystko co widać. OHIO”, Sopocki Teatr Tańca (Sopot)
Dokładnie 11 lat temu w grudniu 2005 roku odbyła się premiera spektaklu „Kwadrat. Wersja 6” inspirowana jednoaktówką „Kwadrat” Samuela Becketta. Po dekadzie autorski duet Czajkowska – Krawczyk ponownie sięga do dzieł tego wybitnego dramaturga. Tym razem punktem wyjścia pracy nad spektaklem stał się tekst „IMPROMPTU. OHIO”, ale całość utkana jest z wątków i obrazów m.in. z „Pierwszej miłości”,„Kroków”,„Katastrofy” czy nawet zupełnie luźno z „Czekając na Godota”. Widzowie będą mieli możliwość znajdowania znaków i niuansów nawiązujących do dzieł Irlandczyka, ale twórcy przedstawienia pragną, by nawet Ci, którzy nie są zapalonymi „beckettologami” mogli przeżyć opowieść o jedności, rozwarstwianiu, rytmach, absurdach życia, marzeniach, miłości i śmierci.
„Wszystko co widać. OHIO” to pierwszy duet Joanny Czajkowskiej i Jacka Krawczyka od ponad 5 lat.
Koncept, scenariusz, reżyseria, choreografia, kostiumy, scenografia, wykonanie: Joanna Czajkowska, Jacek Krawczyk
Muzyka: Mariusz Noskowiak
Gościnnie głosu May użyczyła: Sylwia Góra - Weber
Wizualizajce: Łukasz Boros
Światła: Rico
Zdjęcia: Alicja Byzdra, Andrzej Rola
Na wszystkie wydarzenia obowiązuje wstęp wolny przy wcześniejszej rezerwacji telefonicznej bezpłatnych wejściówek. Rezerwacje wystartują 4 maja o godzinie 12.00 pod numerem telefonu 690-886-943.
https://web.facebook.com/events/1280708641957189/
Projekt współfinansuje m.st. Warszawa- Dzielnica Mokotów
