Ciało to wielki utopijny aktor („Exhausted/Wyczerpani”, teatr)

„Exhausted” jest niewątpliwie oszczędne w słowach, emanuje za to wyrazistą formą ukrytą w postaciach, tańcu, muzyce (częściowo na żywo) i nieokiełznaną erotyką. W sposób dosłowny przenika za kulisy spełnionego wydawać by się mogło życia zawodowego, obnażając jego najgorsze strony i ukrytą prawdę o losie i jego bohaterkach.

Każda destrukcja zaczyna się zupełnie niewinnie. Początkowo miłe i przyjemne aromaty życia, z czasem nabierają gorzkiego i palącego smaku. Zabawa przeradza się w utopię, a pragnienie nieuchronnie prowadzi do zagłady. Często nie dzieje się to jednak otwarcie, na pierwszym planie, ale pod osłoną pozornego szczęścia, złudnych uśmiechów, cudownych precjozów i wspaniałych toalet. Próba zamaskowania tego, co dzieje się w nas samych, staje się naturalną obroną przed nieuniknionym i zagłuszaniem ludzkiego jeszcze sumienie. Kłamstwo nie dotyczy już jedynie otaczającej nas rzeczywistości, ale staje się sposobem ukrycia ciężaru zdegenerowanej duszy, którego nie jesteśmy w stanie dłużej na swych wątłych barkach dźwigać. Wewnętrzna walka trwa w nas na dobre, kiedy sięgamy po oręż przedostateczny, próbując oderwać ciało od umysłu, wierząc że ułuda stanie się wiecznością, a nie jedynie chwilowym ukojeniem. Wtedy to z czeluści zrujnowanej psychiki wypełza uśpione dotąd opętanie, wskazując jedyną możliwą drogę rozwiązania, wieczny odpoczynek, a raczej męczarnię.

Piękna, zgrabna, długowłosa blondynka Shannon Michelle Wilsey (w tej roli Magdalena Popławska/Agnieszka Żulewska), wchodząc do pornobiznesu nie przeczuwała najgorszego. Już jako Savannah doskonale bawiła się na planie filmowym, który stał się dla niej miejscem samorealizacji i kultu jej idealnego wręcz ciała. Świątynia pożądania, dająca jej rozkosz i uniesienia, nie pozostała jednak obojętna dla duszy. Bardzo szybko przekonała się, jak łatwo utopia nią zawładnęła, a wszystkie przyodziewane dotąd maski, niczego nie są w stanie zasłonić, tworząc jedynie pozory raju na Ziemi. Jej rzeczywistość stała się o tyle nieznośna, że nawet morze alkoholu i narkotyków, zamiast zagłuszać, potęgowały cierpienie. Finałem wewnętrznej walki stał się wypadek samochodowy, w którym doznała urazów twarzy, jednego z elementów pozornego szczęścia. Chwilę po nim, mając zaledwie 23 lata, przystawiła pistolet do ust i pociągnęła za spust, który teraz nie oznaczał życia, ale śmierć.

Twórca sztuki Claude Bardoui, przenosi bohaterkę do wieczności, w której spotyka inną gwiazdę kończącą z dotychczasowym życiem po niefortunnym incydencie – złamanie kości biodrowej, jedną z największych aktorek wszechczasów Marlenę Dietrich. Błyskawicznie okazuje się, że niedoceniana w pełni ikona pożądania, śpiewająca wiele smutnych szlagierów będących w kontraście z jej dostatnim życiem, boryka się z własnym bagażem cierpienia. Pozornie odległe i różne postacie, zaczynają w niezwykły sposób przenikać przez siebie, a ich wyczerpanie staje się tożsame.

Exhausted jest niewątpliwie oszczędne w słowach, emanuje za to wyrazistą formą ukrytą w postaciach, tańcu, muzyce (częściowo na żywo) i nieokiełznaną erotyką. W sposób dosłowny przenika za kulisy spełnionego wydawać by się mogło życia zawodowego, obnażając jego najgorsze strony i ukrytą prawdę o losie i jego bohaterkach. Obnaża nie tylko ciało, ale utopię duszy, szukającej prawdy o nas samych. Ten spektakl po prostu warto zobaczyć, przemyśleć i odnaleźć alegorię dzisiejszej rzeczywistości. Wyrazy uznania dla wszystkich biorących w nim udział aktorów za odwagę fizyczną i nietuzinkowe odkrywanie ludzkich emocji.

Subiektywnej oceny dokonał dla Was

Robert Stawski

Exhausted/Wyczerpani

Teatr Nowy w Warszawie

Reżyseria i choreografia: Claude Bardoui

Scenografia: Diplomates

Reżyseria świateł: Katarzyna Łuszczyk

Kostiumy: Aleksandra Laska

Muzyka: Paweł Andryszczyk, Piotr Maślanka, Adam Walicki

Kamera, inspicjent: Łukasz Jóźków

Charakteryzacja: Monika Kaleta

Asystent reżysera: Adam Kasjaniuk