Hojbitter z okazji swoich 70 urodzin pragnie trochę rozpieścić się prezentem niedrogiej miłości. Z uliczną dziwką prowadzi długie i wyczerpujące negocjacje, swoisty targ o literalnie każdą szeklę. A kiedy cudem udaje się im osiągnąć kompromis i transakcja zostaje sfinalizowana, dochodzi do nieoczekiwanych problemów z potencją Hojbittera. Wstyd i upokorzenie mieszają się ze złością, wzajemną pogardą i okrucieństwem, a kiedy na scenę wkracza Hojmar (syn Hojbittera), cała trójka sięga do dna kałuży swojego żywota. Wzajemne oskarżenia, skąpstwo, zawiść i upór prowadzą bohaterów na margines człowieczeństwa i bezpośrednio po równi pochyłej ku skrajnej samotności. Krótkie, wartkie, niebywale celne dialogi, werbalny ping-pong, gorzki humor, odwaga i bezkompromisowość w ocenie bohaterów, archetypy postaw – to esencja tekstu Levina. Dowcip przenika się z grozą, a proza życia z sennymi marzeniami. To baśń o podłości i przejmującej potrzebie odmiany.
Jak pisze Anna Schiller, krytyk teatralny: Być może niebawem okaże się, że to największe odkrycie teatralno-dramaturgiczne ostatniej dekady. A najlepsze, że kopalniane złoża twórczości Levina wciąż są większe niż to, co do tej pory z nich wydobyliśmy. Z Levina będziemy żyć jeszcze długo. O wielkich cyckach i ogromnych dupach mówi się tam i śpiewa jak o największych cudach świata. I o wszystkim mówi się wprost, jakby nie istniały żadne bariery, polityczna poprawność czy choćby zwykła międzyludzka przyzwoitość. A przy okazji co druga scena to czysta groteska. Czasem tragikomedia. Śmieszna i straszna, bo chichot od rozpaczy dzieli mały krok. Levin bawi się słowami, postaciami, konwencjami, miesza gatunki. Fantazje sąsiadują z okrutnym realizmem, poezja z metafizyką. Akcja sztuk może się dziać w aptece, na statku dalekomorskim, w Himalajach albo na chłopskim wozie.
Levin ma fantastyczne wyczucie widza, bo nie pozostawia nas obojętnymi, zmusza do zajęcia stanowiska. Cały czas musimy odpowiadać na niewygodne pytania: jaki sens ma życie bez przyjemności, dlaczego człowiek stary zostaje odrzucony? – stwierdza autor inscenizacji Adam Sajnuk.
Jeden z najciekawszych młodych polskich reżyserów. Wyreżyserował kilkadziesiąt spektakli. Jego ostatnie produkcje to „Zaklęte rewiry”, „Kompleks Portnoya” (obydwa spektakle nagrodzone Feliksami Warszawskimi), „Pocałunek” w Teatrze Ateneum oraz „Konstelacje” w teatrze Polonia. Założyciel, aktor i reżyser Teatru Konsekwentnego, obecnie dyrektor artystyczny Teatru WARSawy.
Zygmunt Malanowicz
Jedna z najciekawszych postaci polskiego filmu. Zagrał w kilkudziesięciu filmach i teatrach telewizji. W swoim dorobku ekranowym ma sporo głównych i dużych ról oraz kilka kreacji, jak choćby w słynnym obrazie Romana Polańskiego "Nóż w wodzie", czy w "Polowaniu na muchy" A. Wajdy. Aktualnie jest członkiem zespołu Krzysztofa Warlikowskiego w Teatrze Nowym.
Agnieszka Przepiórska
Znana ze swoich ról w monodramach „I będą święta” oraz „Tato nie wraca”. Ostatni spektakl otrzymał wiele nagród, m.in. Grand Prix na festiwalu Monoblok w Gdańsku i nagrodę za „przeniknięcie do głębi...” na XIII Festiwalu Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu. Ukończyła Wydział Aktorski w Państwowej Wyższej Szkole Sztuki Teatralnej i Filmowej w Petersburgu. Obecnie aktorka Teatru WARSawy.
Bartosz Adamczyk
Niezależny aktor wrocławskich i warszawskich scen. Grał m. in. w Teatrze Roma, Studio Buffo, Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu. Obecnie aktor Teatru WARSawy. Stworzył role m. in. W „Zaklętych rewirach”, „Kompleksie Portnoya”, „Kochankach z sąsiedztwa”.
Scenografia: Katarzyna Adamczyk
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Opracowanie muzyczne: Michał Lamża
Gramy:
Premiera: 18 grudnia, godz. 19.
Kolejne spektakle: 19 grudnia, godz. 20, 20 grudnia, godz. 21
Bilety: 50 zł normalny, 35 zł ulgowy
Rezerwacje: bilety@teatrwarsawy.pl, 22-468 00 99
