Malina Prześluga
Reżyseria: Ula Kijak
Scenografia i kostiumy: Dominika Skaza
Muzyka: Maria Rumińska
Reżyseria świateł: Ewa Garniec
Asystent reżysera: Andrzej Szubski
Inspicjent: Elżbieta Bednarczyk
Prapremiera: 10-11-2013
Scena: Malarnia
Obsada:
Teresa Kwiatkowska /Pierwsza Komórka/
Dorota Kuduk /Alina/
Ewa Szumska /Mama/
Małgorzata Peczyńska /Mama Mamy/
Andrzej Szubski /Podstawowa Komórka Społeczna/
Marcela Stańko /Matka Boska/
Mariusz Adamski /Światłość/
*** /Chór Przechodniów, Chór Świętych/
Skąd się bierze zło? Czyją jest winą? Czy to jakaś abstrakcyjna forma błędu na poziomie biologicznym, chemicznym – komórkowym? Czy uwarunkowania społeczne? Przypadek? Boski wyrok? Czy efekt poszczególnych ludzkich wyborów, niedopatrzeń, zaniechań?
„Kwaśne mleko” powołuje do scenicznego życia: Pierwszą Komórkę, Podstawową Komórkę Społeczną, Matkę Boską, Światłość, Chór Przechodniów i Chór Świętych. Wszystkie te dziwaczne postaci oferują nam niemal kubistyczne spojrzenie na historię Aliny, jej córki, jej Mamy oraz Mamy Mamy. Jednak nawet wielość punktów widzenia nie ułatwia odpowiedzi na pytanie: Czyja to wina? Kto ponosi odpowiedzialność?
PIERWSZA KOMÓRKA:
Jest taki gen. Gen matki Polki. Mieści się we fragmencie DNA złożonym z kiszonej kapusty i buraków, różnego rodzaju kasz (gryczana, manna, itp.), wigilijnego karpia, ok na rosole i tartej bułki. To on odpowiada za nadmierne współodczuwanie i wchodzenie w wiele ról naraz. (…) I choć geny matki Dunki, matki Irlandki i matki Kanadyjki bywają wadliwe, to właśnie gen matki Polki wypada w klasyfikacji najgorzej. Zwłaszcza, gdy się go nie posiada.
„Kwaśne mleko” Maliny Prześlugi to pierwszy dramat w historii konkursu Metafory Rzeczywistości, który został nagrodzony zarówno przez Jury, jak i dziennikarzy oraz publiczność.
Absolwentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Szkoły Dramatu Tadeusza Słobodzianka w Warszawie. Dramatopisarka, bajkopisarka. Autorka książek dla dzieci: Ziuzia, Bajka i Majka, zbioru Nowe Bajki. Jej dramaty publikowane były w „Nowych Sztukach dla Dzieci i Młodzieży” Centrum Sztuki Dziecka i w „Dialogu”, a także wystawiane na wielu scenach teatralnych kraju. Laureatka Medalu Młodej Sztuki 2012, zdobywczyni kilku nagród i wyróżnień w edycjach Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży, organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu. Jej monodram: Stephanie Moles dziś rano zabiła swojego męża, a potem odpiłowała mu prawą dłoń zdobył drugą nagrodę podczas 9. Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w 2011 roku. Laureatka nagrody indywidualnej za dramat Chodź na słówko w 19. edycji Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej 2013. W szóstej edycji konkursu Metafory Rzeczywistości (2013) zdobyła nagrodę główną (ex aequo), nagrodę publiczności oraz nagrodę dziennikarzy za dramat „Kwaśne mleko”.
Debiutowała w 2004 roku spektaklem pt. Szczur na podstawie opowiadania Witolda Gombrowicza w Teatrze Miejskim w Gdyni. Zrealizowała m.in.: Bądź mi opoką Barrie’go Keeff e w Teatrze Miniatura w Gdańsku (Nagroda Młodej Krytyki na XIII Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym zderzenie w Kłodzku w 2004 roku); Zielonego wędrowca Liliany Bardijewskiej w Teatrze Lalka w Warszawie (atest za rok 2009 – Świadectwo Wysokiej Jakości i Poziomu Artystycznego przyznane przez Kapitułę Atestów przy Zarządzie Polskiego Ośrodka ASSITEJ); Nieskończoną historię Artura Pałygi w Teatrze Nowym w Zabrzu (spektakl został finalistą 19. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w 2013 roku, sama reżyserka otrzymała Nagrodę Młodego Jury za wizję artystyczną na XII Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu w 2012 roku). Jej spektakle były prezentowane m.in. w ramach: Międzynarodowego Festiwalu MALTA w Poznaniu, Opolskich Konfrontacji Teatralnych „Klasyka Polska”, Międzynarodowego Festiwalu „Konfrontacje Teatralne” w Lublinie, Festiwalu No Women No Art w Poznaniu. Jest współzałożycielką i członkinią Grupy Artystycznej TERAZ POLIŻ, z którą wspólnie stworzyła m. in. spektakl Sukienka z dziurką w 2010 roku. Prowadzi warsztaty teatralne dla dzieci, młodzieży i dorosłych. W ramach cyklu Młodzi twórcy mistrzom wyreżyserowała trzy filmy dokumentalne, kręciła również reportaże. Od 2009 roku pracuje jako asystentka profesora Waldemara Śmigasiewicza na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, gdzie pisze doktorat.
