Dom Bernardy Alba

na motywach dramatu Federica G. Lorki

Reżyseria i choreografia: Zbigniew Szymczyk

Scenografia: Marek Tybur

Kostiumy: Wanda Kowalska

Opracowanie muzyczne: Jacek Aümuller, Piotr Salaber, Zbigniew Szymczyk

Sztuka Lorki odczytana została jako historia wyznaczania granic dozwolonych form seksualności oraz definiowania tego, co jest normalne, moralne i naturalne. Źródłem egzystencjalnego dramatu staje się swoista szczelina pomiędzy ciałem, pragnącym rozkoszy i bliskości, a jego reprezentacją, która – będąc pod ciągłą restrykcją matczynych nakazów – pisze ciała córek w sytuacjach granicznych: pożądania, miłości, śmierci.

Matka, starająca się wyobcować córki wobec popędowej natury ciała, wprowadza do porządku domowego dyscyplinę – efektywny instrument władzy nad tożsamością każdej z nich. W tym domu nie okazuje się rodzicielskiej miłości, nie ma pobłażania wybrykom młodości. Każda oznaka emancypacji zostaje brutalnie obalona. Niebezpieczna gra pomiędzy budzącym się pożądaniem, a zniewalającym wpływem matki rozpoczyna się, kiedy w domu pojawia się mężczyzna.

Na scenie, gościnnie w roli Bernardy Alba – Ewa Czekalska.

Poławiacze papieru

scenariusz, reżyseria i oprac. muzyczne: Zbigniew Szymczyk(w przedstawieniu wykorzystano muzykę Wojciecha Kilara z filmów: Salto i Perła w koronie, tradycyjną muzykę klezmerską i utwór Time Lapse Michaela Nymana)                    scenografia i kostiumy: Marek Tybur

Tajemniczy K. to typowy everyman, bohater zniewolony i zagubiony, który staje przed upersonifikowaną alegorią władzy i systemu urzędniczego sterującymi jego działaniami. Przechodzący przez tryby machiny urzędniczej K., z każdym dniem pogrąża się w coraz bardziej absurdalnej rzeczywistości, a walka z systemem zdaje się nie mieć końca.Przedstawienie zrealizowano w konwencji teatru absurdu, gdzie autonomiczna wizja świata nabiera charakteru parabolicznego. Odrzucone zostały związki przyczynowo-skutkowe, a włączono do fabuły elementy nadrealizmu.Jedną z głównych inspiracji była specyfika języka urzędniczego, jako niedoskonałego środka komunikacji podatnego na socjotechniczne nadużycia.

1, 2, 3 lutego 2013r. godz.19.00

Teatr Polski – Scena Kameralna, ul.Świdnicka 28

Bilety: 30 zł – normalne, 20 zł – ulgowe

Kasy Teatru Polskiego 071-316 07 77 – 78    bilety@teatrpolski.wroc.pl

al. Dębowa 16

71/337-21-03  www.pantomima.wroc.pl  pantomima@pantomima.wroc.pl

________________________________________________________________

UWAGA! KONKURS!

Do rozdania mamy aż po 4 bilety na każdy dzień! Chcecie się wybrać do teatru? Wystarczy polubić fanpage Wywroty na Facebooku i zamieścić na naszej tablicy swój ulubiony fragment wiersza Federica Lorki + mail, na który mamy do Was pisać.  Jeśli nie założyliście konta na Facebooku na własne nazwisko, proszę o podpisanie się, abyśmy wiedzieli, na kogo rezerwować bilet. Spośród propozycji wybierzemy 31 stycznia zwycięzców, którzy zostaną powiadomieni mailowo.