Zakorzeniony w tradycyjnym teatrze japońskim Butō to rodzaj ekspresyjnego tańca. Nazywany "tańcem ciemności" odwołuje się do starożytnych wierzeń, rytuałów oraz estetyki brzydoty i śmierci. Bardziej niż na fabularnym przedstawianiu, tancerze skupiają się na sobie i swoim ciele, ich celem jest wyrażenie "samego bycia".
Istotą butō jest zaproszenie widzów do odzwierciedlenia swojego serca. Ekstremalne zwolnienie ruchu zmusza ich do zagłębienia się w nie, nie pozwalając na zatrzymanie się na powierzchni. Butō nie jest czymś, co odwołuje się do pewnej idei czy wyraża określone emocje, nie jest także medytacją. Jednak po zakończeniu spektaklu widzom dane jest zaznać ciszy, pokoju w sercu i piękna.
We Wrocławiu ze sztuką Japonii spotkamy się w ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego "Świat miejscem prawdy".
Za sprawą japońskiej artystki dźwięki etiud z muzycznego elementarza Beyera, niemieckiego pianisty, zmieszają się z echem chichotu i rosy.
Kei Ishikawa urodziła się w październiku 1986 roku w Japonii. Od czwartego roku życia tańczyła balet klasyczny, w 2007 spotkała Daisuke Yoshimoto. Wystąpiła m.in. w spektaklu „Odejście marnotrawnej córki” w reżyserii Daisuke Yoshimoto (2008) oraz „Żegnaj, mój Syriuszu” (2010).
Studio na Grobli Instytutu Grotowskiego, Wrocław
9 grudnia 2012
godzina: 19.00
