Dom Bernardy Alba – sztuka Federica G. Lorki, w reżyserii Zbigniewa Szymczyka, to kolejna premiera, po Poławiaczach papieru, w ramach Sceny Małych Form Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Przedstawienia premierowe zaplanowane są na początek maja.
Aliudque cupido, mens aliud suadet.
Co innego radzi namiętność, co innego rozum.
Owidiusz
Sztuka Lorki odczytana została jako historia wyznaczania granic dozwolonych form seksualności oraz definiowania tego, co jest normalne, moralne i naturalne. Źródłem egzystencjalnego dramatu staje się swoista szczelina pomiędzy ciałem, pragnącym rozkoszy i bliskości, a jego reprezentacją, która – będąc pod ciągłą restrykcją matczynych nakazów – pisze ciała córek w sytuacjach granicznych: pożądania, miłości, śmierci. Reżyser sprowadza życie duchowe bohaterów do seksualnego podłoża i skrywanych namiętności.
Matka, starająca się wyobcować córki wobec popędowej natury ciała, wprowadza do porządku domowego dyscyplinę – efektywny instrument władzy nad tożsamością każdej z nich. W tym domu nie okazuje się rodzicielskiej miłości, nie ma pobłażania wybrykom młodości. Każda oznaka emancypacji zostaje brutalnie obalona. Niebezpieczna gra pomiędzy budzącym się pożądaniem, a zniewalającym wpływem matki rozpoczyna się, kiedy w domu pojawia się mężczyzna.
Na scenie, gościnnie w roli Bernardy Alba – Ewa Czekalska.
Reżyseria: Zbigniew Szymczyk
Scenografia: Marek Tybur
Kostiumy: Wanda Kowalska
Opracowanie muzyczne: Jacek Aümuller, Piotr Salaber, Zbigniew Szymczyk
Asystent reżysera: Magdalena Górnicka
Obsada:
Bernarda Alba – Ewa Czekalska
Maria Josefa – Katarzyna Sobiszewska
Augustias – Agnieszka Kulińska
Magdalena – Agnieszka Dziewa
Amelia – Agnieszka Charkot
Mortirio – Paulina Joźwin
Adela – Monika Rostecka-Komorowska
