SPOTKANIE - premiera spektaklu
według „The Breath of Life” Davida Hare
PREMIERA
4 lutego (sobota) 2012 r., godz. 19.00
Centrum Sztuki Impart
sala kameralna
ul. Mazowiecka 17
Wrocław
spektakl: 5 lutego, godz. 19.00
bilety: 35-45 zł
OPIS:
Fabuła sztuki jest oparta na konfrontacji dwóch kobiet, które łączy miłość do jednego mężczyzny. Do Madeleine Palmer przybywa z niespodziewaną wizytą Frances Beale. Madeleine jest byłą pracowniczką muzeum, która porzuciła wielkomiejski gwar i osiedliła się na wyspie. Natomiast mieszkająca w dużym mieście Frances jest powieściopisarką. Obie kobiety kochały kiedyś tego samego mężczyznę - Martina.
Spotkanie dwóch kobiet to nie tylko retrospekcja ich życia, ale też analiza różnych, często błahych, decyzji, które mają wielki wpływ na to, kim się stajemy i jak się toczą nasze losy.
Przekład: Lukas Adamczyk
Reżyseria: Dorota Landowska i Joanna Szczepkowska
Scenografia i kostiumy: Wiesław Drzewiecki
Muzyka: Jarek Śmietana
Występują: Dorota Landowska, Joanna Szczepkowska
Joanna Szczepkowska o spektaklu:
„Ta sztuka urzekła nas swoją delikatnością i wewnętrznym rytmem. To, co wywiązuje się między dwiema kobietami jest niezależne od tego co mówią. Tylko od nas zależy jaką aurę będzie miało ich spotkanie. To trochę jak improwizacja znanego motywu jazzowego. Dlatego poprosiłyśmy o współpracę wybitego muzyka – Jarka Śmietanę."
„Chcemy opowiedzieć o spotkaniu dwóch zupełnie różnych kobiet. O sile zauroczenia. O zazdrości. O tym, ile w nas wszystkich jest sprzecznych uczuć. Chcemy się spotkać po prostu."
„Dwie kobiety, które choć się nie znają to jednak spędziły część życia myśląc o sobie – łączył je związek z tym samym mężczyzną. Teraz obie samotne postanowiły porozmawiać... Może wystarczy poznać się bliżej, żeby nienawiść zmieniła się w przyjaźń?"
„Akcja sztuki rozgrywa się na wyspie, blisko morza i choć to pozornie nie ma znaczenia, w spotkaniu dwóch kobiet są przypływy i odpływy wielkich i małych emocji."
David Hare - scenarzysta, dramatopisarz, aktor, reżyser; należy do uznanych dramaturgów
brytyjskich, jego sztuki od 20 lat grane są na scenach Broadwayu i West Endu, a za scenariusze filmowe był nominowany do Oskara. Do najsławniejszych należą: Plenty", „Tajemna ekstaza", „Prześwit", „Zdaniem Amy", „The Judas Kiss". Wiele z nich wystawianych było także na polskich scenach oraz w Teatrze Telewizji. Rząd francuski uhonorował dramaturga orderem, który otrzymują zasłużeni artyści i pisarze, a w swoim kraju został wyróżniony brytyjskim tytułem książęcym za zasługi dla teatru. Ponadto jest członkiem prestiżowej Royal Society of Literature.
Dorota Landowska - aktorka teatralna i filmowa; absolwentka wydziału aktorskiego PWST w Warszawie (1992). Jako studentka debiutowała rolą Heleny w Śnie nocy letniej W.Szekspira na scenie Teatru Powszechnego w Warszawie. Uznanie i wiele nagród przyniósł jej monodram o dzieciobójczyni Jordan Anny Reynolds i Moiry Buffini (1996). Znaczące role zagrała w sztukach: Trzy wysokie kobiety E.Albee, Śleboda wg K.Przerwy-Tetmajera, Zdobycie bieguna południowego Manfreda Karge, Trzy siostry A.Czechowa, Molly Sweeney B.Friela, Szach mat V.Franceschi. W 1999 r. aktorka rozpoczęła współpracę z Teatrem Narodowym, gdzie wystąpiła m.in. w spektaklach: Wesele S.Wyspiańskiego, Nie-Boska komedia Z.Krasińskiego, Requiem dla gospodyni W.Myśliwskiego, Akropolis S.Wyspiańskiego, Ostatni T.Łubieńskiego, Błądzenie W.Gombrowicza, Nora H.Ibsena, 2 maja A.Saramonowicza i Stara kobieta wysiaduje T.Różewicza, Mewa A.Czechowa. Współpracując z Krzysztofem Zaleskim zagrała w kameralnym dramacie Przyjęcie Mike'a Leigha i One Pam Gems. Z powodzeniem występowała także grając m.in. w Aniołach w Ameryce T.Kushnera, Sonacie jesiennej I.Bergmana, Gardenii E.Chowaniec, Całopaleniu D.Loher, Jakob Lenz W.Rihma
Dorota Landowska wystąpiła również w około trzydziestu spektaklach Teatru TV i Teatru TV Dla Dzieci. Spośród nich najważniejsze – Uciekła mi przepióreczka S.Żeromskiego i Ślad I.Fink. W Teatrze TV zagrała w adaptacji powieści V.Nabokova Śmiech w ciemności i w spektaklu Stygmatyczka G. Łoszewskiego. Aktorka występuje także w filmach - m.in.: Generał Nil Ryszarda Bugajskiego, Daleko od okna w reżyserii Jana Jakuba Kolskiego.
Gra również w popularnych serialach, m.in. w M jak miłość i Kryminalnych.
Nagrody:
1994 - Nagroda im. Tadeusza Łomnickiego dla zdolnych absolwentów w dwa lata po dyplomie; 1995 - Wyróżnienie w konkursie na 16. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu; 1996 - Nagroda jury za debiut na 30. Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu za monodram Jordan; 1997 - Nagroda im. Leona Schillera; 1997 - Nagroda aktorska na 37. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za monodram Jordan; 1997 – Bydgoska Łuczniczka - nagroda za rolę w monodramie Jordan Anny Reynolds i Moiry Buffini – II Przegląd sztuk
kobiecych „Kobiety i… kobiety”, Bydgoszcz; 1998 - Wyróżnienie na 38. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za rolę Braukmannowej w Zdobyciu bieguna południowego Manfreda Karge; 2000 - Nagroda „Glinianego Lwa" dla największej osobowości 25. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni; 2005 - Srebrny Krzyż Zasługi; 2008 - „Wielki Splendor" Teatru Polskiego Radia za wybitne osiągnięcia aktorskie w Teatrze Polskiego Radia.
Joanna Szczepkowska – aktorka, pisarka, publicystka. Jako studentka warszawskiej PWST zadebiutowała w telewizyjnym spektaklu „Trzy siostry” Czechowa w reż. Aleksandra Bardiniego. Po ukończeniu PWST zagrała w filmie „Con amore” i została nagrodzona w 1976 roku za najciekawszy debiut filmowy. Od 1975 r. gra w teatrach warszawskich, jest aktorką teatralną, filmową i telewizyjną; zagrała m.in. szekspirowską Julię, Lady Macbeth Tytanię, Kordelię, Katarzynę w „Poskromieniu złośnicy”, Antygonę, Rachelę w „Weselu” Wyspiańskiego, Spikę w „Onych” Witkacego. Za swoje kreacje w repertuarze klasycznym i współczesnym, dramatycznym i komediowym była wielokrotnie nagradzana. Jest laureatką fundacji ITI – stypendium do Nowego Jorku, festiwalu filmowego w Gdańsku za kreacje filmowe, w 1990 została nagrodzona telewizyjnym Wiktorem jako najpopularniejsza aktorka. Jest laureatką wielu nagród na festiwalach teatralnych. W 2001 r. otrzymała Feliksa – prestiżową nagrodę aktorską za główna rolę sztuce „Zdaniem Amy” Davida Hare’a. Jako młoda aktorka należała do sympatyków KOR-u, była sygnatariuszka listów do władz w sprawie uwolnienia więźniów politycznych. W stanie wojennym współpracowała z prasą podziemną współtworząc pismo teatralne. Przed pierwszymi wolnymi wyborami w 89 roku prowadziła w całym kraju spotkania z kandydatami na posłów – m.in. z Jackiem Kuroniem, Bronisławem Geremkiem, Adamem Michnikiem, Janem Rokitą. W 2001 roku została odznaczona za działalność na rzecz kultury niezależnej. W 1989 roku, tuż po pierwszych wolnych wyborach, zasłynęła wypowiedzią na antenie telewizyjnej, gdzie udzielając wywiadu w dzienniku telewizyjnym zaskoczyła widzów mówiąc: „Proszę państwa, 4-go czerwca 1989 roku skończył się w Polsce komunizm”. W 1994 roku została zaangażowana do teatru Carouge w Genewie, gdzie grała przez jeden sezon. Joanna Szczepkowska jest autorką zbioru wierszy pt. „Miasta do wynajęcia”, i „ Dzisiaj nazywam się Charles”, powieści „Kocham Paula mc Cartneya”, zboiru reportażowego pt. „4 czerwca”, kabaretowego recitalu pt. „Joanna Szczepkowska contra inne instrumenty”, monodramu pt. „Goła Baba”, który zagrała w wielu miejscach na świecie, m.in. w Australii, Izraelu, Kanadzie, Holandii. Jest autorką serii miniatur telewizyjnych pt. „Garderoba damska”. W 1999 roku „Gazeta Wyborcza” zaproponowała jej pisanie stałych felietonów do sobotniego dodatku „Wysokie obcasy”. Od momentu powstania tego pisma, co dwa tygodnie, publikuje tam literacki felieton. Jest też autorką artykułów publikowanych w „Gazecie Wyborczej” i tekstów poświęconych literaturze. W 2001 roku został wydany zbiór jej felietonów pt. „Drugie podwórko”. W roku 2003 ukazał się tom opowiadań pt. „Fragmenty z życia lustra” (Wydawnictwo Literackie), który znalazł się na liście bestsellerów literackich, w 2004 roku ukazał się kolejny zbiór felietonów pt. „Sześć minut przed czasem”; w tym samym roku ukazał się tekst „Gołej Baby” w formie książki ilustrowanej zdjęciami ze spektaklu.. W 2005 roku Joanna Szczepkowska zrezygnowała z etatowej pracy w teatrze, decydując się na realizację swoich autorskich planów dotyczących teatru i literatury.
Wiesław Maciej Drzewiecki - ur. 1959. W latach 1982-1987 studia na wydziale architektury wnętrz i wzornictwa przemysłowego wrocławskiej PWSSP. W dorobku kilkadziesiąt realizacji scenografii teatralnych, telewizyjnych, widowisk muzycznych. Współpraca z Przeglądem
Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, Centrum Sztuki Impart, Centrum Sztuki w Krakowie, Telewizją Kraków, Estradą i teatrami.
Niektóre realizacje:„Baśń chaotyczna" Teatr Nr 12, reż. Wojciech Kościelniak; „Kawalerskie noce "- reż. Laco Adamik, współpraca z Jerzym Duda-Graczem, Przegląd Piosenki Aktorskiej; „Bodajbo" reż. Jan Szurmiej, PPA; „Wystarczy być", reż. Andrzej Strzelecki PPA „Pejzaż mój kochany", reż. Laco Adamik, PPA; „Wrocławski Dzwon Grzesznika", reż. Zygmunt Bielawski, CS Impart; „Honorificabilitudinitatibus", reż. Leszek Czarnota, Operetka Wrocławska; „Gallus Vratislavianus", reż. Jan Szurmiej, CS Impart. Wiele scenografii do koncertów w reżyserii Romana Kołakowskiego: „Wyspa Brel", Studencki Festiwal Piosenki, Kraków; „Dzieci Solidarności" - Festiwal Gwiazd – Gdańsk; „Zło - The Tigers Lilly Project", Wrocławski Teatr Piosenki; „Wysocki-Osiem Grzechów", „Colloquia Tischneriana", „C'est la vie - piosenki Andrzeja Zauchy", „Andrzej Zarycki - Żywot artysty spokojnego", SFP Kraków.
Jarek Śmietana – muzyk jazzowy, gigant polskiej gitarystyki jazzowej, kompozytor , bandleader. Współpracował, grał i nagrywał z gwiazdami jazzowymi największego formatu:
Artem Farmerem, Freddim Hubbardem, Eddie Hendersonem, Johnem Abercrombie, Idrisem Muhammadem, Lee Konitzem, Benny Maupinem, Zbigniewem Seifertem. Występuje także z całą czołówką polskiej sceny jazzowej. Wydał 31 płyt autorskich, w których występuje jako solista i leader. Za płytę Jarek Śmietana – SONGS and other ballads w roku 1998 otrzymał laur Fryderyka. Od ponad dwudziestu lat fachowe pisma muzyczne („Jazz Forum", „Gitara i Bass") uznają go w ankietach za najwybitniejszego gitarzystę jazzowego nie tylko w Polsce.
Jarosław Śmietana nie zamyka się w ścisłych ramach jazzu. Rozwijając swój warsztat kompozytorski pisze utwory dla muzyków dotychczas grających tylko muzykę klasyczną, a także na potrzeby baletu czy teatru i filmu. Jego suita baletowa „Światy równoległe" została wystawiona na deskach Opery w Krakowie w październiku 2002 z wielkim aplauzem. Wydarzeniem artystycznym roku 2002 były Zaduszki jazzowe w Filharmonii Krakowskiej. Jarosław Śmietana napisał na ten koncert specjalnie dla skrzypka Nigela Kennedy „Suitę jesienną" na dwóch solistów, kwartet jazzowy i kwintet dęty. Piękno utworu, świetne poprowadzenie zespołu sprawiło, że ten koncert fantastycznie przyjęła publiczność i krytyka. Śmietana komponuje i aranżuje także dla wybitnych postaci sceny teatralno-estradowej. Współpraca artysty z aktorką Beatą Rybotycką zaowocowała płytą „Szurum Burum" i pięknym recitalem, nastrojowo lirycznym wykonywanym w krakowskim Teatrze STU.
Za wybitne osiągnięcia został uhonorowany Nagrodą Prezydenta Miasta Krakowa i Nagrodą Państwową za popularyzację polskiej kultury za granicą. Jest laureatem prestiżowej nagrody Fundacji Kultury Polskiej „Złoty Laur" za mistrzostwo w sztuce .
