Osąd: Jerzy Kalina / Leszek Mądzik / Paweł Passini

Wrocławski Teatr Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego

zaprasza na spektakle

4,5,6,7 listopada 2010r. godz. 19.00

[Teatr Polski, Scena na Świebodzkim, Wrocław]

OSĄD

Jerzy Kalina / Leszek Mądzik / Paweł Passini

Premiera tryptyku Osąd odbyła się w marcu br. na Scenie na Świebodzkim Teatru Polskiego we Wrocławiu. Do udziału przy projekcie zaproszeni zostali twórcy odmiennych estetyk i wrażliwości: performer i rzeźbiarz – Jerzy Kalina, czerpiący z multimedialnych rozwiązań w teatrze – Paweł Passini oraz plastyk i symbolista – Leszek Mądzik. Połączenie różnych teatralnych konwencji, faktur ruchu oraz sposobu wykorzystania specyfiki teatru pantomimy, dało w efekcie zaskakującą i niebanalną wizję końca człowieczeństwa. Główna inspiracją przy pracy nad projektem był obraz Hansa Memlinga Sąd ostateczny. Spektakl okazał się jednym z najważniejszych wydarzeń artystycznych nie tylko we Wrocławiu. Gościliśmy już na Tyskich Spotkaniach Teatralnych, jak i 20 sierpnia br. rozpoczęliśmy sezon od udanego występu na XI Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Mimu w Warszawie organizowanego przez Teatr na Woli. W ocenie krytyków i recenzentów Osąd był najważniejszym wydarzeń tej edycji festiwalu, potwierdzając tym samym, że wrocławscy mimowie są ciągle najlepszym zespołem nie tylko w kraju, ale i na świecie.

Długo oczekiwana pierwsza premiera Wrocławskiego Teatru Pantomimy pod nową dyrekcją nie zawiodła miłośników tego teatru.

[Magda Podsiadły „Premiera w Pantomimie: Koniec świata po trzykroć”, Gazeta Wyborcza – Wrocław nr 74 online]
---------------------------------------------------------------------------
Jerzy Kalina, Wielki Rzeźbiarz, wskrzesza ducha Henryka Tomaszewskiego, legendarnego założyciela Teatru Pantomimy. Mistrzowski popis teatru prawie ubogiego.
Passini zbudował spektakl najwierniejszy obrazowi Memlinga i najbardziej aktualny, z jasnym i wyrazistym przesłaniem (…).

Twórcą trzeciej części tryptyku jest Leszek Mądzik, Wielki Wizjoner, geniusz teatru plastycznego. Stworzył całą serię wspaniałych arcydzieł. Nie zawiódł i tym razem, konstruując, do dźwięków muzyki Arva Pärta, poruszającą metaforę życia jako wspinania się po drabinie. Początek wbija w fotele.

Pomysł dyrektorów Szymczyka i Oleksego sprawdził się.
Wrocławski Teatr Pantomimy potwierdził sens swego istnienia, a performerzy dowiedli mistrzostwa swej sztuki i wszechstronności.
[Mirosław Kocur „Pantomima się sądzi”, Teatr nr 5/05.2010]