Blisko 2 miliony złotych. Na tyle wyceniane jest arcydzieło Aleksandra Gierymskiego „Znad Wisły”. To może być rekord na pracy tego artysty. Obraz powstał w tym samym okresie co dwa inne wybitne dzieła Gierymskiego: „Pomarańczarka” i „Święto Trąbek”. Teraz obraz zobaczyć można na wystawie „Sztuka Dawna” w DESA Unicum. Na ekspozycji pojawią się również dzieła takich klasyków jak Maurycy Gottlieb, Wojciech Kossak, Henryk Hayden, Mela Muter czy Teodor Axentowicz.
Najświetniejszy okres twórczości Gierymskiego przypadł na lata 1879–1888, które artysta spędził w Warszawie. Malarz jako obszar tworzenia upodobał sobie Powiśle, dzielnicę biedoty, zamieszkiwaną przez robotników, rzemieślników i ludność żydowską. Gierymski rejestruje takie elementy jak pierwszy warszawski Most Kierbedzia, uwieczniony właśnie w dziele „Znad Wisły”, pociągi, statki parowe, barki, warsztaty czy szyldy rzemieślnicze. Warszawskie obrazy Gierymskiego powstawały w pracowni artysty, która mieściła się w jego domu przy zbiegu ulic Chmielnej, Brackiej i Szpitalnej. Podczas tworzenia niektórych prac korzystał ze studiów fotograficznych. Swój własny aparat otrzymał jednak dopiero w 1886 roku. Skrupulatne naśladownictwo otaczającej rzeczywistości mogło być próbą zmierzenia się malarza z dokładnością odbitki, próbą osiągnięcia nowoczesnego realizmu doby fotografii i wyrazem nowoczesności jego twórczości w ogóle. Prezentowany na wystawie obraz „Znad Wisły” przedstawia charakterystyczny, podejmowany przez artystę w kompozycjach z Powiśla motyw barek-berlinek na rzece widzianych o schyłkowych porach dnia. Podobne dzieło, „Święto Trąbek”, znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie. Praca „Znad Wisły” może być najdrożej sprzedanym obrazem tego artysty w Polsce.
Unikatowym obrazem na wystawie jest również dzieło Bolesława Cybisa. To artysta, którego prac na rynku sztuki praktycznie nie ma. Malarz był współzałożycielem Bractwa św. Łukasza, a członkowie tego ugrupowania znani byli bardziej pod nazwą „łukaszowcy”. Ich celem było dążenie do perfekcji warsztatowej na gruncie ideowym sztuki polskiej. Wraz z innymi artystami namalował 7 dużych kompozycji historycznych wystawionych w Pawilonie Polskim Wystawy Światowej w Nowym Jorku w 1939 roku. Okres międzywojenny spędzony w Warszawie należy do najbardziej aktywnego artystycznie w jego życiu. To wtedy wypracował swój własny, niepowtarzalny styl. Zamieszkał wraz z żoną Marią w przęśle Mostu Poniatowskiego, który był wówczas przebudowywany przez ojca artysty. Następnie przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. To tam osiągnął wielki sukces finansowy, zainwestował majątek w produkcję filmową, po czym zbankrutował i popełnił samobójstwo. Bez wątpienia pozostaje jedną z największych indywidualności w polskiej sztuce. Prezentowany na wystawie „Portret kobiety w kapeluszu” powstał w 1930 roku. Przedstawia neoklasyczny ideał piękna, znany z obrazów Rembrandta czy Vermeera.
Na wystawie pojawią się również prace takich twórców jak: Jan Stanisławski, Piotr Michałowski, Aleksander Świeszewski, Stanisław Józef Rejchan, Teresa Roszkowska, Zygmunt Menkes, Jakub Zucker, Włodzimierz Terlikowski czy Wojciech Weiss. 24 października zostaną zlicytowane.
Wystawa Sztuka Dawna. XIX w, Modernizm, Międzywojnie: 14-24 października 2019, godz. 11-19 (poniedziałek-piątek) i godz. 11-16 (sobota), Dom Aukcyjny DESA Unicum, ul. Piękna 1A, Warszawa, wstęp wolny
Aukcja Sztuka Dawna. XIX w, Modernizm, Międzywojnie: 24 października 2019, godz. 19.00, Dom Aukcyjny DESA Unicum, ul. Piękna 1A, Warszawa
