Galeria Entropia
Wrocław ul. Rzeźnicza 4
www.entropia.art.pl
entropia@entropia.art.pl
tel. 71 3444 634
_________________
Monika Niwelińska
PROMIENIOWANIE
13.03 - 3.04.2015
otwarcie wystawy:
13.03.2015 /piątek/ godz.19.00
Monika Niwelińska, artystka wizualna, uprawia malarstwo, rysunek, instalację, fotografię - procesy światłoczułe. W pracy twórczej interesują ją analogie pomiędzy pamięcią a percepcją - szczególnie w odniesieniu do miejsca i czasu; także kwestie dotyczące zagadnień obraz-entropia-melancholia. Absolwentka ASP w Krakowie, studiowała także filozofię na UJ w Krakowie. Stypendystka Akademie der bildenden Künste/Wiedeń oraz University of Alberta w Edmonton, Kanada. Laureatka wielu nagród i grantów (Stypendium Młoda Polska, stypendia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, stypendium Miasta Krakowa). Liczne wystawy w kraju i za granicą.
__________________
Monika Niwelińska
Promieniowanie
In the vertiginous circle of the eternal return the image dies immediately.
[Dino Campana „Orphic Songs”]
“Promieniowanie” to instalacja in situ, będąca kolejną odsłoną realizowanego na przestrzeni ostatnich kilku lat projektu “Obraz utajony”. W terminologii fotograficznej pojęcie obraz utajony to niewidoczny dla oka obraz powstający w emulsji fotograficznej w wyniku naświetlania; obraz powstały po ekspozycji błony fotograficznej (filmu), ale jeszcze nie wywołany. W procesie wywoływania przekształca się on w obraz widzialny, obraz jawny. Obraz utajony to zatem obraz zawieszony pomiędzy widzialnym a niewidzialnym, absolutnie transparentny, niejako zatrzymany w swym istnieniu. Jest, ale funkcjonuje w sferze niedostępnej naszym zmysłom, zatracając podstawową i immanentną dla swego bytowania cechę – widzialność.
Koncepcja obrazu utajonego dała początek projektowi o tym samym tytule. „Obraz utajony” jest rezultatem kilkuletniej pracy z obrazem światłoczułym, mającej na celu przedstawienie relacji pomiędzy zjawiskiem światłoczułości a procesami percepcji i zapamiętywania. Podjęcie działań wizualnych było próbą odczytania zależności pomiędzy zarejestrowanym przez umysł obrazem a jego funkcjonowaniem w naszej pamięci jako ślad pamięciowy – obraz ukryty – obraz utajony.
W „Obrazie utajonym”, obraz widzialny, przedstawiony na odbitce to obraz czasowy, płynny – oscylujący pomiędzy widzialnym a niewidzialnym, istnieniem a nieistnieniem. To zapis momentum, będący, z technologicznego punktu widzenia, kolejnym etapem rozkładu nieutrwalonej emulsji światłoczułej. Istotą owego zapisu jest organiczny proces ewolucji obrazu – jego powstawanie, stopniowa transformacja, destrukcja i powolne zanikanie.
Punkt wyjścia do pracy nad projektem stanowiły dokumentalne przedstawienia obszarów radioaktywnych – przestrzeni skażonych, w jakimś sensie naznaczonych, miejsc dotkniętych traumą. Tereny popromienne, miejsca testów atomowych
i katastrof nuklearnych, to miejsca „prześwietlone”, skażone promieniowaniem o potężnej sile rażenia. Wybór tematu ma bezpośredni związek z założeniami projektu „Obraz utajony”, którego koncepcja zawiera w sobie problem naświetlania; prześwietlony obraz ulega destrukcji. To, co pozostaje, to obraz (a właściwie ślad po obrazie/miejscu), którego istotą jest płynność, niestabilność, pustka i nieobecność.
