wernisaż: 13 września 2013, godz. 18
wystawa czynna od wtorku do soboty w godz. 14-18 do dnia 5 października 2013
Kaja Dobrowolska Memory Box. W połowie lat 90. za sprawą DVD w ciągu jednej nocy z domów, galerii i szkół zniknął standard VHS. Nośnik dający powszechny dostęp do zachodnich filmów, nagrań z rodzinnych imprez, pornografii oraz wideo-artu zaginął, by już nigdy nie powrócić. Kaja Dobrowolska w cyklu Memory Box sięga do rodzinnego archiwum filmów wideo. Artystka zbiera, rekonfiguruje, przeciwstawia i na nowo rozporządza obrazami z przeszłości. Doskonale udaje jej się przekroczyć zarówno prywatny charakter materiału źródłowego, jak i typowe dla działań na archiwach nostalgiczne fetyszyzowanie przebrzmiałego medium. Kaja odnajduje w obrazie z taśmy magnetycznej coś więcej niż tylko znak czasu. Dzięki cyfrowemu procesowi digitalizacji i refotografii kadry z filmów VHS zyskują oryginalne walory malarskie. Obok procesu technologicznego zwraca uwagę interpretacja, precyzyjne decyzje o wyborze konkretnych kompozycji, postaci i obiektów. Lolitki, pończochy, czarna beemka i lśniący jamnik gładkowłosy budują tajemniczą konstelację niezwykle nasyconych przedstawień spod znaku archeologii najnowszej historii obrazów. (tekst: KUBA BĄK)
Kaja Dobrowolska (ur. 1984, Kraków). Zajmuje się głównie fotografią i wideo, eksperymentuje, łącząc obraz z dźwiękiem. Studiowała fotografię w Łódzkiej Szkole Filmowej, przygotowuje się do obrony dyplomu w pracowni prof. Grzegorza Przyborka. Prezentowała swoje prace m.in. na wystawach w Muzeum Współczesnym Wrocław (2011) i Bunkrze Sztuki (2012). Praca „Memory Box” była nagrodzona wyróżnieniem w konkursie SHOWOFF dla debiutujących fotografów, organizowanym przez Miesiąc Fotografii w Krakowie i prezentowana w Galerii AS.
kaidobrowolska.com
Maciej Bujko Zero absolutne. Relacja między synem a matką jest jedną z najbardziej skomplikowanych. Włączają się w nią często skrajne emocje, które współistnieją ze sobą tworząc rozrośniętą pajęczynę powiązań i współzależności. Bardzo często jest jednak ona postrzegana przez strony jako zupełnie inna. W efekcie otrzymujemy dwa obrazy (wyobrażenia) tej samej rzeczy, które po nałożeniu zupełnie do siebie nie przystają. Problem polega na tym, że moment przyłożenia do siebie tych dwóch kalek następuję niezwykle rzadko i tylko w specyficznych warunkach. Trochę tak jak pierwiastki, które mogą się zatrzymać tylko w warunkach Zera Absolutnego. Wystawa składać się będzie z trzech części. Pierwszej, na którą składa się moje zdekonstruowane archiwum rodzinne oraz idylliczne archiwum amerykańskiej rodziny. Drugiej, na którą zawierają zdjęcia z dziesięciodniowej podróży, jaką odbyłem z matką w sierpniu do Szwecji oraz trzeciej, czyli filmu z kamery 8 milimetrów (nakręconego podczas ww. wyjazdu) z dźwiękiem nagranym również podczas wyprawy do Szwecji. (tekst: Maciej Bujko)
