Anna Knop TOMORROW NEVER COMES
od 14 marca do 2 kwietnia 2013r
wernisaż: 14 marca (czwartek), godz. 18:00
Galeria+/Rondo Sztuki
"Uwielbiam gadanie o niczym. To jedyna rzecz, o której coś mogę powiedzieć." O. Wilde
O tej porze roku świat jest najbardziej nagi. Nie ma ani śniegu, ani zieleni, ani nawet opadłych jesiennych liści. Pustka, cisza, szarość i smród. Stan zawieszenia, stan przejściowy, nieokreślony. Łącznik. A może przecinek. Przecinek oddzielający zimę od wiosny. Jeden konkretny etap od drugiego. Nic się nie dzieje. A może dzieje się bardzo dużo? Może największe zmiany dokonują się prawie niezauważone.
Anna Knop
NO FROST. BEZ LODU NA PÓŁKACH
o wystawie Anny Knop TOMORROW NEVER COMES
Codziennie jesteśmy skazani na życie w DZIŚ. To oczywiste, banalne stwierdzenie. Jednak jego konsekwencje trudno nam sobie do końca uświadomić. JUTRO jako obietnica dnia w którym się kiedyś znajdziemy jest mrzonką. Im szybciej tę mrzonkę-mrożonkę rozmrozimy tym lepiej. Jutro znowu obudzimy się w DZIŚ.
Wystawa Anny Knop TOMORROW NEVER COMES to wystawa szczególna. Jest wynikiem rozciągniętego w czasie swoistego artystycznego eksperymentu. Eksperyment ten Ania Knop przeprowadziła na sobie samej, a dwa lata na jego przeprowadzenie konieczne były z prostego powodu. Czasowa perspektywa była jednym z elementów które poddawane były eksperymentowi. Brzmi to może zawile, zacznijmy więc od początku.
Ania Knop, studentka Malarstwa w katowickiej ASP, na rok przed obroną swojego dyplomu postanowiła, że tematem jej dyplomowych obrazów będzie przyszłość. Jej własna najbliższa przyszłość, i związane z nią nadzieje i obawy. Sam dyplom i jego obrona, jako najbardziej wyrazisty punkt bliskiej przyszłości stał się punktem orientacyjnym, i w konsekwencji pośrednim lub bezpośrednim tematem wszystkich obrazów. I tak, na przykład, na pół roku przed obroną dyplomu Ani, powstał obraz przedstawiający obronę dyplomu Ani. Na głębszym poziomie, poza logiczno-chronologiczną zabawą, obrazy mówią o projekcjach, które rodzą się w naszych umysłach z obaw i nadziei związanych z przyszłością. I o tym jak tego rodzaju projekcje potrafią zdeterminować nasze jak najbardziej teraźniejsze życie. Dyplom jako przykład który był akurat pod ręką, stał się więc dla Ani pretekstem, aby opowiedzieć o czymś znacznie istotniejszym niż dylematy dyplomantki.
To jednak tylko połowa eksperymentu. Obrona dyplomu przebiegła bezproblemowo. Od tego czasu minął kolejny rok. W czasie tego roku Ania testowała na własnym organizmie, jak dawne projekcje przyszłości mają się do życia "tu i teraz". Te obserwacje stały się tematami kolejnych obrazów. Na wystawie obrazy nie zachowują porządku chronologicznego. Prace namalowane przez Anię zastanawiającą się: "jak to będzie?" mieszają się z pracami namalowanymi przez Anię mówiącą: "tak to właśnie wygląda". Obrazy mieszają się. Formalnie niewiele od siebie się różnią. Zasadnicza różnica dokonała się w umyśle, w sposobie traktowania czasu i rzeczywistości. Ten zmieniający się stan umysłu - coś niewidzialnego, coś co rodzi się pomiędzy - jest prawdziwym i najistotniejszym tematem tej wystawy.
Wynik konfrontacji wyobrażeń z rzeczywistością był w sumie możliwy do przewidzenia. Ale czy eksperymentów nie przeprowadza się właśnie po to by potwierdzić wcześniejsze intuicje? Tekst samej autorki (niby nie na temat, niby o wiosennych roztopach), doskonale wprowadza nas w tę wystawę. Ania Knop eksperymentalnie potwierdziła, że zarówno obawy jak i nadzieje z przeszłości są jak niemożliwy do zjedzenia tort lodowy - topi się, rozpuszcza, i po czasie staje się tak samo istotny jak zeszłoroczny śnieg.
Tytuł tego tekstu jest cytatem z promocyjnej ulotki producenta lodówek. Zachwalając technologię No Frost, pisze on dalej:
Kontrola zawartości jest lepsza, produkty są łatwiej dostępne, a opakowania nie przywierają do siebie.
Sam życzyłbym sobie takiego stanu umysłu!
Andrzej Tobis
Wstęp bezpłatny.
