Zapraszamy na trzecią, ostatnią debatę w ramach cyklu "Habeas Job! Habeas?". Tym razem porozmawiamy z artystami i artystkami, freelancerami, przedstawicielami "wolnych zawodów" o tym, czy ze sztuki/kultury "można wyżyć"?
Na styku wielkich znaczeń i słabego rynku lokuje się sztuka wraz z jej najbardziej zagorzałymi zwolennikami: artystami. Czy mit wielkich uniesień, rytuałów i transgresji pozwoli zachować pozycję sztuce, która na co dzień musi walczyć o przetrwanie? Twórcy, artyści, freelancerzy, zawodowcy: jaką drogę obrali, żeby zachować prawo do wykonywania wolnego zawodu? Czy sektor kultury stał się przestrzenią obiecywanej sobie wolności czy gettem socjalnym?
Chcemy porozmawiać o chorobie zwanej ekonomią i sztuce przetrwania w epoce zapaści Unii Europejskiej.
Zaproszeni goście: Jolanta Bielańska (kuratorka sztuki), Maja Godlewska (artystka), Irena Gruca (dziennikarka, filmoznawczyni), Milena Jaworska (twórczyni, rękodzielniczka), Ewa Miszczuk (socjolożka sztuki), Marek Ranis (artysta), Małgorzata Sapińska (animatorka, edukatorka, przedsiębiorczyni), Gabriela Dragun (literaturoznawczyni, animatorka kultury), Elżbieta Frąc (kierowniczka Referatu Dotacji Powiatowego Urzędu Pracy).
Prowadzenie: Agnieszka Kłos (pisarka, krytyczka sztuki, fotografka).
Poniedziałek, 05.03.2012, g. 18.00, Beautiful Tube, Poziom 1 Muzeum Współczesne Wrocław
Agnieszka Kłos (Agniusza) - pisarka, krytyk sztuki, fotografka.
Członkini Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA), autorka książki "Całkowity koszt wszystkiego" i projektu historycznego "Breslau cv" (http://pl-pl.facebook.com/pages/Breslau-cv/106529572713577), doktorantka Centrum im. Willy Brandta Uniwersytetu Wrocławskiego, redaktorka magazynu artystycznego „Rita Baum”. Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dziedziny: literatury i teatru. Prowadzi zajęcia z krytyki artystycznej, zagadnień sztuki współczesnej i komunikacji medialnej na Akademii Sztuk Pięknych. Autorka pierwszego w Polsce kalendarza z aktami młodych amazonek i akcji społecznej "Niejedna z jedną" oraz pierwszego w Polsce Festiwalu Blogów.
Ewa Miszczuk (ur. 1976)
Socjolog sztuki, na co dzień zajmuje się także socjologią pracy i grup wykluczonych. Autorka artykułów z zakresu socjologii sztuki, publikacji w tematyce problemów grup wykluczonych, ekonomii społecznej i spółdzielczości, a także z zakresu rynku pracy, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji zawodowej kobiet. Od 2005 r. jest redaktorką działu społecznego czasopisma „Rita Baum”. Od 2006 roku pełni funkcje prezeski Instytutu Rzeźby Społecznej - Fundacji im. J. Beuysa; jako menadżerka tej organizacji w 2010 roku była nominowana do nagrody Wicewojewody Urzędu Marszałkowskiego i Wicemarszałka Województwa Dolnośląskiego za działalność na rzecz kobiet. Instytut Rzeźby Społecznej prowadzi badania socjologiczne na temat aktywności społecznej, obywatelskiej i kulturalnej, szczególnie wśród członków grup wykluczonych. Ważną sferą działalności Instytutu jest również aktywizacja społeczno-kulturalna i edukacyjna osób i grup zagrożonych wykluczeniem społecznym.
Gabriela Dragun
Doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa. Pracuje w Kolegium Nauczycielskim we Wrocławiu. Publikuje w „Artmixie”, „Ricie Baum”, „Zadrze”, „Zalewie Kultury”. Współpracuje z wrocławską galerią Entropia i Galerią Sztuki Najnowszej w Gorzowie Wielkopolskim. Wykładała na Uniwersytecie Wrocławskim literaturę współczesną. W latach 1999-2005 współpracowała z Interdyscyplinarną Grupą Gender Studies UWr, od 2006 roku z Fundacją Sztuki Współczesnej Art Transparent, opiekującą się Mieszkaniem Gepperta. Prowadziła tam cykl wykładów Przenikanie, tropiąc rozmaite tożsamości w ponowoczesnym świecie. Interesuje ją tematyka gender, współczesna literatura i sztuka oraz arteterapia.
Irena Grucka-Rozbicka
Ukończyła studia na filologii germańskiej w Opolu i Ratyzbonie, a następnie Laboratorium Reportażu na Uniwersytecie Warszawskim, ze specjalizacją film dokumentalny. Jako dziennikarka współpracowała z Radiem Opole, Radiem Plus, TVP3 Katowice, Programem 2 Polskiego Radia, miesięcznikiem „Kino”, oraz niemieckim magazynem branży filmowej „Film & TV Kameramann”. W latach 2001-2009 redaktor naczelna kwartalnika „Film & TV Kamera” poświęconego produkcji i postprodukcji w filmie, TV i wideo. W Telewizji Kino Polska zrealizowała serię programów „W obiektywie”, poświęconych sztuce autorów zdjęć filmowych. Kurator przeglądu „M(a)U(e)R – Rewolucja 1989 r. w polskim i niemieckim filmie dokumentalnym” podczas festiwalu Planete Doc Review 2009. Moderowała filmowe panele dyskusyjne oraz zasiadała w jury festiwali, m.in. podczas Międzynarodowych Dni Filmu Dokumentalnego „Rozstaje Europy”, Festiwalu Filmów Niezależnych „KillOFF” oraz Festiwalu Filmów Studenckich „TarnoWidz”. Była ekspertem PISF w kategorii filmu dokumentalnego. Realizatorka projektu dokumentalnego „Opowiedzcie nam” – tworzonego z grupą młodzieży z Brwinowa, Milanówka i Podkowy Leśnej. Obecnie redaktor naczelna magazynu dla profesjonalnych filmowców „FilmPRO”, anglojęzycznego magazynu „Intermediate”, wydawca książek z dziedziny warsztatu filmowego oraz organizator szkoleń technicznych i prawnych dla branży filmowej. Współpracuje z projektem Nowe Horyzonty Edukacji – prowadzi prelekcje dla gimnazjalistów i licealistów z zakresu historii, teorii i realizacji filmowej.
Jolanta Bielańska
Ukończyła Wydział Malarstwa we wrocławskiej ASP w Pracowni Prof. Konrada Jarodzkiego.
Współpracowała z Bundeszentrale fuer Politische Bildung i Der Spiegel.
Niezależna kuratorka sztuki, autorka tekstów o sztuce współczesnej.
Od ponad sześciu odpowiada za koordynację międzynarodowych projektów współfinansowanych przez Komisję Europejską z programu Culture 2007-13 (MAKNITE z Muzeum MAK w Wiedniu; URBAN POTENTIALS z MOHA Dresden; HISTORIC QUARRIES z UWr, Uniwersytet w Salzburgu i Bratysławie; RED NOSES International z Austrią, Czechy, Węgry, Germany, Słowacja, Włochy).
Maja Godlewska
Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Od 1997 roku mieszka i pracuje twórczo w Stanach Zjednoczonych. Zajmuje się malarstwem, instalacją, rysunkiem, projektami w miejscach publicznych na zamówienie (public art commissions); swoje prace prezentowała w ponad 90 międzynarodowych indywidualnych i zbiorowych wystawach. Laureatka grantów i nagród, między innymi: Fulbright Fellowship, North Carolina Arts Council Grant, Kosciuszko Foundation Fellowship, Faculty Research Grants (University of North Carolina at Charlotte), Tempus Mobility Grant w National College of Art and Design w Dublinie; uczestniczyła w rezydencjach artystycznych w USA, Włoszech, Francji, Hiszpanii, Islandii, Grenlandii, Korei i Chile. Od 2004 wykłada jako Associate Professor of Art na Wydziale Sztuki i Historii Sztuki (Department of Art and Art History) Uniwersytetu Karoliny Północnej w Charlotte, Stany Zjednoczone.
Małgorzata Sapińska
Pomysłodawczyni, założycielka i właścicielka ROZWIJALNI - Domu Twórczego Życia we Wrocławiu, ośrodka rozwoju osobistego, który działa od 2008 r. W latach 1988-2006 współwłaścicielka firmy VULCAN sp. z o.o. z siedzibą we Wrocławiu, pionierskiej na rynku oprogramowania komputerowego dla szkolnictwa, produkującej początkowo oprogramowanie edukacyjne dla szkół (w tym pierwszą polską encyklopedię multimedialną z PWN), potem (rozwijalne nadal) oprogramowanie komputerowe do zarządzania szkołami; odpowiedzialna w firmie za kwestie prawne, informację i reklamę oraz remonty i sprawy organizacyjne. W latach 1992-2003 twórczyni i redaktor naczelna „Biuletynu informacyjnego INFORMATYKA DLA SZKOŁY” wydawanego przez firmę VULCAN sp. z o.o. i kolportowanego do szkół w całym kraju; współscenarzystka i producentka filmu edukacyjno-propagandowego „Komputer w zarządzaniu szkołą” (rozpowszechnianego w szkołach w latach 90.) W latach 1981-1990 pracownica naukowo-dydaktyczna Instytutu Budownictwa Rolniczego Akademii Rolniczej we Wrocławiu.
Marek Ranis
(Polska/U.S.A.), artysta wizualny, absolwent Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, zajmuje się rzeźbą, instalacja, video, fotografią i malarstwem, a także realizuje projekty w miejscach publicznych. Laureat wielu grantów i uczestnik licznych rezydencji i wystaw artystycznych w Stanach Zjednoczonych, Europie, Australii, Afryce i Azji. Jego zainteresowania twórcze to zmieniające się środowisko naturalne człowieka i związane z tym zjawiska socjologiczne i zagadnienia polityczne; prace są zwykle poparte intensywnymi badaniami naukowymi i terenowymi. Ostatnio Ranis realizuje zarówno duże instalacje site-specific, nieraz z elementami performance’u (ponad 50 takich projektów w Stanach Zjednoczonych, Polsce, Niemczech, Francji, Islandii, Holandii, Australii, na Taiwanie i Grenlandii), jak i projekty video.
Pracuje również jako Associate Professor of Art/ Department of Art and Art History/University of North Carolina at Charlotte, U.S.A. Ważniejsze nagrody, sympozja i rezydencje: American Scandinavian Foundation Grant New York, NY, (Upernavik, Greenland); ArtsLink, New York, NY; Spier Sculpture Biennale, Kapsztad, RPA; Floating Land, Noosa, Australia; ArtPark, Leviston, NY., U.S.A., Guandu Sculpture Park International Symposium, Taipei, Taiwan; BAER Art Center, Islandia; UNESCO-Aschberg Grant/Ucross Foundation, WY, U.S.A. Udział w ponad 80 międzynarodowych wystawach indywidualnych i grupowych.
Milena Jaworska
Taką lalkę chciałaby mieć każda dziewczynka. Zarówno ta, która chodzi jeszcze do przedszkola, jak i odprowadzające ją codziennie mama albo babcia. Bo do szmacianych panienek, tworzonych przez Milenę Jaworską, same wyciągają się ręce. Lalki-kobiety i lalki-mężczyźni, wymyślone i pozszywane z różnych kawałków tkanin. Autorka szyje dla nich kreacje ze ścinków tkanin, stroi je w koronki, futerka i pomysłowo ozdabia koralikami, guziczkami, falbankami i tasiemkami.
Przekonania, że tworzenie lalek jest właśnie tym, co chciałaby robić w życiu, Milena Jaworska nabrała podczas styczniowego szkolenia „Wirtualne przedsiębiorstwo społeczne”, zorganizowanego przez Fundację Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych w ramach projektu Ośrodek Wsparcia Ekonomii Społecznej.
– Sam pomysł powstał wcześniej, robiłam już lalki m.in. na konkurs ogłoszony przez Cepelię. Nie jestem z wykształcenia plastyczką, ale lubię się tym zajmować. W FISE otrzymałam wsparcie ze strony menadżerów, trenerki i grupy uczestniczącej w szkoleniu. Dzięki temu odważyłam się wystawić i sprzedawać swoje prace – wspomina Milena.
Szyte ręcznie z lnu, polaru, włóczki; wypełnione anilaną; ozdobione fantazyjnie barwną nicią i mnóstwem guzików – lalki Mileny Jaworskiej zachwycają dzieci i dorosłych. Są wśród nich postacie z bajek, ale również modele inspirowane codziennymi obserwacjami artystki.
