What You think, You become.

WHAT YOU THINK YOU BECOME

Szukając formy artystycznej, która pozwoliłaby mi połączyć przedmiot, podmiot i akt tworzenia w jedność, zdecydowałam się na wykorzystanie własnego ciała jako płótna, na którym wyświetliłam myśli i emocje.

Wizualną inspiracją, ze względu na swoją wymowną symbolikę, było dla mnie “Body Art”, czyli sztuka tatuażu, reprezentująca wyzwalające cierpienie. Ludzie pokryci od stóp do głów tatuażami rytualnymi, mistycznymi, politycznymi, seksualnymi czy religijnymi robili na mnie zawsze wrażenie żyjących dzieł sztuki, eksponujących swoje krajobrazy wewnętrzne. Dlatego też, ze względu na nawiązanie do tatuażu, zamiast papieru fotograficznego jako medium użyłam tu naturalnej skóry.

Projekt ten jest dokumentacją procesu emocjonalnego z okresu kryzysu wartości oraz separacji z wieloletnim partnerem artystycznym i życiowym. Obrazy, które wybrałam reprezentują lęk, frustrację, rozczarowanie, cierpienie, nadzieje, przebaczenie… Dręczona miesiącami paraliżującym strachem, zaczęłam mieć niewyjaśnione przeświadczenie, iż jedynym sposobem na pozbycie się mych traum jest wyciągniecie ich na światło dzienne poprzez nadanie im fizycznego kształtu, oraz zniszczenie ich przez konfrontacje z nimi, tak jak w aktach onirycznych, konfrontujemy się z oprawca zamiast uciekać przed nim.

Poprzez użycie technik “metody aktorskiej”, którą studiowałam w Paryżu oraz elementów psychomagii Alejandro Jodorowskiego, polegających na syntezie doświadczeń i zaufaniu terapeutycznej sile wyobraźni, w akcie symbolicznej komunikacji, poddałam się procesowi, wewnętrznego oczyszczenia i wyzwolenia.

Tytuł wystawy to słowa Buddy.

Psychomagia to technika stworzona przez Alejandro Jodorowskiego. Jest to nienaukowa praktyka psychoterapeutyczna, łącząca w sobie elementy sztuki, filozofii wschodu (głównie buddyzmu Zen), mistycyzmu, i współczesnej psychoterapii, w celu uzdrawiania pacjentów z ich emocjonalnych problemów. Teoria zakłada iż nieświadomy umysł uznaje akty symboliczne za fakty.
___________________

FREUDIAN SLIP
(OR WHAT WOMAN HAS IN MIND)
Media: Fotografia obrazu “Let me be your teddy bear” na koszuli nocnej, wieszak, szafa secesyjna
Rozmiar: 180x90x44 cm
Rok: 2010
 
"Freudian slip", czyli "freudowska pomyłka", to pomyłka pojawiająca się najczęściej w wypowiedzi lub w działaniu, będąca wynikiem mimowolnego oddziaływania treści zepchniętych do nieświadomości. W języku angielskim slip = przejęzyczenie, ale również =koszulka nocna, stad idea instalacji.
 
Zdjęcie na koszulce prezentuje jeden z moich obrazów będących portretem dorodnego organu męskiego trzymanym na łańcuchu przez właściciela i traktuje o mężczyznach będących więźniami własnego libido.
 
Pierwotną inspiracją tej instalacji był dla mnie słynny żartobliwy portret Zygmunta Freuda zatytułowany "what's on man's mind".

___________________

THE PAST HAS NO POWER OVER NOW
Video
2011

Video instalacja “The past has no power over Now” została stworzona rok po realizacji cyklu fotografii. Jest ona kontynuacją zapisu zmian psycho-emocjonalnych i dokumentuje nowy etap w moim życiu. Prezentowane filmy ukazują proces psychotransgresji oraz afirmację pełni, harmonii, wolności osobistej, oraz jedności z natura/wszechświatem. Wchodząc w pokłady świadomości poniżej ego, w sferę bezosobowa staje się częścią jednej wielkiej całości.

W filmach przyporządkowałam czterem żywiołom natury, cztery żywioły człowieka, te występujące w tybetańskich, hinduskich i indiańskich mandalach, oraz w tarocie. 

Woda = emocje = nietrwałe, przychodzące i odchodzące stany ducha, które nie wpływają na mój spokój wewnętrzny.
Ogień = sexualność = ciepło i bezpieczeństwo wyzwolone od traum i frustracji
Powietrze = intelekt = wolny umysł
Ziemia = fizyczność = żyzność, płodność, afirmacja życia
 

___________________

Agnieszka Dellfina

„Zawsze byłam zafascynowana psychologicznymi aspektami życia, powodem determinującym każdy czyn, analizą pojęcia prawdy. Jak w marzeniach sennych kryjących pierwotne namiętności, moje instynkty ukształtowały formę ekspresji, w której przez użycie własnego ciała jednocześnie jako narzędzia pracy jak i płótna, na którym wyświetlam własne myśli i emocje, sprowadzam przedmiot, podmiot i sam akt tworzenia do jedności. Zarówno w życiu prywatnym jak i zawodowym stale analizuję granice między subiektywnym, a obiektywnym; indywidualnym, a kolektywnym; iluzją, a rzeczywistością.”

Agnieszka Dellfina swoją pierwszą karierę rozpoczęła w wieku siedmiu lat jako gimnastyczka sportowa, przez kolejne dziesięć lat występująca na arenie zarówno krajowej jak i międzynarodowej. Jest absolwentką Uniwersytetu Warszawskiego, magistrem kierunku Marketing i Zarządzanie oraz Studia Sztuki, jako artysta plastyk oraz projektant mody i stylista. Jeszcze na studiach rozpoczęła pracę, biorąc w tym samym czasie prywatne lekcje malarstwa. Będąc jeszcze w Polsce Agnieszka zdołała wystawić swoje kolekcje na wielu pokazach mody. Współpracowała również z magazynami i telewizją jako projektant i konsultant.

Zaraz po ukończeniu studiów wyjechała do Londynu, aby tam kontynuować swoja karierę. Pracując jako asystentka Nicole Farhi, jednej z czołowych projektantek pret-a-porte, zdobyła doświadczenie, które wykorzystała projektując później na własny rachunek.

W 2001 roku poznała i jednocześnie rozpoczęła współpracę z Thomasem Dellacroix. Ich wzajemna fascynacja stworzyła nowy wymiar sztuki dla obojga artystów i zaowocowała wieloma pracami, które wystawiane są w wielu galeriach muzeach, targach sztuki i festiwalach na całym świecie.  Łącząc Thomasa pasję do historii z fascynacja Agnieszki naturą ludzką, artyści balansują na cienkiej granicy pomiędzy rzeczywistością a iluzją. Tematami ich prac są: sława, wizerunek, tożsamość i oryginalność, w kontekście mediów i pamięci kolektywnej.

W 2009 roku Agnieszka odeszła od swojego artystycznego i życiowego partnera i rozpoczęła samodzielną pracę. Jej nowe projekty oscylują w tematykach natury ludzkiej, libido, świadomości, oraz wpływu mass mediów na kulturę masową i pamięć kolektywną.

Artystka ma na swoim koncie oprócz licznych wystaw międzynarodowych, projekty albumów muzycznych, plakatów teatralnych i koncertowych, inscenizacje operowe, oraz liczne sesje fotograficzne. Jej formami ekspresji są głownie fotografia, fotomontaż, instalacja, wideo, ale również obraz i collage. Agnieszka studiowała również aktorstwo w Method Acting Centre w Paryżu, pod kierunkiem Nicka Millet.

Mieszkała i tworzyła w Londynie, Barcelonie, Sztokholmie i Paryżu. Obecnie mieszka i pracuje w Polsce.