Wernisaż: 03.04.2009 godz. 18-20
Wystawa czynna od wtorku do soboty do dnia 25.04.2009
Karolina Aszyk
urodziła się w 1972 roku w Gdyni. Absolwentka Wydziału Malarstwa
i Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku – 1998 rok. W 2005 roku,
uzyskała doktorat
z zakresu sztuk plastycznych w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
Organizuje wystawy indywidualne oraz uczestniczy w wystawach zbiorowych.
Pedagog malarstwa, rysunku
i fotografii w Zespole Szkół Plastycznych w Gdyni-Orłowie. 
Na
wystawie w Galerii FF Karolina Aszyk zaprezentuje dwa cykle fotograficzne,
pierwszym z nich jest zestaw obiektów zatytułowanych Osssuaria
i jest to „nietypowy cykl fotografii wykonanych na szkle, który zmusza
nas do zastanowienia się czym – w obecnej cywilizacji konsumpcji
i pogoni za dobrami życia doczesnego, w którym śmierć jest tematem
tabu – jest cmentarz. Miejscem wiecznego pochówku szczątków zmarłych,
świadectwem kultury i historii, odzwierciedleniem kondycji umysłu
i świadomości duchowej społeczeństwa czy przystankiem w dalszej
drodze? Cmentarz to zapis zwyczajów pogrzebowych związanych z
religią. Zwyczaj chowania kości zmarłego po rozkładzie ciała do
ossuariów ściśle związany jest z wiarą w zmartwychwstanie człowieka.
To najpiękniejszy akt wiary i nadziei nadający sens naszemu istnieniu.
[...] Zdjęcia Karoliny Aszyk z cyklu Ossuaria zmuszają do refleksji,
wskazując jednocześnie światło w tunelu. To próba oswojenia śmierci,
wobec której nie można przejść obojętnie. [...] Na cykl składa
się zestaw kilkunastu skrzynek zamkniętych szybami, w których odbijają
się twarze/dusze zmarłych. Ich zapadnięte, nieobecne oczy jakby zwracały
się w głąb siebie, w głąb bytu, który jest już po drugiej stronie.
To ważny motyw, który jest kontynuacją fotografii uprawianej przez
Karolinę Aszyk [...]”.
Drugi cykl stanowią czarno-białe fotograficzne autoportrety wykonane na szkle zatytułowane Przejście, na których Autorka dokonuje manualnych przekształceń. „Nałożone, w wyniku graficznych interwencji na portretowane twarze, linie zawierają w sobie pewien rys dramatyczny, oddzielają je od patrzącego, sprawiając wrażenie niedostępnych, zamkniętych w innej przestrzeni. Oddalają się od nas, czasami rozmywają w nieskończoność bytu. Ale wciąż jeszcze są! Tak jak w nas wciąż są myśli o śmierci i próby jej oswojenia. Widoczne w niektórych z prac światło z pewnością jest religijną nadzieją na wieczne życie, wiarą Artystki, że ono istnieje. Przejście na drugą stronę jest dramatyczne, ale uświadomione. [...]
Twórczość Karoliny
Aszyk, choć niezbyt znana szerszej publiczności, wywołuje uczucie
mistycznej zadumy i radości o przesłaniu religijnym, dlatego warto
ją polecić wszystkim poszukującym w sztuce wartości głębszych,
nie tylko rozrywki.
(wykorzystano fragmenty tekstu Krzysztofa Jureckiego do katalogu z wystawy)
