W lutym 2009 r. w Galerii Szyb Wilson w Katowicach zaprezentowane zostaną ogromne obrazy prekursorów polskiej Nowej ekspresji, jednego z najciekawszych okresów rozwoju malarstwa powojennego w Polsce. Na wystawie „Nowa Ekspresja. 20 lat. Vol. 2" znajdują się kultowe dzieła najwybitniejszych malarzy tamtych lat, które do dziś zachowały siłę i moc przekazu, takie jak np. „Miłość i dekadencja" Zbigniewa Macieja Dowgiałło, „Melpomena mastodont" Wojciecha Tracewskiego, „Trzy rakiety" Anny Gruszczyńskiej i wiele innych. Obok nich wystawiają Marek Kamieński i Andrzej Cisowski, którzy współtworzyli sztukę tamtych lat. 
W Katowicach można również obejrzeć tak rzadkie rarytasy jak obraz pt. „Rakietowe buty" Anny Gruszczyńskiej, zapowiadający nurt kosmiczny w sztuce, czy też „Bitwa" i „Gniecenie złego" obrazy Zbigniewa Maciej Dowgiałło, stworzone w czasach stanu wojennego. Wiele z nich nie pokazywanych od ponad 20 lat.
„Nowa ekspresja. 20 lat" to projekt serii wystaw i katalogów-albumów poświęcony najważniejszym artystom tego ruchu. Ich twórczości dzisiejszej i tej z lat 80. Inauguracja projektu miała miejsce w olsztyńskiej Galerii BWA w lecie 2006 r. Była to prezentacja 5 artystów z różnych regionów Polski. Założeniem tej pierwszej wystawy było pokazanie różnorodności stylów malarskich, składających się na zjawisko Nowej ekspresji, a jednocześnie zaznaczenie, że jest to nurt wciąż żywy, rozwijany z powodzeniem przez grupę artystów, którzy osiągnęli i osiągają duże sukcesy w kraju i obiegu międzynarodowym.
Warto zauważyć, że inauguracyjna wystawa „Nowa Ekspresja. 20 lat" zapoczątkowała prawdziwą falę prezentacji sztuki lat 80. w całym kraju. Wystarczy wymienić „Republikę bananową", prezentowaną od stycznia 2008 już w pięciu galeriach i muzeach, albo retrospektywę Włodzimierza Pawlaka w warszawskiej Zachęcie czy Marka Kijewskiego w Centrum Sztuki Współczesnej. Sztuka Nowej ekspresji jest dziś prawdziwym hitem wystawienniczym.
Druga część projektu, czyli „Nowa ekspresja. 20 lat. Vol. 2." pokazuje prace artystów, których, przynajmniej w części, można nazwać prekursorami Nowej ekspresji.
Pierwszym „polskim dzikim", jak sam utrzymuje, ale wtóruje mu też krytyka, był 
Dowgiałło wciąż poszukuje nowych form wypowiedzi, ostatnio głównie filmowych. Po realizacji trójwymiarowych animacji, właśnie przygotowuje pełnometrażową fabułę z aktorami. Jednocześnie maluje - w nowym, bardzo świetlistym, radosnym, nadal ekspresyjnym stylu.
Tracewski porzucił malarstwo już w 1987 r., lecz dziś mówi o nowych projektach artystycznych, na razie niemożliwych do realizacji z powodu nawały innych zadań, ale przecież nie porzuconych na zawsze...
Natomiast malarstwo Gruszczyńskiej rozwija się w kierunku abstrakcji - kolorystyczno-geometrycznej, wykorzystującej efekty trójwymiarowości i właściwości używanych farb: srebrnej i złotej.
Artystą „dzikim", choć nie można go zasadnie nazwać pionierem kierunku, był Marek Kamieński z Katowic. Indywidualista i skandalista - tak można by określić jego aktywność w latach 80. na Śląsku, ale także w Warszawie i Łodzi. Epatował nagością modelek, kiczem i ostrą punkową muzyką, co akurat zbliżało go do amerykańskich „dzikich", ale trochę oddalało od Nowej ekspresji.
W ostatnich okresach bliski postmodernizmowi i klasyce malarstwa od Goyi, Courbeta, Matejki, Delacroix do Picassa i... George'a Lucasa.
Andrzej Cisowski studiował w okresie tuż po stanie wojennym w warszawskiej ASP, był więc w sercu pierwszych wystąpień Nowej ekspresji. Studia kontynuował w Akademii Sztuki w Düsseldorfie w pracowni m. in. guru niemieckich „dzikich" - A. R. Pencka. Jest jedynym artystą polskiej Nowej ekspresji, który miał okazję konfrontować bezpośrednio i trwale swoją sztukę z dokonaniami najwybitniejszych Niemców, jak np. Penck czy Jörg Immendorf, a więc niejako trafić do źródeł transawangardy europejskiej lat 80. XX w.
Dziś, co prawda, oddalił się od ekspresji, bliżej mu do nowoczesnego wydania pop artu, wykorzystującego formy i środki właściwe komiksom czy reklamie, ale okres neoekspresjonistyczny uznaje za najważniejszy dla kształtowania własnego stylu.
Na katowickiej wystawie znajdą się jedne z największych współczesnych obrazów - dzieła Z. M. Dowgiałło i Anny Gruszczyńskiej namalowanych w formacie „Bitwy pod Grunwaldem" Matejki. Są to „Supernowa" Dowgiałły z 1990 r. (olej, płótno, 500 x 975 cm) oraz „Futuro barok" Gruszczyńskiej z 1991 r. (wykonany w tej samej technice i o tych samych wymiarach). Obrazy te były prezentowane tylko raz na jednej z ważniejszych wystaw Nowej ekspresji pt. „Szyk polski" w Zachęcie w 1991 r. Pokaz w Galerii Szyb Wilson to powtórny debiut tych wybitnych dzieł.
Kuratorem projektu i autorem katalogu albumu jest Krzysztof Stanisławski.
Wystawa i katalog powstały przy współpracy Galerii Sztuki Współczesnej BWA w Olsztynie.
