Dowiesz się, jak unikać zagrożeń i co robić, by nie stać się łatwą ofiarą przestępcy.
Rozdział IIIMETODY DZIAŁANIA SPRAWCÓW
ABY SKUTECZNIE UCHRONIĆ SIĘ PRZED PRZESTĘPCAMI
POZNAJ KILKA METOD ICH DZIAŁANIA:
1. ZŁODZIEJE KIESZONKOWI...
Sprawcami kradzieży kieszonkowych są na ogół ludzie młodzi ze znacznym udziałem kobiet, często nieletni oraz dzieci. Złodzieje są zazwyczaj elegancko ubrani, sprawiając wrażenie ludzi bogatych i kulturalnych, przy czym starają się nie wyróżniać z tłumu. Działają przeważnie w grupach 2-6 osobowych. Często są to grupy rodzinne. Stosunkowo rzadko trafiają się sprawcy działający samotnie. Złodzieje czują się zawsze pewniej na terenie obcym niż w miejscu stałego zamieszkania.
Metod działania kieszonkowców jest wiele. Do najbardziej popularnych zaliczyć można następujące techniki kradzieży:
- „gołą ręką” -sposób klasyczny, polegający na wyjęciu palcami portfela, po uprzednim otwarciu torebki, zdjęcie zegarka itp.,
- „na kosę” - przez przecięcie kieszeni, torebki, siatki itp.,
- „zza parawanu” - sprawca w czasie kradzieży dla ukrycia swojego działania posługuje się płaszczem przewieszonym przez rękę, torebką (reklamówką), używa luźnego stroju itp.
Przed przystąpieniem do kradzieży sprawca ( sprawcy) dokonuje wyboru ofiary obserwując dokładnie jej zachowanie, ubiór, miejsce przechowywania portfela, nominały banknotów, którymi przyszła ofiara płaci w sklepach itp. Następnie wybierane jest miejsce kradzieży, np. zatłoczony, pełen klientów sklep, przystanek autobusowy lub dworzec kolejowy w czasie wsiadania i jazdy publicznymi środkami komunikacji. Przed samym dokonaniem kradzieży sprawcy usypiają czujność ofiary lekko ja dotykając, popychając, aranżując tzw. „sztuczny tłok”. Z chwilą gdy ofiara przestaje reagować na takie bodźce oraz nie zauważa pozornego tłoku, jaki powstaje wokół jej osoby, do działania przystępuje pierwszy ze sprawców – „robotnik” i wyjmuje portfel lub kradnie inne cenne przedmioty, np. zegarek, łańcuszek itp.
„Robotnik” swój łup przekazuje następnemu wspólnikowi, tzw. „tycerowi”, ten zaś kolejnemu ze sprawców, który spokojnie oddala się z miejsca dokonania kradzieży. Przez cały ten czas „robotnik” jest asekurowany przez pozostałych członków grupy przestępczej, którzy w sytuacji krytycznej, umożliwiają mu ucieczkę z miejsca akcji, starając się powstrzymać ewentualny pościg poprzez zablokowanie drogi wyjścia, podłożenie nogi ścigającemu. Mogą także podjąć próby zastraszenia a nawet pobicia osoby interweniującej. Czasami sami pozorują pościg wprowadzając dodatkowy element zamieszania i dezorientując ofiarę kradzieży.
Innym ze sposobów działania złodziei kieszonkowych jest wydawanie w tłumie okrzyków UWAGA NA PORTFELE lub UWAGA - ZŁODZIEJE, po których zazwyczaj każdy odruchowo sięga do miejsca, gdzie ukrywa portfel z pieniędzmi. Złodzieje bacznie obserwują zachowanie się osób, ustalają miejsca przechowywania gotówki, po czym wybierają ofiarę i spokojnie przystępują do działania. Szczególnie łatwo ofiarami złodziei kieszonkowych padają mężczyźni trzymający portfele w tylnych kieszeniach spodni oraz kobiety, które przechowują pieniądze w niedbale przewieszonych przez ramię torebkach, a w czasie zakupów torebki te lub nawet same portfele kładą na ladach sklepowych.
NA TAKIE OKAZJE CZYHAJĄ ZŁODZIEJE!
BĄDŹ CZUJNY, ABY NIE STAĆ SIĘ KOLEJNĄ OFIARĄ ZŁODZIEI KIESZONKOWYCH!
2. WŁAMYWACZE...
Mogą nas zaskoczyć o każdej porze dnia i nocy, bez względu na to czy przebywamy w mieszkaniu, czy tez nie. I w tym przypadku wiek sprawców tego rodzaju przestępstw, jak i ich umiejętności “fachowe” są różne. Zazwyczaj są to jednak ludzie młodzi, wysportowani, z pewnym doświadczeniem przestępczym - działający czasami bez skrupułów. Ich ofiara może być każdy z nas - niezależnie od tego, jaki jest jego stan majątkowy.
Także i metod działania włamywaczy jest wiele. Od prymitywnych do wysoce perfekcyjnych i pełnych finezji.
Poniżej przedstawiamy kilka z nich:
- „na chama” - pod nieobecność domowników i sąsiadów sprawca, wykorzystując siłę fizyczną lub posługując się prymitywnymi narzędziami (łomy, młoty itp.), wyłamuje drzwi,
- „na puk” lub „na dzwonek” - przed dokonaniem włamania sprawca upewnia się, czy w mieszkaniu ktoś jest natarczywie pukając lub dzwoniąc do drzwi. Najpierw sprawdza mieszkania sąsiadów, a w przypadku ich nieobecności dopiero przystępuje do kontroli mieszkania będącego w jego zainteresowaniu. Może się również zdarzyć i tak, że dobrze wyszkolony przestępca posługujący się specjalistycznymi narzędziami, działający skrycie i szybko, sprawdza tylko wytypowane mieszkanie, a po upewnieniu się, że nikogo w nim nie ma - dokonuje włamania,
- „na pasówkę” - włamywacz posiadający odpowiednie narzędzia, np. specjalnie dorobiony uniwersalny klucz lub klucz wykonany na podstawie wcześniej pobranego potajemnie odcisku w wosku lub plastelinie – dokonuje otwarcia zamka w drzwiach wejściowych. Do tego celu może wykorzystać zestaw odpowiednich wytrychów,
- „na parafinę” - sprawca umieszcza we wkładce zamka zapałki i wstrzykuje klej lub parafinę. To sygnał, że włamywacz unieruchamia przed włamaniem ten z dwóch lub trzech zamków, którego nie potrafi otworzyć,
- „nawiercenie” - włamywacz, wykorzystując doskonałą znajomość mechanizmu zamka, a zwłaszcza jego słabych punktów, przy użyciu małej wiertarki akumulatorowej, dokonuje nawiercenia zamka w kilku miejscach pozbawiając go tym samym wartości użytkowych,
- „na tatusia” - włamywacz bacznie obserwuje dzieci bawiące się na podwórku w poszukiwaniu takich, którym beztroscy rodzice powiesili klucz od domu na szyi. Po zebraniu niezbędnych informacji oraz ścisłym określeniu godzin nieobecności rodziców włamywacz przedstawia się dziecku za krewnego, dobrego kolegę lub współpracownika ojca czy matki, po czym wyłudza klucz pod pretekstem zabrania z domu niezbędnych dokumentów, przedmiotów do naprawy itp. Wykorzystując nieuwagę dziecka kradnie najbardziej wartościowe przedmioty.
UWAGA: W TYM PRZYPADKU DZIAŁANIE PRZESTĘPCY STWARZA
NIEBEZPIECZEŃSTWO DLA ZDROWIA, A NAWET ŻYCIA TWOJEGO DZIECKA!
- „na fachowca” - włamywacz podaje się za pracownika gazowni, eletrociepłowni, inkasenta itp. Po wejściu do mieszkania ocenia wartość mienia oraz stosowane systemy zabezpieczenia. Wykorzystując tak zdobytą wiedzę, w odpowiednim dla niego momencie włamuje się do mieszkania.
3. ZŁODZIEJE MIESZKANIOWI, SAMOCHODOWI itp.
Różne są motywacje skłaniające ludzi do popełniania kradzieży. Jedni kierują się chęcią posiadania określonego towaru, pieniędzy na zakup używek (alkohol, narkotyki). Inni chcą zaimponować kolegom ze swojego środowiska (grupa wiekowa lub nieformalna). Jedni i drudzy skrzętnie wykorzystują sprzyjające kradzieży okazje: pozostawienie cennych przedmiotów w pojeździe, otwarte drzwi do mieszkania lub okno, portfel położony na ladzie w sklepie itp.
Kradzież może też być wynikiem frustracji wskutek zaistniałej sytuacji społecznej (bezrobotny pozostający bez środków do życia) lub też przekonania, że uczciwą pracą nie można dojść do określonego poziomu materialnego. Także i wiek sprawców kradzieży jest zróżnicowany, choć zazwyczaj przeważają wśród nich ludzie młodzi, pragnący szybko się wzbogacić.
A oto kilka sposobów działania złodziei oraz okoliczności sprzyjających ich dokonaniu:
* wejście do mieszkania pod określonym pretekstem, np. jako urzędnik, robotnik, inkasent itp.,
* wizyta w mieszkaniu po ukazaniu się ogłoszenia, np. o sprzedaży, zamianie lub wynajmie mieszkania, samochodu, sprzętu audio-video itp.,
* pozyskanie zaufania dzieci i wykorzystanie ich łatwowierności,
* zatrudnienie się w wytypowanym mieszkaniu (pomoc domowa) lub firmie (pracownik) z inicjatywy własnej (grupy przestępczej) w celu dokładnego rozpoznania możliwości dokonania kradzieży,
* kradzież dokonana w nocy, w czasie głębokiego snu właścicieli,
* celowe zameldowanie się w wieloosobowym pokoju hotelowym,
* kradzież poprzez niedomknięte drzwi pokoju hotelowego,
* kradzież klucza z recepcji hotelu i kradzież z pokoju podczas nieobecności gości,
* kradzież bagaży pozostawionych bez opieki w holach hotelowych, na dworcach komunikacyjnych itp.,
* kradzież bagażu przez sprawcę podającego się za bagażowego,
* kradzież przedmiotów z mieszkań, np. okryć, sprzętu elektronicznego poprzez niedomknięte drzwi wejściowe, drzwi balkonowe, okna,
* okazjonalne kradzieże mienia przez zaproszone do domu, przygodnie poznane osoby,
* ukrycie się w muzeum, kościele itp., w celu kradzieży po zamknięciu obiektu, cennych przedmiotów lub zbiorów o wartości historycznej i materialnej,
* kradzież szczególnie zuchwała - “na wyrwę”, gdy sprawca, wykorzystując zaskoczenie, wyrywa ofierze torebkę, siatkę, neseser, zrywa łańcuszek, kolczyki.
ZAPAMIĘTAJ:
OKAZJA CZYNI ZŁODZIEJA!
4. SPRAWCY NAPADÓW, WYMUSZEŃ ROZBÓJNICZYCH, PORWAŃ...
Są nimi przeważnie ludzie młodzi, sprawni fizycznie, którzy działają zazwyczaj w zorganizowanych grupach przestępczych, posługują się szybkimi samochodami, posiadają już dosyć duże doświadczenie przestępcze. Nie przebierają też w środkach. Często działają zdecydowanie, z zaskoczenia i brutalnie.
Na swoim wyposażeniu posiadają radiotelefony, telefony komórkowe, skanery do nasłuchu radiowego łączności policyjnej, broń palną – gazową, ostrą – długą i krótką (miotacze, paralizery elektryczne itp.)
Każdy napad, rozbój czy porwanie zwykle dokładnie przygotowują i poprzedzają profesjonalnym rozpoznaniem, m.in. zabezpieczenia obiektu (mieszkania, sklepu, kantoru wymiany walut itp.), przyzwyczajeń, sprawności, przezorności i innych cech psychofizycznych przyszłej ofiary. Od jego efektów zależy wybór taktyki działania sprawców.
NIE MA UNIWERSALNYCH RAD, DZIĘKI KTÓRYM MOŻNA BY USTRZEC SIĘ PRZED NAPADEM, PORWANIEM LUB WYMUSZENIEM ROZBÓJNICZYM.
WSZYSTKIE WSKAZÓWKI ZAWARTE W NINIEJSZYM OPRACOWANIU, MAJĄC ZA ZADANIE WYROBIENIE WŁAŚCIWYCH ODRUCHÓW: SPOSTRZEGAWCZOŚCI, ROZWAGI, PRZEZORNOŚCI, WZAJEMNEJ ASEKURACJI itp., POWINNY USTRZEC NAS PRZED PRZESTĘPCAMI.
A oto kilka przykładów metod działania sprawców wymienionych przestępstw:
- na bombę” - sprawca rozboju wybiera zazwyczaj swoje ofiary spośród osób będących w stanie nietrzeźwym, przebywających w rejonie kawiarni, restauracji lub powracających w takim stanie do miejsca zamieszkania. Wykorzystując zaskoczenie, obezwładnia ofiarę uderzeniem ciężkim narzędziem w tył głowy, po czym kradnie gotówkę i inne cenne przedmioty,
- „na wabia” - sprawcy wybierają ofiarę spośród osób przebywających w kawiarni, restauracji itp. Ich wspólniczka jest atrakcyjna kobieta, która łatwo nawiązuje z wybrana osobą kontakt, wywabia ją poza lokal w miejsce ustronne, gdzie ofiara atakowana jest przez kilku sprawców i po doprowadzeniu do stanu nieprzytomności okradziona zostaje z pieniędzy, cennych przedmiotów, atrakcyjnej odzieży, dokumentów itp.,
- „na zaczepkę” - sprawca dąży do krótkotrwałego odwrócenia uwagi wybranej osoby, np. prosząc o zapalenie papierosa, pytając o godzinę itp., i wykorzystując nieuwagę ofiary, atakuje ją, a po obezwładnieniu - okrada,
- „na podchód” - sprawca nawiązuje kontakt z przyszłą ofiarą proponując wspólne spożywanie alkoholu. W czasie biesiady przestępca, wykorzystując nieuwagę i stan upojenia ofiary, ograbia ją ze wszystkich wartościowych przedmiotów,
- „na krawat” - sprawca nawiązuje kontakt z przyszła ofiarą w miejscu odludnym i słabo oświetlonym pytając o drogę, czy godzinę. W tym czasie drugi ze sprawców atakuje pokrzywdzonego od tyłu, a po obezwładnieniu - okradają go,
- „na handlarza” - przestępca pod pozorem dokonania transakcji udaje się z przyszłą ofiarą w ustronne miejsce, np. do bramy, klatki schodowej itp., gdzie po odwróceniu uwagi, i wykorzystując zaskoczenie, obezwładnia pokrzywdzonego i ograbia z gotówki, cennych przedmiotów, dokumentów.
Sposób działania sprawców napadów uzależniony jest od określonej sytuacji i poprzedzony długotrwałym nieraz rozpoznaniem. Oto kilka przykładów:
* dokonywanie napadów na kierujących pojazdami, np. w czasie postoju na leśnych parkingach i poboczach dróg. Sprawcy napadu terroryzują kierującego i pasażerów bronią lub innymi niebezpiecznymi narzędziami, po czy kradną pojazd, ładunek, pieniądze;
* sprawcy różnymi sposobami usiłują doprowadzić do zatrzymania pojazdu z cennym ładunkiem lub samochodu osobowego dobrej marki (udają urzędników państwowych, pozorują kolizje drogową, proszą o pomoc w usunięciu awarii samochodu itp.). Mogą posługiwać się bronią palną w celu wymuszenia zatrzymania (np. zastraszenie bronią, strzał w oponę itp.);
* sprawcy, wykorzystując dogodny dla siebie moment, wchodzą zamaskowani do sklepu, hurtowni, kantoru i grożąc użyciem niebezpiecznych narzędzi kradną gotówkę, cenny towar, ważne dokumenty itp.;
* przestępcy, poprzedzając swoje działanie dokładnym rozeznaniem, dokonują napadu na pojazdy przewożące wypłaty, utargi, a także na doręczycieli pocztowych lub inne osoby przenoszące znaczne ilości gotówki bez należytej ochrony.
Coraz częściej bandyci wykorzystują w swych przestępczych dzialaniach następujące metody wymuszeń rozbójniczych.
Oto przykłady działania sprawców:
* przestępcy po dokładnym rozpoznaniu dokonują kradzieży atrakcyjnych pojazdów, a następnie nawiązują kontakt z ich właścicielami, żądają odpowiedniego okupu, określając jednocześnie czas, miejsce i sposób jego złożenia oraz skutki nie zrealizowania ich poleceń;
* sprawcy, aby wymusić na swych ofiarach określone działania, np. zwrot długu, zaliczki, towaru, zdobycie i przekazanie informacji o sposobie zabezpieczenia obiektu lub wiadomości stanowiącej tajemnicę służbową itp., dopuszczają się szantażu, kradzieży, porwania dziecka, grożą dokonaniem zabójstwa, podpaleniem, pobiciem itd.
W PRZYPADKU, GDY DOTKNIE CIĘ KTÓREŚ Z WYMIENIONYCH
PRZESTĘPSTW LUB STANIESZ SIĘ OFIARĄ SZANTAŻU – ZAUFAJ POLICJI I JEJ SPECJALISTOM, KTÓRZY ZROBIĄ WSZYSTKO,
ABY POMÓC CI W TRUDNEJ SYTUACJI.
FUNDACJA POMOCY OFIAROM PRZESTĘPSTW
Fundacja Pomocy Ofiarom Przestępstw z siedzibą w Warszawie, to jedyna tego rodzaju organizacja społeczna działająca na terenie kraju, założona z inicjatywy warszawskich prawników w roku 1985, która udziela pomocy i wspomaga ludzi ubogich i bezradnych, poszkodowanych na skutek czynu przestępczego.
Na całym świecie działają organizacje państwowe niosące pomoc ofiarom przestępstw gdyż Państwo ma obowiązek chronić swych obywateli, i zgodnie z tym obowiązkiem winno udzielić wszelkiej pomocy takim osobom, aby zrekompensować poniesione przez nich straty.
Z pomocy FPOP mogą korzystać zarówno Polacy, jak również obywatele państw obcych poszkodowanych na terenie RP. Fundacja udziela jednorazowej pomocy osobom dotkniętym przestępstwom przeciwko życiu i zdrowiu.
ABY SKORZYSTAĆ Z POMOCY FUNDACJI, MUSZĄ ZAISTNIEĆ PRZESŁANKI W POSTACI:
1. stwierdzenia faktu przestępstwa, którym może być postanowienie prokuratora lub wyrok sądowy,
2. potwierdzenia trudnej sytuacji finansowej i majątkowej, np. odcinkiem renty lub emerytury, poświadczeniem o zarobkach z miejsca zatrudnienia, poświadczeniem z Rejonowego Biura Pracy o pobieraniu zasiłku dla bezrobotnych itp.,
3. w przypadku trwałego uszczerbku na zdrowiu - powstałego w wyniku przestępstwa - zaświadczenie o stanie zdrowia, jeśli osoba zamierza ubiegać się o częściowe pokrycie kosztów leczenia.
Aby uzyskać pomoc należy zwrócić się pisemnie do biura Fundacji w Warszawie pisząc na adres:
FUNDACJA POMOCY OFIAROM PRZESTĘPSTW
02-520 WARSZAWA, ul. Wiśniowa nr 50
telefon (0-22) 48-28-90
skąd, zainteresowana pomocą osoba otrzyma wniosek, który wraz załącznikami należy przesłać na ww. adres.
O wsparcie finansowe można starać się w ciągu dwóch lat od daty zaistnienia przestępstwa.
ZAPAMIĘTAJ!
JEŚLI ZNALAZŁEŚ SIĘ W TRUDNEJ SYTUACJI Z POWODU PRZESTĘPSTWA PRZECIWKO ŻYCIU LUB ZDROWIU, MOŻESZ LICZYĆ ZE STRONY FUNDACJI NA JEDNORAZOWĄ POMOC FINANSOWĄ.
ZOSTAŃ PROPAGATOREM TREŚCI ZAWARTYCH W MOJEJ PUBLIKACJI WŚRÓD CZŁONKÓW RODZINY, ZNAJOMYCH, SĄSIADÓW, ABY NAM WSZYSTKIM ŻYŁO SIĘ SPOKOJNIEJ I BEZPIECZNIEJ!
JEŻELI UWAŻASZ, ŻE TEGO RODZAJU WYDAWNICTWA SĄ POTRZEBNE, A RADY ZAWARTE W NASZYM OPRACOWANIU USTRZEGĄ CIĘ PRZED STANIEM SIĘ PRZYPADKOWĄ OFIARĄ PRZESTĘPSTWA - SKONTAKTUJ SIĘ Z FIRMĄ BOG&ART.
Adres:
KAJETANÓW 117
26-050 ZAGNAŃSK
Tel./fax: (0-41) 368-03-95
w którym możesz zakupić następujące publikacje:
1. POLICJA RADZI;
2. POLICJA... W TROSCE O BEZPIECZEŃSTWO;
oraz książeczki dla dzieci wydane przez firmę BOG&Art w znanym cyklu noszącym nazwę „Z nami bezpieczniej”.
1. POLICJA ... NIE TYLKO DZIECIOM;
2. JA, ROWER I PRZEPISY;
3. Z ROWEREM ZA PAN BRAT;
4. RAJDY, WYCIECZKI BIWAKI;
5. NAD WODĄ;
6. ZIMA;
7. NARKOTYKOWE DYLEMATY;
8. NIE IGRAJ Z ... .
Ponadto informuję, że w siedzibie Telewizji Kablowej Kielce można nabyć kasetę wideo z 4 filmami (po 30 minut każdy) o tematyce prewencyjnej, którą zrealizowałem nie posiadając żadnych środków finansowych - adekwatnej do treści zawartej w niniejszej publikacji - bądź uzyskać prawo do emisji filmów w sieciach kablowych na terenie całego kraju (w systemie S-VHS lub VHS).
Informację uzyskasz w dziale reklamy TKK:
25-353 Kielce, ul. Wesoła 51,
tel. 368-11-68, telefax. 368-22-68.
