Obecnie żyjemy w czasach, gdzie dostęp do Internetu jest dla nas czymś oczywistym, młode pokolenia od kołyski zapoznają się z najnowszymi technologiami, które bazują na ciągłym przebywaniu online. Wobec rodziców i pedagogów postawiono nowy wymóg, aby na bieżąco zaznajamiać się z wszelkimi nowinkami dostępnymi dla dzieci i młodzieży, szczególnie teraz w czasie zdalnego nauczania. Sami zachęcamy dzieci do korzystania z dobrodziejstw nowych technologii, które mają ułatwiać naukę i życie codzienne, jednak wciąż nie dość nadążamy za nowymi zagrożeniami, jakie pojawiają się z zawrotną prędkością. Wielu rodzicom wydaje się, że dobry program kontroli rodzicielskiej załatwi za nich sprawę związaną z surfowaniem dzieci po stronach dla dorosłych. Rodzice nie mają czasu na otwartą rozmowę o zagrożeniach związanych z wirtualnymi znajomościami, nie kontrolują tego, jakie treści udostępniają ich dzieci w social mediach. Wiele problemów jest związanych również z brakiem zainteresowania tym, jakimi prawami rządzi się cyberprzestrzeń i czym tak właściwie jest. Cyberprzestrzeń jest miejscem gdzie, wydaje się każdemu, panuje wolność wynikająca z anonimowości, więc w cyberprzestrzeni puszczają wodze wyobraźni, można przybrać dowolną płeć, wiek, pochodzenie, bez znaczenia jest status społeczny.
Internet daje nam możliwość poznawania nowych ludzi, bez względu na szerokość geograficzną , zanikają nawet bariery językowe. Niestety, w związku z tym dzieci zatracają swego rodzaju instynkt samozachowawczy wobec kontaktów z nieznajomymi w cyberprzestrzeni, a tym samym są potencjalnymi ofiarami pedofilów. Pedofilia w sieci polega nie tylko na nawiązywaniu kontaktów z osobami małoletnimi w celu wykorzystania seksualnego, ale również na rozpowszechnianiu treści pedofilskich. Przestępcy seksualni w sieci tworzą świetnie zorganizowane społeczności, które pod przykrywką prowadzenia strony o niewinnie brzmiącej nazwie, czy forum internetowego rozpowszechniają materiały pornograficzne z udziałem dzieci. Nawiązywanie kontaktu z dzieckiem może nastąpić w każdym momencie surfowania w Internecie. Ilość czasu spędzanego na komunikatorach jest ważnym punktem w tworzeniu relacji pedofila z dzieckiem. Często taki wirtualny „ przyjaciel” jest na każde zawołanie, dziecko zawsze może do niego napisać, ze wszystkiego się zwierzyć, z drugiej strony budowanie więzi między pedofilem, a jego ofiarą opiera się na wytworzeniu u dziecka sposobu myślenia polegającego na ukazaniu osób najbliższych jako tych, które są dla niego wrogiem, nie potrafią dziecka zrozumieć tak jak jego „przyjaciel”.
Kiedy "przyjaciel" może przystąpić do kolejnego etapu znajomości, coraz częściej zaczyna poruszać tematy związane z seksualnością dziecka, przesyła zdjęcia pornograficzne. Rozmowy o seksualności człowieka przybierają postać pozornej edukacji. Pedofil po pewnym czasie zaczyna podejmować temat spotkania, jeżeli dziecko jest niechętne takiej propozycji, wówczas rozpoczyna szantażować swoją ofiarę. Dlatego tak ważne jest, aby jak najszybciej zareagować i zapobiec ewentualnemu spotkaniu.
Każda forma przemocy zarówno w świecie wirtualnym, jak i realnym odciska swoje piętno na psychice młodego człowieka. Możemy wyróżnić pewne charakterystyczne objawy świadczące o tym, że dziecko mogło paść ofiarą przestępstwa na tle seksualnym. Pierwsze symptomy świadczące o tym, że dzieje się coś niepokojącego możemy wychwycić w sferze codziennego zachowania, kiedy dotąd spokojne dziecko nagle staje się agresywne, lękliwe, skrajnie nieufne nawet wobec znanych mu osób; pojawiają się problemy w szkole, trudności z budowaniem dobrych relacji z otoczeniem czy tak skrajne zachowania jak ucieczki z domu, próby samobójcze czy samookaleczenia. Pedofilia w sieci jest zagrożeniem realnym i przybierającym coraz to nowe formy. Osoby o skłonnościach pedofilskich potrafią świetnie maskować się i odgrywać role rówieśników, przyjaciół swoich ofiar. Często pedofilami okazują się znajomi z sąsiedztwa, ktoś z rodziny, ze szkoły. Tylko dzięki nastaniu ery Internetu zmieniły się sposoby na to, aby przestępcy seksualni pozyskiwali swoje nowe ofiary.
Chociaż co jakiś czas pojawiają się kampanie społeczne służące uświadamianiu o rodzajach i skali niebezpieczeństw w Internecie, to mimo wszystko wciąż jesteśmy ślepi na ten problem. Należy zaznaczyć, że żaden portal społecznościowy, blog czy forum, nie zastąpią budowania przyjaźni poprzez wspólne doświadczenia w świecie realnym. Cyberprzestrzeń może być tylko dodatkiem, a nie substytutem wobec prawdziwego życia, aby przekazać taką wiedzę dzieciom i młodzieży, najpierw osoby dorosłe, odpowiedzialne za ich los, powinny zainteresować się wirtualnym życiem, jego zaletami i wadami.
A czy ty wiesz co twoje dziecko robi w cyberprzestrzeni?
Zdjęcie użyte w artykule pochodzi ze strony https://lawlex.org/lex-pedia/child-abuse-and-the-internet/23168
