„Cieślak i Księżniczki” – chillout wysokiej jakości

"(...) płytę można polecić jako alternatywę dla znudzonych szybkością i agresją odbiorców – przy tym krążku naprawdę można wypocząć!"

Atakowani ostrymi basami i pikantnymi tekstami słuchacze radia nie mogą doczekać się chwili wytchnienia na łonie spokojnych, refleksyjnych dźwięków i chwytliwych melodii. Chwytliwych, nie znaczy narzucających się, co dziś niestety często jest mylone i wykorzystywane – paradoksalnie – na niekorzyść twórców. Całe szczęście nie brakuje nam artystów, którzy przeciwstawiają się temu toksycznemu trendowi i – choć są mniej popularni – łagodzą obyczaje i koją zszargane nerwy. Jednym z nich jest Maciej Cieślak

Słuchając krążka pt. „Cieślak i Księżniczki” możemy rozsiąść się wygodnie w fotelu, odpalić cygaro i puścić wodze fantazji (do cygara nie namawiam, natomiast do reszty jak najbardziej). Gitara unplugged, czyli odłączona od wszelkich elektrycznych przetworników brzmi spokojnie i melodyjnie, a to dopiero początek. Głos Cieślaka jest wyrazisty i mocny, a jednocześnie doskonale wpasowuje się w spokojny nastrój płyty. Co więc w tytule robią tajemnicze Księżniczki?

Bardzo dużo. Przede wszystkim grają, na wiolonczeli i skrzypcach, oraz użyczają swojego głosu. Mowa o Karolinie Rec, Edycie Czerniewicz i Julii Ziętek, które wzbogacają utwory o szczyptę orkiestrowych brzmień. Progresywny charakter uzyskany poprzez użycie wyżej wymienionych instrumentów nacechowuje cały album pozytywnymi wibracjami, od wstępu aż do ostatniego utworu i znacznie oddala go od basowych, płytkich trendów.

Być może właśnie dlatego nazwisko Cieślak nie jest znane tak szeroko, jak powinno, choć – przyznam szczerze – mam nadzieję, że zmieni się to za sprawą „Cieślaka i Księżniczek”. Byłoby przesadą opisywanie tej płyty jako innowacji i zaskoczenia, ale niezaprzeczalnie pasującym mianem jest odskocznia. Styl podchodzący pod muzykę filmową i delikatna mgiełka dźwięków rozwiewających się niemal niepostrzeżenie stanowi pozytywne estetyczne przeżycie.

Wszystkie teksty piosenek, tak, jak ich tytuły napisane są w języku angielskim i mają równie delikatny charakter, jak dźwięk, przy wtórze których są śpiewane. Traktują o zjawiskowym pięknie („The Sea and the Sun”), miłości („The Belly of the Sky”), oraz ulotnych chwilach („The Man and His Happy Life”). Niby żadna nowość, ale zaaranżowana w sposób przyjemny, estetyczny i ciepły. W repertuarze znajdziemy także utwory instrumentalne z dwuwersowym tekstem, które powinny szczególnie przypaść do gustu wszystkim słuchaczom.

Pozytywna energia przebija przez powłokę „Cieślaka i Księżniczek”, jednak osobiście uważam, że za sprawą kilku drobnych zabiegów mogłaby zostać ona podwyższona o co najmniej kilka poziomów. Po pierwsze, czasami brakuje rozwinięcia tematu utworu i aż chciałoby się wcisnąć w niego jeszcze trochę dźwięków, przyprawić i okrasić nowym brzmieniem, może jakimś bardziej wyrazistym riffem? Płyta jest płynna jak rtęć i mimo wszystkich pozytywnych uczuć rozprasza się w atmosferze; można wyczuć niechęć do zatrzymania się na dłużej – każdy utwór jest odrębnym przeżyciem, jednak tylko jednorazowym i podobnym do poprzedniego. Nie uznaję tego za błąd rażący i wykluczający produkcję z tych, którym towarzyszy zwykła przyjemność odsłuchu. Przyjemność jest i to ogromna.

Podsumowując, płyta pt. „Cieślak i Księżniczki” nie zaskakuje, ale też nie rozczarowuje. Myślę, że z powodzeniem można ją polecić jako alternatywę dla znudzonych szybkością i agresją odbiorców – przy tym krążku naprawdę można wypocząć, nastroić się pozytywnie i zacząć przeżywać wszystko to, co autor tekstów i wokalista – Maciej Cieślak – podaje nam za pośrednictwem swojej twórczości, wspomagany utalentowanymi Księżniczkami.

Łukasz Waleszczyński

Maciej Cieślak

Cieślak i Księżniczki
Teksty/Muzyka/Wokal: Maciej Cieślak

Karolina Rec: wokal, skrzypce

Edyta Czerniewicz: wokal, skrzypce

Julia Ziętek: wokal, wiolonczela

Studio im. Adama Mickiewicza (Sopot/Warszawa)