Chick Corea w Archikatedrze Warszawskiej

 

Artysta wystąpi 27 grudnia w Archikatedrze Warszawskiej. W poprzednich latach zaproszenie Stołecznej Estrady przyjęły takie gwiazdy jak: Barbara Hendriks, The Hilliard Ensamble, Take 6 i The Golden Gospel Singers. 

 

 

Chick Corea (wł. Armando Anthony Corea) urodził się w 1941r. w Chelsea w stanie Massachusetts (USA).

Blisko cztery dekady wnosi do muzyki jazzowej  oryginalność  kompozytora,  wyobraźnię  improwizatora,  technikę wirtuoza oraz sprawność instrumentalisty. Przez lata nieustannie tworzy   swój  własny,  jazzowy  wizerunek,  cechujący  się  raz fascynacjami   fusion  i  elektronicznym  rockiem,  raz rytmami latynoskimi i muzyką klasyczną,  raz  jeszcze  stricto  jazzowym  trio lub solowymi  recitalami. 

 

Tak  rozległe  zainteresowania  wynikają  głównie z  percepcyjnych  zdolności  artysty,  dla którego w równym stopniu  inspiracją  była  twórczość  Bartoka,  Beethovena,  jak i Milesa  Davisa,   Billa   Evansa  czy  Charliego  Parkera.  Jego  muzyczne  skłonności  ujawniły  się  już  w  dzieciństwie:  ojciec Chicka,  kompozytor  i  trębacz  umożliwił  mu  nie  tylko  naukę  gry na  fortepianie,  ale  i – gdy  Corea  opanował  podstawową wiedzę  muzyczną – zaproponował  granie  wspólnie  z własną orkiestrą.  Równocześnie   grał   w   zespole  latin-jazzu,  słuchał  nagrań  zgromadzonych  w  płytotece ojca.

 

W 1959 roku C. Corea podejmuje  naukę  w nowojorskim Columbia University, by akademicką edukację  porzucić  dla  studiów w Julliard School, i wkrótce wtopić się w  muzyczny  świat  Manhattanu.  Pierwsze  estradowe kroki stawia w  zespole  Mongo  Santamaria,  by niebawem związać się z zespołami  Blue Mitchella, Herbie Manna, Sarah Vaughan oraz (na dwa lata) z  grupą  Stana  Getza (z którą nagrywa album "Sweet Rain").

 

W 1966  roku  Corea  nagrywa  (z  W.  Shorterem  i  J. Hendersonem) swój  pierwszy  autorski  album  "Tones  For  Joan’s  Bones"  i w kilka  miesięcy    po    debiucie   Tony   Williams   proponuje   Corei  eksperymentalny  koncert  z  grupą  Milesa Davisa. Ekscentryczny  trębacz  decyduje  się  na zaangażowanie Corei w miejsce Herbie  Hancocka  i młody pianista bierze udział w nagraniach "Filles De  Kilimanjaro",  "In  A  Silent  Way"  oraz  przełomowego "Bitches  Brew". Dzięki współpracy z Milesem Davisem młody pianista został  życzliwie  przyjęty  w środowisku jazzowym, oraz nabrał wiary we  własne  siły.  Pierwsze  samodzielne  nagrania Corei (np. trio z  Royem   Haynesem   i   Miroslavem  Vitousem)  stanowią  jedne  z  ciekawszych pianistycznych sesji końca lat sześćdziesiątych (np.  album  "Now  He  Sings,  Now  He  Sobs"). Eksperymenty te poszły  wkrótce  w  kierunku  awangardowego  tria  Corea-Braxton-Holland  (album  "Circle-Paris  Concert")  oraz  nagrań  solowych ("Piano  Improvisations").  

 

Poszukiwania  te  zaowocowały  w  1972  roku  nieoczekiwanym  rezultatem.  Corea  zakłada  zespół  "Return  to  Forever", formację o ściśle jazz-rockowej orientacji, popadającą  w    nastrój   fusion-jazzu,   melodyjności   i   przebojowości.  Debiutancki   album  "Return  To  Forever"  (nagrany  z    Stanleyem  Clarkiem,  Joe  Farrelem, Florą Purim, Airto Moreirą)  stał  się  wielkim jazzowym bestsellerem, a latynosko-hiszpańska  atmosfera    muzyki   stworzyła   w   jazz-rockowej   hierarchii  całkowiecie odmienną kategorię. Album "Return to Forever" uznano  za  jedną  z  ciekawszych  płyt  lat siedemdziesiątych, a grupie  przepowiadano  wielki sukces (stawiając muzykę Return to Forever  na  równi z Weather Report oraz Mahavishnu Orchestra). Po latach  okaże  się,  że  właśnie te formacje wywarły największy wpływ na  fusion-jazz  i  stały się klasycznymi przykładami mariażu jazzu,  rocka i elektroniki.    O    ile    pierwszy   album   mieścił   się   w   kategoriach  latynosko-jazzowych   (np.   słynna  "La  Fiesta"),  to  kolejne  nagrania   grupy  zmierzały  ku  konwencji  elektryczno-rockowej  (albumy  "Light  As  A  Feather",  "Hymn Of The 7th Galaxy", "No  Mystery",  "Where Have I Known You Before", "Romantic Warrior").  Nagrania  te  zyskiwały  przychylne  na  ogół  oceny  krytyki  i  entuzjastyczne przyjęcie słuchaczy.    Coraz  częściej  Corea popadał jednak (co było problemem także  innych  grup  fusion)  w  artystyczny  schemat i twórczą rutynę.

 

Nieoczekiwaną  zmianą  okazała  się koncepcja tworzenia muzyki w  duecie  z  wibrafonistą  Gary  Burtonem. Album "Crystal Silence"  prezentował  diametralnie  innego twórcę niż lider jazz-rockowej  Return  to Forever lub awangardowej grupy Circle. Konwencjonalne  jazzowe  pasaże  podporządkowane zostały specyficznej konwencji,  która   improwizacjom  duetu  Corea-Burton  nadała  cech  muzyki  spokojnej,  melancholijnej. Sukces nagrań duetu stanowił zwrot w  jazzowej  stylistyce  pianisty  i  kompozytora. Nagrania "Duet",  "Chick  Corea  And  Gary  Burton  In  Concert" zyskały nie tylko  prestiżowe  nagrody  ,,Grammy Awards'',  ale  uznane zostały za  najciekawsze jazzowe płyty roku.    Koncepcję  takiej  właśnie  muzyki rozwinie Corea w nagraniach  "Lyric  Suite  For  Sextet".  Szukać  będzie  także inspiracji w  fortepianowych  duetach  z  Herbie  Hancockiem  (np.  album  "An  Evening  With  Herbie  Hancock")  i  Friedrichem Guldą (np. "The  Meeting")  lub  solowych  nagraniach  (np.  "Children's Songs").  Równocześnie   zacznie   czerpać  z  tradycji  wielkiej  klasyki  (recitale  "Mozart  Double  Piano Concertos" z F. Guldą oraz "On  Two Pianos" z N. Economu).    W  1982 roku Corea powrócił do koncepcji muzyki w standardowym  trio.  Ponownie  zaprosił do współpracy muzyków, z którymi przed  laty   nagrał   album   "Now   He  Sings,  Now  He  Sobs".  Trio  Corea-Haynes-Vitous  zadebiutuje  podwójnym  albumem "Trio Music"  prezentującym  sugestywne jazzowe improwizacje inspirowane m.in.  standardami  T. Monka. Kolejną metamorfozą w muzyce Corei stanie  się  Electric  Band,  zespół  nawiązujący  do  muzyki  Return to  Forever,  ale upatrujący także inspiracji w synorystyce jazzowej  (akustyczna  mutacja  grupy  nazwana  zostanie  Acoustic  Band).  Niezwykle rozległa skala muzycznych zainteresowań Corei sprawia,  że artysta ten czuje się całkowicie swobodnie w różnych sekcjach  muzyki,  w  której  dominuje  jednak  jazzowa synkopa.

Po występach na początku lat 80. z wieloma koryfeuszami jazzu, jak Herbie Hancock i Michael Brecker, od 1985 r. Corea koncentruje się na dwóch grupach: Electric Band i Akoustic Band .

                                                                                                                                        źródło : Dionizy Piątkowski, Encyklopedia JAZZ  ©

 

Bilety w cenie 50 złotych dostępne są w sieci sprzedaży internetowej www.eventim.pl oraz w
Archikatedrze św. Jana Chrzciciela, ul. Świętojańska 8, pon-sob w godz 10-12.30 i 16-18.30.

 

Więcej informacji na www.estrada.com.pl