Zbigniew Osiński w swoich badaniach zajmuje się przede wszystkim różnymi odmianami teatru poszukującego i eksperymentalnego XX wieku, opisywanymi, analizowanymi i interpretowanymi zarówno pod względem ich dziejów, jak i idei i zjawisk kulturowych, stanowiących ich kontekst. Jest na polskim gruncie teatrologicznym pionierem historii połączonej ściśle z antropologią kultury. Tradycji teatralnej poświęcił większość swoich prac. Jest najbardziej znany jako badacz życia i dorobku Jerzego Grotowskiego oraz różnych aspektów dziejów i działalności jego teatru. Z Grotowskim spotkał się po raz pierwszy w listopadzie 1962 roku, gdy wraz z zespołem przyjechał on do Poznania z gościnnymi prezentacjami „Akropolis” według Stanisława Wyspiańskiego. To spotkanie okazało się przełomowym momentem w życiu naukowym Osińskiego, który w niedługim czasie nawiązał stały kontakt z Grotowskim i zespołem, pozostając jego historykiem i badaczem do dziś.
Poza Jerzym Grotowskim zajmował się m.in. Wilamem Horzycą, Wacławem Radulskim, Redutą, Irena i Tadeuszem Byrskimi, Konradem Swinarskim i Ośrodkiem Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. Przyczynił się do poszerzenia i pogłębienia wiedzy o tych artystach i zespołach. Wśród najważniejszych pozycji napisanych przez Osińskiego znalazły się: „Teatr Dionizosa. Romantyzm w polskim teatrze współczesnym” (1972), „Grotowski i jego Laboratorium” (1980) – edycja amerykańska „Grotowski and His Laboratory” (New York 1986), „Grotowski wytycza trasy. Studia i szkice” (1993), „Jerzy Grotowski. Od „divadla predstaveni” k rituálnym hrám” (Bratysława 1995), „Grotowski. Źródła, inspiracje, konteksty” (1998), „Pamięć Reduty. Osterwa, Limanowski, Grotowski” (2003), „Nazywał nas bratnim teatrem. Przyjaźń artystyczna Ireny i Tadeusza Byrskich z Jerzym Grotowskim” (2005), „Polskie kontakty teatralne z Orientem w XX wieku”; t. 1: „Kronika”, t. 2: „Studia” (2008), „Jerzy Grotowski. Źródła, inspiracje, konteksty”, t. 1, wyd. 2, zmienione; t. 2: „Prace z lat 1999–2009” (2009), „Jerzy Grotowski e il suo Laboratorio. Dagli spettacolo a L’arte come veicolo” (Rzym 2011).
Więcej informacji: http://www.grotowski-institute.art.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=1572
Instytut Grotowskiego
Rynek-Ratusz 27
www.grotowski-institute.art.pl