Jutro ukaże się książka Grzegorza Kwiatkowskiego Radości. Tom utrzymany w duchu minimalizmu i estetyki Umarłych ze Spoon River Edgara Lee Mastersa jest pierwszą pozycją wydaną przez poetę w Biurze Literackim, a piątą w dorobku mieszkającego w Gdańsku autora.
Agnieszka Holland uważa, że "W Radościach Grzegorz Kwiatkowski dalej konsekwentnie drąży okrutne absurdy ludzkich losów. Jego poezja jest powściągliwa i jednocześnie potwornie brutalna. To dlatego, że jest tak bardzo osobista mimo że nie ma w niej słowa o lirycznym ego autora".
Oddawanie głosu "innemu" stanowi o sile tej poezji, co zauważa Karol Maliszewski: "To chyba dobrze, gdy się komuś oddaje głos, tak oswajając obcość. Dobrze, gdy poeta potrafi coś zrobić ze swoim egotyzmem. A w tej książce, w rozpętaniu wciąż żywych historycznych emocji, zdarzyło się coś, co wykracza poza tradycyjne miary liryki roli czy maski".
Cechą charakterystyczną tomu urodzonego w 1984 roku poety jest też minimalizm, o którym opowiada w rozmowie z Marcinem Sierszyńskim: "Wydaje mi się, że moje wiersze są coraz bardziej minimalistyczne, zwarte i lapidarne. (...) W momencie, w którym rozmawiamy, czyli w momencie Radości, te minimalistyczne, zwarte wiersze stanowią zdecydowaną większość".
Autora interesuje temat nieprzemijalności zła i jego ciągłego istnienia w świecie. Anna Nasiłowska zauważa: "Może tylko okrucieństwo jest w stanie dotknąć nas i poruszyć? Poezję Grzegorza Kwiatkowskiego wypełniają głosy umarłych. To stara tradycja, podjęta z żarliwością, z jaką mówi się o ranach nie do zabliźnienia, winach nie do zapomnienia i sprawach, które bolą".
Mówienie o sytuacjach granicznych jest stałym motywem tej twórczości. Paweł Paszek pisze w szkicu "Osobne milczenie": "Kwiatkowski jest dotychczas bardzo konsekwentny w swych poszukiwaniach. Próbuje on w zasadzie od pierwszego tomu Przeprawa wypowiedzieć jak najbardziej stanowczo i bezpośrednio doświadczenie graniczne, a Radości są jeszcze bardziej wydestylowane i zarazem jeszcze bardziej nasycone, stanowcze i bezpośrednie".
Grzegorz Kwiatkowski (ur. 1984) to poeta i muzyk, autor tomów wierszy: Przeprawa (2008), Eine Kleine Todesmusik (2009), Osłabić (2010) oraz polsko-angielskiego zbioru Powinni się nie urodzić (2011). Członek zespołu Trupa Trupa. Autor słów do spektaklu "Duety nieistniejące" Teatru Dada von Bzdülöw i Mikołaja Trzaski (2011).
Dwukrotnie zgłoszony do Paszportów Polityki (2009, 2010). Stypendysta Ministra Kultury (2012). Laureat m.in. Nagrody Splendor Gedanensis (2011) i Nagrody Miasta Gdańska dla Młodych Twórców (2009).
Zobacz także
Fragmenty Radości (od czwartku) >>>
http://www.biuroliterackie.pl/przystan/czytaj.php?site=100&co=txt_4378
Szkic Pawła Paszka (od piątku) >>>
http://www.biuroliterackie.pl/przystan/czytaj.php?site=100&co=txt_4379
Rozmowa z autorem (od soboty)
http://www.biuroliterackie.pl/przystan/czytaj.php?site=100&co=txt_4380
Komentarz do wierszy (od niedzieli)>>>
http://www.biuroliterackie.pl/przystan/czytaj.php?site=100&co=txt_4344
