Meksyk Noir

Redakcja
Redakcja
Kategoria literatura · 21 grudnia 2012

 

 

Nie jest antologia, którą chciałby promować departament turystyki miasta Meksyku, ale jeśli ktoś, kto ją przeczyta, zapyta z jakiegoś zakątka planety, czy jej autorzy polecają mieszkać w tym mieście, to otrzyma pełną entuzjazmu odpowiedź: „Ależ oczywiście!” - bo to jest najlepsze miasto pod słońcem, mimo samego siebie”.

PACO IGNACIO TAIBO II, wprowadzenie


 

Tłumaczenie z języka hiszpańskiego: Tomasz Pindel

Wydanie: I

Rok wydania: 2012

Format: 135 x 210 mm

Liczba stron: 174

Oprawa: miękka

 


 


 

Meksyk. Dwadzieścia jeden milionów mieszkańców. Najbardziej skorumpowana policja świata, więcej teatrów niż w Paryżu, więcej aborcji niż w Londynie, więcej uniwersytetów niż w Nowym Jorku. Witamy w Meksyku, najlepszym mieście na tej planecie, gdzie chaos oznacza piękno, a życie poza prawem jest nie tylko normalne, ale i konieczne.

Krwisty i intymny portret nieskończonego miasta w dwunastu opowiadaniach noir zebrał Paco Ignacio Taibo II, odnowiciel meksykańskiego kryminału. Pośród autorów znani wielbiciele meksykańskiej stolicy: Eduardo Antonio Parra, Bernardo Fernandez, Paco Ignacio Taibo II, F. G. Haghenbeck, Julia Rodrigez, Juan Hernández Luna, Eugenio Aguirre, Myriam Laurini, Oscar de la Borbolla, Rolo Diez, Eduardo Monteverde i Victor Luis Gonzalez.

 

Seria Noir to część większego projektu wydawniczego zainicjowanego w 2004 roku przez nowojorskie wydawnictwo Akashic Books. Wydali oni szereg tomów poświęconych miastom Ameryki, jak również światowym metropoliom takim jak Paryż, Londyn, Barcelona, Dublin. Ideą projektu było zebranie kilkunastu ważnych autorów, którzy spróbowali by się zmierzyć z mroczną stroną danego miasta. Projekt bardzo nam się spodobał i postanowiliśmy zaprezentować go polskim czytelnikom, na pierwszą książkę z serii wybraliśmy Moskwę Noir. Teraz przyszła kolej na Meksyk i jego mroczną stronę.

Paco Ignacio Taibo II dzieli całą antologię na trzy części (każda z nich zawiera cztery opowiadania).

Część I

Ponad prawem” cztery historie, które wzmacniają oskarżenia pod adresem sprzedajnych gliniarzy mających kontakty z różnymi przedstawicielami środowisk przestępczych. Historia otwarcia oferuje gorączkowy monolog bezdomnych z Vato, którzy są świadkami brutalnego przestępstwa popełnionego przez policjanta, popychając swój wózek, na próżno stara się uciec od wspomnień i od kolejnego spotkaniem z policją. "Na rogu" opowiadanie Paco Ignacio Taibo II umiejscawia swą historię w dzielnicy Doctores, igra z punktem widzenia czytelnika, uwodzi go i myli.


Część II

Przed egzekucją” przedstawia pierwszoosobową narracje świadków lub ofiar przestępstw. Ciekawe opowiadanie pt. "Violety już nie ma" Myriam Laurini można łatwo dopasować do części I. Rzekome utrwalone na taśmie policyjnej zeznania świadków, przerażają czytelnika zimnym cynizmem policjanta, gotowego wrzucić do kosza życie osób zaangażowanych w przestępstwa, tylko dlatego, że może. Interesującym dodatkiem do historii Laurini jest wzniesienie się do wyżyny surrealizmu w momencie gdy policjanci zaczynają widzieć podobieństw między prowadzonym dochodzeniem a opowiadaniem "Alef" Jorge Borgesa. Przez folię wydarzeń, elementy w historii Borgesa pokrywają narracji zbrodni pozostawiając wszystko w zawieszeniu w literackiej dwuznaczności.

Część III

Miasto dusiciel”, zawiera mroczną, eksperymentalną historię, autorstwa Eduardo Monteverde "Bóg jest fanatykiem, córko", z udziałem transpłciowych księży i zakonnic, policjantów-sodomitów ze szczyptą kanibalizmu. To niepokojąco dziwne opowiadanie da się porównać tylko z narkotycznymi wizjami Williama S. Burroughsa w „Nagim lunchu” . PIT nagradza czytelnika, za cierpliwość poświęconą opowiadaniu Monteverde, dwoma bardziej konwencjonalnymi opowieściami, które zamykają tę część: "O kotach i mordercach" Victora Luisa Gonzaleza i "Reno” Julii Rodríguez. W pierwszym rozbrzmiewają echa zamachu na JFK, w drugim ofiara zbiorowego gwałtu może skończył jako ….


 

 

 

 

 

 

 

 

 

O redaktorze antologii:

Paco Ignacio Taibo II (ur. 1949 r.) - urodził się w Gijón (Hiszpania), od 1958 roku mieszka w Meksyku, gdy jego rodzina musiała uciekać z Hiszpanii przed faszystowską dyktaturą Francisco Franco. Jest weteranem ruchu studenckiego z 1968 roku w Meksyku, jego książka 68 (2004), inspirowana wydarzeniami tego roku i doświadczeniami osobistymi, opowiada o masakrze protestujących studentów w Meksyku przez wojska rządowe. Taibo II (lub PIT, jak lubi być nazywany) jest meksykańskim intelektualistą,historykiem, profesorem, dziennikarzem, działaczem społecznym i światowej sławy pisarzem. Jest jednym z najbardziej płodnych pisarzy w Meksyku, jego 51 książek zostały opublikowane w 29 krajach i przetłumaczone na ponad tuzin języków. Niektóre z jego powieści zostały wymienione jako "Książki Roku" przez The New York Times, Le Monde i The Los Angeles Times. Jest laureatem licznych nagród, a jego biografia Ernesto "Che" Guevary (1996 r.) sprzedała się w ponad pół miliona egzemplarzy na całym świecie. Do jego najpopularniejszych dzieł należy seria powieści kryminalnych z udziałem meksykańskiego prywatnego detektywa Héctor Belascoarán Shayne (PIT umiejscowił go w swoich ośmiu powieściach). Jest profesorem historii na Metropolitan University miasta Meksyk. PIT organizuje "Semana Negra" ("Tydzień Noir"), festiwal kryminału, który odbywa się co roku w Gijón, Hiszpania.

 

 

Eduardo Antonio Parra (ur. 1965) jest meksykańskim pisarzem i eseistą. Przez wiele lat mieszkał w Monterrey (w Meksyku), gdzie studiował literaturę hiszpańską. Jego książki zostały opublikowane w Hiszpanii, Chile i Urugwaju i zostały przetłumaczone na język angielski, francuski, włoski, portugalski, bułgarski, węgierski, fiński, chiński i niemiecki.

 

 

Juan Hernández Luna (1962-2010) - pisarz i scenarzysta meksykański, znany jako "wybitny autor gatunku noir", profesor literatury i kinematografii. Jest autorem biografii meksykańskiego rewolucjonisty Emiliano Zapata (napisana pod pseudonimem Ivan Degollado). Zdobył wiele nagród, w tym National Book of Short Stories w 1988 r., nagrodę Latin American Short Story w 1992 r., Krajowa Nagroda Science Fiction w 1995 r. i dwukrotnie nagrodę Dashiell Hammett w 1997 i 2007 za powieści detektywistyczne. Był zapalonym propagatorem literatury, zorganizował m.in. warsztaty czytelnicze dla policjantów w stolicy Meksyku, mówiąc, że: "Są twardymi dowódcami policji, ale to nie znaczy, że są niewrażliwi na literaturę".

 

 

Rolo Diez (ur. 1940 r.) - urodził się w Argentynie w 1940 roku, w czasie studiów wstąpił do zbrojnej grupy rewolucyjnej, został uwięziony na dwa lata w czasie dyktatury wojskowej, zwolniony w 1977 roku. Zmuszony do emigracji schronił się w Europie żyjąc z prac dorywczych. Obecnie mieszka w Mexico City, gdzie pracuje jako pisarz, scenarzysta i dziennikarz. Znany jest ze swoich powieści kryminalnych, publikował również powieści dla dzieci. Zdobył Międzynarodową Nagrodę Hammet Dashiell w 1995 r. Jego powieści zostały opublikowane w Argentynie, Francji, Hiszpanii, we Włoszech, Niemiec i Grecji.