Tom 1. Marcin Kościelniak, Prawie ludzkie, prawie moje. Teatr Helmuta Kajzara
Myśl o sztuce, jaką uprawia Marcin Kościelniak, wiąże się z odwrotem od pewnych i sprawdzonych autorytetów teatralnych (Swinarski, Grotowski, Kantor). Przypomina mi to pewien rewolucyjny porządek, który w swej pracy artystycznej zaproponował Zbigniew Libera tworząc projekt Mistrzowie, w którym mało znane nazwiska stają się alternatywą wobec porządku oficjalnej historii kultury, galerii przyjętych i aprobowanych autorytetów, artystów których się nieustannie celebruje. Myślę, że gdyby Libera interesował się teatrem, w jego projekcie znalazłby się Helmut Kajzar.
dr hab. Katarzyna Fazan
Marcin Kościelniak – teatrolog, krytyk teatralny. Wicenaczelny „Didaskaliów”, recenzent „Tygodnika Powszechnego”. Publikował m.in. w „Dialogu”, „Notatniku Teatralnym” serii książkowej „Theater der Zeit”. Współredaktor tomu „20-lecie. Teatr polski po 1989” (Kraków 2009).
Tom 2. Helmut Kajzar, Koniec półświni. Wybrane utwory i teksty o teatrze
Sztuki te są zapisem działań które zdarzały się (były grane) trwały chwilę i już nigdy nie wrócą nie powtórzą się i projektują te zdarzenia które będą się według tych wzorów powtarzać w przyszłości a teraz można je czytać głośno lub cicho dramatyzować wyobrażać sobie projektować na każdym dowolnym kawałku sceny nawet na własnym ciele za kurtynami powiek i warg na powierzchni skóry. Wszystko co tu opisałem czy zapisałem zdarzyło się naprawdę i było pomyślane i powiedziane naprawdę. (…)
Helmut Kajzar Włosy błazna
W tomie między innymi:
Paternoster
+++ (trzema krzyżykami)
Ciąg dalszy (KA DE WE). Libretto operowe
Koniec półświni
Samoobrona
Magiczny manifest
Włosy błazna
Wyspy Galapagos
Manifest teatru meta-codziennego
Do książki dołączona jest płyta CD z unikatowym nagraniem: Helmut Kajzar czytaSamoobronę
