13 września 2012 roku ukażą się w Biurze Literackim szkice Piotra Śliwińskiego "Horror poeticus". W zbiorze znajdziemy rozważania skupione wokół podstawowych dylematów związanych z politycznością - poetyckością, jak i dokładne szkice interpretacyjne obejmujące poezję od Tadeusza Micińskiego do Adama Wiedemanna. W "Horror poeticus" pojawią się również teksty poświęcone "mistrzom": Czesławowi Miłoszowi, Tadeuszowi Różewiczowi, Wisławie Szymborskiej oraz Adamowi Zagajewskiemu.
Książka Piotra Śliwińskiego zostanie opublikowana w prestiżowej serii "Szkice" Biura Literackiego. Wcześniej w ramach cyklu prezentującego autorskie teksty o poezji i poetach ukazały się m.in.: "Dorzecze Różewicza", "Margines, ale..." Tadeusza Różewicza, "znikam jestem" Krystyny Miłobędzkiej, "Po debiucie. Dziennik krytyka" Karola Maliszewskiego, "'Najryzykowniej'" Andrzeja Sosnowskiego, "Stratygrafie" Joanny Mueller, "Księga zakładek" Jacka Gutorowa oraz "Muszle w kapeluszu" Andrzeja Kopackiego.
W "Świecie na brudno" poznański krytyk literacki stwierdza: "nie mam się za marszałka krytyki współczesnej, wielkiego stratega czy za głos zbiorowego sumienia, lecz tylko za jednego z jej szeregowych pracowników". Marian Stala w szkicu "Konstruktywny pesymista" pisał natomiast: "Śliwiński jest krytykiem na trudny czas, krytykiem piszącym o poetyckich przygodach z wolnością i oprowadzającym nas po świecie, w którym granice są rozmyte, a wartości ulegają zakwestionowaniu...".
Urodzony w 1962 roku Piotr Śliwiński jest jurorem wielu nagród literackich w Polsce, wykładowcą na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Wraz z Przemysławem Czaplińskim napisał szeroko dyskutowany podręcznik "Literatura polska 1976-1998". Oprócz tego wydał m.in. "Przygody z wolnością. Uwagi o poezji współczesnej", "Świat na brudno. Szkice o poezji i krytyce". Podniósł poziom mówienia o poezji polskiej i krytyce literackiej na poziom dotąd niespotykany.
W wywiadzie z Andrzejem Franaszkiem zawartym w książce "Horror poeticus" Piotr Śliwiński stwierdzi, że uprawianie krytyki literackiej to szukanie "pierwszej ważnej naprawdę, przeczytanej naprawdę, książki lub poezji, a ściślej powodów, dla których stała się ważna". Z tego też względu krytyka jest "szukaniem siebie, właśnie w tych motywach, jakąś nieomal faustowską rozprawą z czasem". Zbiór szkiców poznańskiego krytyka literackiego będzie podchodzeniem do wiersza w pozycji "nie wiem" - do poezji powstającej "na ruchomych skrzyżowaniach pamięci i zaskoczenia".
