We wtorek, 6 grudnia, o godz. 19.00 Krytyka Polityczna zaprasza do Centrum Kultury Nowy Wspaniały Świat na dyskusję wokół nowego wydania Autobiografii Jacka Kuronia zatytułowaną "Nie palcie komitetów, zakładajcie własne" - o filozofii i praktyce działania politycznego.
Udział wezmą: Ludwika Wujec, Wolfgang Templin; prowadzenie: Agnieszka Wiśniewska (Krytyka Polityczna).
„Organizacja powinna być funkcją działania” - pisał Jacek Kuroń. Fascynowały go ruchy społeczne, tworzył je, mówił o nich, analizował, próbował zrozumieć, jak to się dzieję, że ludzie gotowi są coś robić razem. Dziś obserwujemy powstawanie ogromnych ruchów protestu na świecie – Oburzeni w Hiszpanii, okupujący Wall Street w USA. Czy przypominają one te, o których pisał Kuroń? Czy dziś też ruch społeczny można budować tylko w oparciu o wspólne działanie? Czy ruchy społeczne w ogóle da się budować? Może powstają one przypadkiem i nie dają się opisać, a wszystkie analizy Jacka Kuronia straciły aktualność? I wreszcie - czy ruchy społeczne są w stanie zmienić świat, czy lepiej w pojedynkę pracować nad zmianą w najbliższym otoczeniu?
Ludwika Wujec - działaczka społeczna, współpracownica KOR-u, działaczka przedsierpniowej opozycji demokratycznej, uczestniczka ruchu „Solidarności” i podziemnego ruchu wydawniczego w latach 70. i 80.
Wolfgang Templin - działacz społeczny, były wschodnioniemiecki opozycjonista, dyrektor warszawskiego biura Fundacji im. Heinricha Bölla.
Drugie wydanie książki ukazuje się dzięki wsparciu Fundacji im. Heinricha Bölla.
O KSIĄŻCE
Zamieszczone w tej książce wspomnienia z dość już zamierzchłej przeszłości okazały się nagle bardzo aktualne. Cieszy mnie to jako autora, ale niepokoi jako obywatela i polityka. W tej aktualności zawiera się swoisty paradoks. Napisałem te wspomnienia tak osobiście, że czytelnicy uznali je za opowieść o miłości. Skąd więc jej polityczna aktualność?
Jacek Kuroń, fragment książki
Autobiografia Jacka Kuronia to historia o Jacku, polskiej lewicy i opozycji demokratycznej, o Polsce i o nas samych.
Tom jest wydaniem krytycznym czterech najsłynniejszych tekstów autobiograficznych legendarnego opozycjonisty.
Wiara i wina – opowieść o pierwszych czterdziestu latach życia Kuronia jest „osobistym wykładem dziejów PRL”. Prywatna historia polskiego socjalizmu przedwojennego jest wstępem do rozprawy o pierwszych latach „nowego porządku”, entuzjazmie, a potem rozczarowaniu stalinizmem, nadziejach polskiego października 1956, wreszcie o desperackim poszukiwaniu przestrzeni wolności w Polsce „małej stabilizacji”, które część intelektualistów prowadzi na drogę otwartej opozycji wobec systemu, a samego Kuronia – do więzienia.
Gwiezdny czas to kontynuacją opowieści o konsekwentnym trwaniu autora przy lewicowych wartościach, w innych okolicznościach i innej formacji politycznej. Demokratyczna opozycja antysystemowa, która pod szyldem KOR, a potem Solidarności budowała zalążki polskiego społeczeństwa obywatelskiego, ukazana jest tu jako realna odpowiedź inteligentów i robotników na patologie społecznego i politycznego życia późnego PRL.
Dwie ostatnie części Autobiografii – Spoko! Czyli kwadratura koła i Moja zupa – to relacja z okresu schyłku PRL i dramatów początku III RP – wewnętrzny kryzys podziemnej Solidarności, dylematy więźniów politycznych i gwałtowne spory o strategię działania wobec systemu, wreszcie – paradoksy działania dysydentów u władzy i jednocześnie ludzi lewicy jako kreatorów polskiego kapitalizmu.
Czytaj fragmenty.
