Klasykę kryminału wciąż czyta się dobrze. A Agatę Christie niewątpliwie do klasyki można zaliczyć.
Znany wielbicielom kryminału Herkules Poirot odchodzi na emeryturę, z czego jest akurat zadowolony. Nie ma zamiaru nawet podjąć zadania, o którego rozwiązanie prosi go w prywatnej korespondencji angielski minister. W końcu jako Belg nie odczuwa żadnego przymusu, żeby z powodu sprawy ważnej dla jakiegoś polityka z wysp zrezygnować z odpoczynku. Jednak ten mistrz dedukcji i logicznego myślenia wie równie dobrze, że – jak głosi angielskie przysłowie – nie powinno się drażnić śpiącego psa.
Razem ze swoim przyjacielem kapitanem Arturem Hastingsem, którego Agata Christie uczyniła jednocześnie narratorem powieści, natrafiają na pannę Nick Buckley – właścicielkę tytułowego Samotnego Domu. Wszystko wskazuje na to, że grozi jej niebezpieczeństwo. Ktoś zdaje się aranżować przeróżne wypadki, które prawie doprowadzają do śmierci młodej osoby. Poirot tworzy listę podejrzanych i z właściwą sobie elegancją – choć pozornie na emeryturze – podejmuje się odszukania niedoszłego zamachowca.
Samotny Dom jest przykładem świetnie poprowadzonych wywodów logicznych i opisem zaplątanych w nie tylko rodzinny supeł zbrodniczych intryg. Jednocześnie odnajdziemy tutaj pełnokrwiste postacie; przede wszystkim detektywa i jego kompana. Poirot – pewny siebie, nie bez powodu, poruszający się na granicy egocentryzmu, udający skromność – w zderzeniu z Hastingsem – próbującym mu dotrzymać kroku, ale jednak świadomym swojej nieudolności – tworzą egzotyczną mieszankę, która eksploduje zabawnymi dialogami. Efekt ten wzmacnia pierwszoosobowa narracja. Dodatkowo przyjaciel najbardziej znanego bohatera Agaty Christie, choć zawsze blisko kolejnych forteli detektywa, to jednak nie zostaje wtajemniczony we wszystkie snute przez niego domysły.
Prozę tę czyta się szybko. Wymarzona pozycja nie tylko na długie wieczory z książką czy na relaks w weekend, ale także do pociągu. Na tle zalewających dzisiaj rynek kryminałów połączonych z sensacyjną fabułą urozmaiconą sadystycznymi scenami – Millenium – lub podszytymi globalną teorią spiskową – Kod Leonarda da Vinci – i stanowiącymi opasłe tomiszcza, powrót do klasyki może okazać się źródłem urozmaiconych doświadczeń. W książkach Agaty Christie najważniejsze jest rozwiązywanie zagadek, a nie problemów społecznych. „Złoty wiek” kryminału obfitował w dobre powieści.
Samotny dom jest jedną z nich.
© Michał Domagalski
Tytuł: Samotny dom
Autor: Christie Agata
Wydawnictwo: Wydawnictwo Dolnośląskie
Przekład: Mira Michałowska
Objetosc: 224 stron
Oprawa: Miękka ze skrzydełkami
Rok wydania: 2012
________________________________________________________
Na Portalu Wywrota.pl znajdziecie omówienie również innych pozycji Agaty Christie:
- Dominika Ciechanowicz: ,,Autobiografia" Agaty Christie
