Nieprzyzwoicie komercyjne, tandetne, przewidywalne i nierealistyczne, ale jednocześnie tak przyjemne do oglądania. Komedie romantyczne to jeden z najpopularniejszych gatunków filmowych. U schyłku lata warto przypomnieć sobie 20 najlepszych komedii romantycznych, by potrzymać beztroski nastrój upalnych dni na dłużej.
14. Notting Hill
Reż. Roger Michell
Scen. Richard Curtis
Obsada: Hugh Grant, Julia Roberts, Rhys Ifans, Emma Chambers, Gina McKee, Hugh Bonneville, Richard McCabe, James Dreyfus
Anna Scott przylatuje do Londynu, by wypromować swój kolejny film. Będąc na Notting Hill wpada na właściciela średnio prosperującego antykwariatu z książkami podróżniczymi. Anna i Will zakochują się w sobie, jednak czy ich związek jest możliwy, kiedy Annę prześladują dziennikarze, agenci i były chłopak?
Często tematem komedii romantycznej jest zderzenie dwóch światów: kultur (Moje wielkie greckie wesele), profesji (Jak stracić chłopaka w 10 dni), pochodzenia (Pokojówka na Manhattanie), wieku (Poznasz przystojnego bruneta).
W Notting Hill bohaterowie pochodzą z różnych kontynentów. Ona jest słynną amerykańską aktorką, Anną Scott, on to przeciętny mieszkaniec Londynu prowadzący księgarnię na Notting Hill i dzielący mieszkanie ze zwariowanym współlokatorem. Film Rogera Michella, choć pozostaje wierny zasadom gatunku odwraca tak popularny mit kopciuszka, księciem czyniąc piękną aktorkę.
Film jest poświęcony celebrowaniu brytyjskiej kultury, kojarzy się z innym przebojem Richarda Curtisa Cztery wesela i pogrzeb, tam pokazywano jak organizowane są brytyjskie wesela, natomiast Notting Hill skupia się na celebrowaniu tytułowej dzielnicy Londynu, która od lat 60’ była uznawana za miejsce mieszania się kultur i rozkwitu artystycznej bohemy.
William reprezentuje biedniejszy angielski przemysł filmowy, który jest zauroczony wspaniałą, hollywoodzką księżniczką, Anną Scott. Film nie pokazuje świata mediów jako spełniającego się marzenia i oszałamiającej przygody. Kiedy William, aby zbliżyć się do Anny podaje się za dziennikarza magazynu Konie i psy myśliwskie musi przeprowadzić wywiad z członkami ekipy filmowej, każdy z aktorów, z którymi rozmawia jest śmiertelnie znudzony dniem spędzonym na odpowiadaniu na te same pytania, sama Anna nie przedstawia swojego zawodu jako spełnienie marzeń, a raczej jako przekleństwo, ponieważ wiąże się z tym cała medialna nagonka. Co ciekawe główne role zagrały wielkie gwiazdy: Hugh Grant (który prześladującej cechy współczesnych mediów mógł doświadczyć na własnej skórze, gdy został przyłapany na spotkaniu z prostytutką) i Julia Roberts, która gra Annę tak, jakby grała samą siebie.
Notting Hill to ciekawy wgląd w świat filmu, który przedstawia zarówno jego wady i zalety. Scena w restauracji, kiedy grupa mężczyzn głośno komentuje fizyczne walory Anny cudownie pokazuje, jak „zwyczajni ludzie” traktują tych przecież tak samo zwyczajnych aktorów, jako kogoś kogo mogą uznawać za wspólną własność, również słynny monolog Julii Roberts kiedy stara się wygrać ostatni kawałek ciasta na urodzinach Honey pokazuje, że życie słynnej aktorki częściej jest gorzkie, niż słodkie.
