18 marca wprowadzamy do kin australijski dokument, który zmienił życie tysięcy ludzi na całym świecie. „Cały ten cukier” w reż. D. Gameau to film, który obnaża prawdę o tzw. zdrowym jedzeniu i opowiada o problemach przemysłu cukrowniczego. Film wywołał rewolucję w Australii i przerodził się w gigantyczny edukacyjny projekt. Otrzymał nagrodę AACTA Award dla najlepszego pełnometrażowego filmu dokumentalnego przyznaną przez Australijski Instytut Filmowy oraz nominację dla najlepszego pełnometrażowego dokumentu na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Edynburgu.
„Cały ten cukier” ( oryg. „That sugar film”) reż. Damon Gameau, Australia 2014, 90 min.
Damon Gameau przeprowadził niezwykły eksperyment, żeby pokazać, w jaki sposób cukier wpływa na organizm człowieka. Żeby lekcja była bardziej wciągająca, Damon Gameau samego siebie uczynił obiektem eksperymentu. Reżyser nie jadł cukru przez trzy lata. Następnie, pod nadzorem naukowców i dietetyków, zaczął konsumować 40 łyżeczek tej substancji dziennie przez 60 dni. Sztuczka polega na tym, że nie spożywał on słodkich napojów, czekolady, lodów i innych słodyczy. Żywił się tylko "zdrowym" jedzeniem, które tak naprawdę również jest bogate w cukier. Chodzi m.in. o niskotłuszczowy jogurt, batoniki zbożowe, soki i płatki śniadaniowe.
Podczas trwania eksperymentu Damon odwiedził społeczność Aborygenów w Amacie w południowej Australii, żeby zobaczyć, czy rdzenni mieszkańcy są edukowani na temat efektów spożywania cukru i jak wpływa on na ich zdrowie.
Kolejnym krokiem była wyprawa do USA i spotkanie z czołowym ekspertem ds. cukru, a także z chłopakiem, który choruje, ponieważ ma w zwyczaju pić dziennie 12 puszek Mountain Dew. Reżyser przygląda się także manipulacjom koncernów, które podstępnie dodają cukier do swoich produktów i robią wszystko, żeby konsumenci się o tym nie dowiedzieli.
Reżyser filmu, Damon Gameau o filmie:
„Tezą filmu nie jest, że ludzie powinni przestać jeść cukier. Chciałem raczej zwiększyć świadomość konsumentów na temat substancji, którą zawiera 80% przetworzonego jedzenia.
Producenci nie lubią mówić prawdy na ten temat. A ja uważam, że konsumenci powinni mieć prawo podejmować świadome decyzje. Dlatego spotkałem się z wieloma naukowcami, niektórzy zajmują się cukrem już od 30 lat. Artykuły na temat chorób powodowanych przez tę substancję pojawiają się codziennie, ja chciałem zrobić film, który nie tylko informuje, ale też bawi. Mój dokument przypomina więc Super Size Me. Z tego powodu zastosowałem techniki takie, jak np. animacja wyjaśniająca wpływ mlecznego shake'a na mózg.”
