Wraz z filmem będzie można obejrzeć krótką animację Alicji Błaszczyńskiej „ Pac!”, studentki PWSFTiT w Łodzi. Szort otrzymał I Nagrodę "Złoty Tobołek Koziołka Matołka" w kategorii "Animowane Fraszki" na Ogólnopolskim Festiwalu Polskiej Animacji O!PLA. Spectator był partnerem tego wydarzenia.
Zwiastun „O koniach i ludziach”: https://www.youtube.com/watch?
O FILMIE:
Kolbeinn kocha Solveig, A Solveig kocha Kolbeinn. Ale Kolbeinn kocha kogoś jeszcze. A mianowicie swoją ukochaną, zdobywającą medale klacz Granę. Ale Grana jest obsesyjnie zakochana w ogierze Solveig, Brunn. Nadchodzi wiosna, śniegi topnieją, uczucia rozkwitają… Czy to się może dobrze skończyć?
Vernhardur kocha wódkę, a jego koń Jarpur kocha swojego pana. Kiedy na wodach Islandii pojawia się rosyjski statek , wypełniony 96% spirytusem, Vernhardur z miłości do wódki na swoim koniu, postanawia do statku dopłynąć… To nie może się dobrze skończyć!
Grimur kocha dawne drogi konne, ale Eglii kocha je grodzić drutem kolczastym. Podczas konnych wędrówek, Grimur przecina ogrodzenie, a Eglii goni go ciągnikiem po islandzkich górach…To na pewno nie skończy się dobrze!
Johanna kocha swoją klacz Raudka, ale Raudka kocha wolność. W pogoni za koniem, Johanna znajduje na wrzosowisku rannego Grimura, otoczonego wianuszkiem klaczy… To na pewno się skończy dobrze!
Juan Camillo kocha życie i przygody. Jako turysta z Hiszpanii podziwia islandzką naturę i kobiety. Podczas przejażdżki na starym koniu, nagle spada śnieg. Czy historia gorącego Hiszpana i islandzkiego konia może skończyć się dobrze…?
Zdaniem reżysera Benedikta Erlingssona:
Ważne jest, by znaznaczyć, że żaden koń nie ucierpiał podczas produkcji tego filmu. Zapis ten widnieje w napisach końcowych i jest to całkowita prawda. Cała obsada i ekipa to ludzie, którzy mają konie i kochają te zwierzęta. Równie dobrze pracowalibyśmy z naszymi własnymi dziećmi.
Muszę jednak przyznać, że niektórzy ludzcy aktorzy przeżyli traumę podczas kręcenia filmu, ale z tego co wiem wszyscy żyją, kiedy piszę te słowa.
Benedikt
Reżyser - Benedikt Erlingsson
Benedikt Erlingsson jest jednym z najbardziej popularnych reżyserów scenicznych ostatniej dekady w Islandii, wielokrotnie nagradzany za swoją pracę zarówno reżyserską, autorską jak i aktorską. Był także dyrektorem artystycznym „Nowej Sceny”, eksperymentalnego departamentu w Teatrze Miejskim Reykjavik w latach 2002-2004.
W islandzkiej telewizji najlepiej znany jest jako autor scenariusza i aktor komediowego serialu pt. „Blood Brothers”. Serial zdobył wiele nagród Edda Awards wręczanych przez Islandzką Akademię Filmową i Telewizyjną.
Jego sztuka „Wormstongue - A Love Story” została zaaranżowana na film telewizyjny, który był nominowany do nagrody Islandzkiej Akademii Filmowej i Telewizyjnej Edda Award.
Jego pierwszy film krótkometrażowy „Thanks” wyprodukowany przez ZikZak w 2007 roku został dobrze przyjęty, pokazywany był na wielu festiwalach filmowych.
„The Nail”, jego drugi film krótkometrażowy, wyprodukowany przez Merkell w 2008 roku również podróżował po festiwalach filmowych, otrzymał nagrodę Special Mention na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych Clermont Ferrand w 2008 roku.
Benedikt zagrał w wielu produkcjach filmowych i telewizyjnych, m.in. wystąpił w filmie Larsa von Triera „Szef wszystkich szefów”.
Recenzje prasowe:
VARIETY Recenzja filmu z festiwalu w San Sebastian: „O koniach I ludziach”
Wspaniały debiut Benedikta Erlingssona jest odważną, wyróżniającą się wizją osadzoną w dziwacznej jeżdżącej na koniach społeczności żyjącej na islandzkiej wsi.
Wprawiające w osłupienie zdjęcia i rozkosznie suche poczucie humoru sprawiają, że „O koniach i ludziach” jest debiutem wartym uwagi. Sceniczne i krótkometrażowe doświadczenia Benedikta Erlingssona owocują olśniewająco twórczym spojrzeniem i wrażliwością na niemożliwe do opisania słowami współistnienie duchowości człowieka i zwierzęcia, stworzeniem - śmiałej, charakterystycznej wizji osadzonej w dziwacznej społeczności ludzi jeżdżących konno w oszałamiającym wiejskim krajobrazie Islandii. Islandzki kandydat do Oscara będzie dumnie kłusował po festiwalach i zasługuje na wizjonerskich dystrybutorów chcących wesprzeć outsidera.
Powinno się utworzyć specjalną nagrodę zarówno dla jeźdźców konnych, którzy osiągnęli tutaj niespotykany poziom perfekcji, jak i więzi pomiędzy zwierzęciem i aktorem, która jest co najmniej niezwykła.
Pomimo ukazania zwierzęcej, pobudliwej nieufności czy spokojnej uległości, obraz przedstawia rumaki w ich pełnej krasie i sile. Ich dzikość osiąga symbiozę zarówno z krajobrazem jak i społecznością. Nie jest to jednak zwyczajny film o zwierzętach; nie jest to też nordycka wersja „Czarnego Księcia”, a wszyscy szukający uroczej rozrywki dla całej rodziny powinni poszukać czegoś innego.
Cała wioska zjednoczona jest w swoim podziwie dla nienagannie prezentującego się Kolbeinna (Ingvar E. Sigurdsson) i sposobu w jakim jeździ na swojej wyjątkowej klaczy,. Perfekcyjnie wyprostowany, kiedy prowadzi zwierzę latającym inochodem - krokiem wyjątkowym dla koni islandzkich. Szczególnie Solveig (Charlotte Boving) ma oko na statecznego gentlemana, dlatego też jest wielce zażenowana, kiedy jeden z jej ogierów wyrywa się na wolność i pokrywa klacz … z Kolbeinnem wciąż w siodle. To jeden z tych bardzo rzadkich, prawdziwie zaskakujących obrazów wbijających publikę w podszyty szokiem chichot połączony ze zdumieniem, że Erlingsson był zdolny wykreować taki spektakl.
Jay Weissberg
Zdaniem producenta Fridrika Thor Fridrikssona:
Benedikt Erlingsson jest jednym z najbardziej utalentowanych reżyserów teatralnych pochodzących z Islandii. Został wyróżniony wszystkimi możliwymi nagrodami, które można zdobyć w światku teatralnym. Jego produkcje z ostatniego dziesięciolecia cieszyły się wyjątkowo długimi okresami odgrywania, a bilety na prawie każdą sztukę były wyprzedane w całości. Benedikt napisał scenariusze i wyreżyserował dwa filmy krótkometrażowe – „Thanks” i „ The Nail”, które bez niedomówień umieściły go na mapie twórców filmowych. Oba filmy pokazywane były w obiegu festiwali filmowych zdobywając nagrody, w tym nagrodę Special Mention na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych Clermont Ferrand, jednym z najważniejszych i najbardziej prestiżowych festiwali filmów krótkometrażowych na świecie. Tymi dwoma filmami Benedikt udowodnił, że potrafi swój kunszt przenieść na inne medium: do kina. Jego pierwsza fabuła „O koniach i ludziach” opowiada o jego zamiłowaniu do życia, koni oraz więzi, jaka wytwarza się pomiędzy człowiekiem a zwierzęciem. Scenariusz pokazuje siłę i inteligencję, których Benedikt używa w pracy i charakterystycznym dla siebie głosie. Publiczność doceni mocne doświadczenie, gdzie dynamizm, liryzm i świetny humor przeplatając się ze sobą, tworzą fascynujący związek. Głównymi protagonistami filmu są konie ze swoim wigorem i pięknem. Islandzkie konie działają na korzyść komercyjnego uroku tego filmu artystycznego. Koń islandzki jest specjalną rasą ekstremalnej odmiany genetycznej. Jego popularność poza granicami wyspy rośnie, co widać po wzroście specjalnych klubów dedykowanych rasie, regularnych mistrzostwach świata i rosnącej populacji w Europie i Ameryce Północnej.
Friðrik Þór Friðriksson
