Naturalnym pomysłem na debatę wokół filmu "Porwanie Michela Houellebecqa" byłoby zaproszenie literaturoznawców i publicystów, którzy dyskutowaliby raz jeszcze o twórczości Houellebecqa. Chcieliśmy jednak skupić się na trochę innym aspekcie tego przedsięwzięcia, a mianowicie na samej sylwetce uznanego autora jako osoby publicznej. Wraz z zaproszonymi gośćmi chcielibyśmy zastanowić się, co to właściwie znaczy być popularnym pisarzem/pisarką i co tę popularność im przynosi? Sprzedawanie książek w wysokich nakładach, zdobywanie prestiżowych nagród, kształtowanie opinii publicznej? A może angażowanie się w działalność niezwiązaną bezpośrednio z literaturą? Czym różni się popularność pisarska od popularności aktorów, czy muzyków? Czy istnieje coś takiego jak niepisany etos działalności publicznej pisarza/pisarki? Czy jest on tożsamy z inteligenckim etosem? Czy to krępujący twórczość relikt przeszłości? Na czym polega różnica między „piszącymi aktorami" a „grywającymi w filmach pisarzami"? Jaka jest właściwie pozycja pisarza/pisarki we współczesnej rzeczywistości medialnej? Co to znaczy być rozpoznawalnym pisarzem/pisarką w kraju, gdzie statystyczny obywatel czyta pół książki rocznie?
Gośćmi naszej rozmowy będą Agnieszka Drotkiewicz, Wojciech Kuczok oraz Mariusz Szczygieł.
We wrześniu 2011 roku, w środku trasy promocyjnej swojej nowej książki „Mapa i terytorium”, jeden z najgłośniejszych współczesnych pisarzy zniknął. Błyskawicznie pojawiły się plotki, że Michel Houellebecq, bo o nim mowa, został porwany przez Al Qaedę, którą mógł rozzłościć swoimi powieściami, albo przez UFO. Niektórzy poważnie się zmartwili, inni przyjęli te wiadomości z nieukrywaną radością. Film „Porwanie Michela Houellebecqa” pokazuje natomiast, jak było naprawdę.
Pewnego dnia trzech postawnych mężczyzn uwolniło pisarza od codziennego stresu, konieczności przebywania wśród łowców autografów, uciążliwego remontu mieszkania i zawiozło go do położonego na uboczu cywilizacji domku. W tej idylli pełnej umięśnionych osobników, starych samochodów i polskiej kiełbasy Houellebecq może spokojnie, pod warunkiem, że jest wino i papierosy, czekać, aż ktoś zapłaci za niego okup. Tylko kto ma to zrobić?
W „Porwanie Michela Houellebecqa” tytułową postać gra… sam Houellebecq, który nie szczędzi nam swoich kontrowersyjnych poglądów, w tym na temat Polski i Polaków. Reżyser filmu po zdjęciach tak mówił o pisarzu: „Nie byłem w stanie napisać mu jednej linijki tekstu, wszystko mu ukradłem – sposób mówienia, zachowania, podejście do palenia, neurozy…”. Zaprezentowany na tegorocznym festiwalu w Berlinie film okazał się jedną z najczęściej dyskutowanych sensacji imprezy, a Tadeusz Sobolewski napisał o nim: „w osobie reżysera Guillaume’a Nicloux Marek Piwowski wylądował w Berlinie z ekipą z „Rejsu” i pokazał język temu festiwalowi kina zaangażowanego”.
"Porwanie Michela Houellebecqa" w kinach od 26 września 2014
