VII Festiwal Filmów Afrykańskich.
Już od 19 do 26 kwietnia w Warszawie rusza VII AfryKamera - Festiwal Filmów Afrykańskich -jedyny w Polsce festiwal pokazujący Afrykę, jej kulturę i przede wszystkim kinematografię z perspektywy samych Afrykanów. W tym roku na widzów czeka wyjątkowo ciekawy program. Jeszcze w kwietniu filmy ruszą w Polskę w ramach tzw. AfryKamera Repliki. Równolegle do Warszawy w dniach 19 do 22 kwietnia zawita do Gdańska (Kina Kameralne), a w dniach 23 do 29 kwietnia do Poznania (Kino Muza i Kino Rialto). A w maju i w czerwcu pokazy odbędą się jeszcze w Białymstoku, Krakowie, Wrocławiu, Lublinie, Koninie i Katowicach.
Festiwal zostanie poszerzony o nowe kanały dystrybucyjne. Wybrane filmy widzowie w całej Polsce będą mogli obejrzeć dzięki serwisowi filmowemu Iplex.pl.
Festiwal został podzielony na kilka sekcji, w ramach których na szczególną uwagę zasługują RYTMY AFRYKI, czyli prezentacja dokumentów muzycznych. Nowe spojrzenie na Afrykę zostanie pokazane poprzez cykl Global Afryka, w ramach której zdobywca Nagrody Publiczności na Festiwalu Sundance 2011 film „Kinyarwanda”. Do wyjątkowych wydarzeń zaliczyć trzeba dzień poświęcony znakomitemu aktorowi Sotigui KOUYATE, zmarłemu w 2010, związanego z teatrem Petera Brooka. W tym roku sporo uwagi zajmują krótkie metraże, które swą jakością nie odstępują filmom pełnometrażowym. Jest to często jedyna szansa na obejrzenie ich w Polsce. Poza tym specjalna selekcja dla dzieci.
Jak co roku publiczność będzie głosowała na najlepszy film festiwalu. Ten, który zdobędzie najwięcej głosów, otrzyma nagrodę: ZEBRA 2012. Wśród głosujących rozlosujemy roczne prenumeraty magazynu National Geographic Traveller.
OTWARCIE 19 KWIETNIA: „Asmaa” reż. Amr Salama, film przedstawiający egipską nową falę. Reżyser znany jest w Polsce z dokumentu "Tahrir: Dobry, zły i polityk" (Wenecja 2011, Watchdocs 2011). „Asmaa” to silnie zaangażowane społecznie kino młodej generacji filmowców. Mocny dramat przewiercający tkankę społeczną i pokazujący zmieniające się miejsce kobiety w patriarchalnej (islamskiej) kulturze. Wychodząc z tematu stygmatyzacji osób chorych na AIDS przenikliwie rozkłada relacje władzy w społeczeństwie, jednocześnie wciągając swą nietuzinkową historią.
