Solidny worek metalowych kości

„Bag of Bones” Europe z czystym sumieniem można polecić wszystkim, którzy lubią gitarowe granie.

Słucham Bag of Bones Europe i myślę: to dobrze, że są jeszcze kapele, które nowym albumem potrafią zabrać mnie w świat klasycznego heavy metalu. Premierowe kompozycje, nie silące się na oryginalność. Zdecydowanie to cięższe od dokonań zespołu na albumie The Final Countdown. O wiele więcej w Bog of Bones przesterowania niż popowego zacięcia. Jeżeli liczyć na spowolnienie – takie niby to Bon Jovi – krótki oddech da nam tytułowy kawałek oraz Bring It All Home. W żadnym przypadku nie będzie jednak pościelówy, ponieważ i w balladach trafiają się mocniejsze wejścia. Jest spokojniej, ale zdecydowanie i rzetelnie. To już nie bzdurkowate w brzmieniu Carrie, gdzie gitary dźwięczały jak pszczółki, a Tempest zaśpiewywał raczej kiczowato niż romantycznie.

Z ballad na szczególne wyróżnienie zasługuje, mroczniejsze od dwóch wcześniej wymienionych tytułów, My Woman My Friend. Poprzedza go zresztą króciutkie, półminutowe Requiem, którego pogrzebowy nastrój smyczków udziela się instrumentom (szczególnie soczyste klawisze) następującej po nim kompozycji. Klimat My Woman My Friend świetnie podkreślają poczynania gitarowe Noruma.

Europe spoważniało i ich instrumenty zdecydowanie też. Tak jakby bliżej im było do Deep Purple niż do samych siebie z blond kręconych lat osiemdziesiątych. Ten słuszny wybór ścieżki dokonał się zresztą w kapeli zaraz po reaktywacji w początkach XXI wieku.

Myliłby się ten, kto spodziewałby się, że Bag of Bones zostało zatupane perkusją i zarżnięte w strunowych wariacjach. Można liczyć na pomysły świetnie sąsiadujące ze swoistą wirtuozerią metalowego uderzenia. Od spokojnego, jednostajnego Drink And A Smile aż po, zaczynający się jakby cover kawałka z repertuaru AC/DC, Doghouse. Zresztą wewnątrz konkretnych piosenek też się wiele dzieje. Na przykład w Demon Head. Najpierw ciekawie solo gitarowe podprowadza wokal i perkusja. Swoista pauza. Potem pęd po strunach, żeby wreszcie uspokoić wszystko – klawisze i śpiew. Kończymy oczywiście kopnięciem metalowym, charakterystycznym dla całego albumu.

Bag of Bones z czystym sumieniem można polecić wszystkim, którzy lubią solidne metalowe/rockowe granie nieprzepełnione rykiem tzw. wokalistów z akompaniamentem instrumentalistów na nich zupełnie nie zważających. Europe nie uciekają również w kiczowaty pop rock (na którym wypłynęli). Bag of Bones to raczej złoty środek klasycznej muzyki gitarowej. Przesterowane gitary, ale zachowana dbałość o kompozycję. To worek kości poukładanych w przemyślany sposób.