Oryginalna różnorodność zbudowana w oparciu o znane standardy pozwoliła Płynom stworzyć solidny album, który brzmi niezwykle lekko – „Vacatunes”. Dzisiaj premiera!
O powinowactwach tej kapeli mówili recenzenci przy okazji poprzednich płyt. Zespół podąża dalej tą ścieżką. Płyny czerpią garściami z dokonań Voo Voo (szczególnie La Revolucion) oraz Pustek (m.in. utwór Vocatunes, a także niektóre rozwiązania w W kółko ten krzyżyk) i Kobiet. Łatwo dostrzec także odwołanie do The Clash (w Wojnie polsko-ruskiej w PKiN słyszymy odruchowo kojarzone z tą kapelą Should I stay, should I go). Całość obudowano szeroko pojętą folkową nutą.
Wydaje się, że nie chodzi Płynom o stworzenie dzieła przełomowego, ale na pewno udaje im się nagranie dobrej płyty z muzyką. Wykorzystując znaną stylistykę, tworzą dzieło oryginalne. Na swoim trzecim albumie zamieścili dwanaście kompozycji, które charakteryzują się nie tylko chwytliwymi melodiami wzbogacanymi dźwiękami wydobywanymi z egzotycznych na polskiej scenie ukulele i gitarze dobro, ale także ciekawymi tekstami.
Szczególnie urzekająco prezentuje się opowieść o utracie potrzeby dokonywania rewolucyjnych czynów z genialnym obrazowym refrenem (I nagle wygodniej jest w fotelu przy coraz większym ekranie/Gdzie siedzę przykuty i patrzę jak znika Salvador w odDali...) przywodzącym na myśl twórczość Wojciecha Waglewskiego (zwłaszcza puenta: czuję się mniejszy, kiedy do większych przychodzi mi brać się spraw). W zabawie słowem udaje się uniknąć nachalnej
efektowności. Ma się raczej wrażenie naturalnej lekkości lingwistycznych zabiegów. Nie bez uroku pozostaje także bardzo sytuacyjny obrazek poimprezowy Najbrzydsze dziewczęta. Swobodą i lekkością przyciąga do siebie historia kobiety zakochanej w filmowym ideale (Pogoda jest sexy).
Płyny dbają o różnorodność. Z jednej strony Life of Wars zbudowany na monorymie ze słowotwórczym formantem –anie, z drugiej angielskojęzyczny Lucy's Dreams, w całości zaśpiewany przez Olę Bilińską.
Płyny dbają o lekkość, przez co mamy wrażenie, że Vacatunes brzmi... wakacyjnie. Oczywiście jeżeli letni wypoczynek nie kojarzy nam się z dyskotekami, w których przeważa monotonia basowego uderzenia ani z graniem do kotleta. Raczej rozmarzony spokój, leżakowanie i spokojne machanie prawą nogą opartą o kolano lewej. Ten klimat wprowadzają zapewne wspomniane już instrumenty, którym w wielu utworach towarzyszy dwugłos (damsko-męski) dodający głębi kolejnym kompozycjom.
Vacatunes cieszy ucho i wrażliwość. Nie jest płytą idealną, ale na pewno sprawiającą przyjemność.
© Michał Domagalski
Płyny Vacatunes
Premiera 16 marca 2012
wyd. Thin Man Records
Skład:
Igor Spolski – śpiew, gitara, ukulele, dobro
Szymon Tarkowski – śpiew, bas
Ola Bilińska – śpiew, przeszkadzajki
Michał „Blaskacz” Lamża – instrumenty klawiszowe, ukulele
Andrzej „Kwiatek” Kwiatkowski – perkusja, akordeon
PS
Zespół jako próbkę prezentuje Małą sobotę.
