Siłą tej płyty jest potężne spectrum emocji zarówno na płaszczyźnie dźwiękowej, jak i wokalnej, ale i tu duży plus - nigdy otwartej agresji. W moim odczuciu ta płyta pozwala się jej pozbyć, ruszyć tyłek, kiedy nie masz na nic ochoty i nie wiesz co ze sobą zrobić.
Przed oficjalną, anglojęzyczną premierą - 9 października 2007r. - w sieci nowa płyta krążyła już na dobre. Polscy nieliczni fani byli oczywiście zachwyceni, ale osobiście czułam pewien niedosyt. Chciałam tę płytę mieć w ręku, żeby wręcz namacalnie przekonać się jak to jest z tą muzyką. Oczywiście pojawił się kolejny problem - sprzedaży bezpośredniej w Polsce po prostu nie było. Po 2 miesiącach starań przywiozła mi ją przyjaciółka i poczułam się jakby znowu było Boże Narodzenie :) Po pierwszym przesłuchaniu płyty była euforia i oczarowanie, ale stwierdziłam że to przecież normalne u oddanego fana. Mój pragnatyczny i nieufny umysł chciał wejść w to głębiej, poczuć wszystkie emocje, porównać obie płyty.
Dzień po dniu ponowne, spokojne zanurzanie się w muzyce pozwoliło mi uzyskać nowe spojrzenie, trochę chłodniejsze. Trzon ścieźki dźwiękowej pozostaje ten sam - rockowe brzemienie jak za czasów pierwszych prekursorów dobrej, prawdziwej muzyki. Ta klasyka jest umiejętnie połączona z nowoczesnością, której czasem brakowało na pierwszej płycie, a tu daje pikantny smaczek, miło drażniący zmysły. Nowy charakter ma też wokal Kennedy'ego, który jest dojrzalszy, bardziej wielowymiarowy - dostosowany do charakteru utworu. Chwilami nieznośnie liryczny "Watch Over You", po czym sardoniczny i pełen siły "Buried Alive".
Siłą tej płyty jest potężne spectrum emocji zarówno na płaszczyźnie dźwiękowej, jak i wokalnej, ale i tu duży plus - nigdy otwartej agresji. W moim odczuciu ta płyta pozwala się jej pozbyć, ruszyć tyłek, kiedy nie masz na nic ochoty i nie wiesz co ze sobą zrobić "Before Tomorrow Comes". Spróbuj zajrzeć w głąb siebie podczas jej słuchania i odpowiedzieć sobie na pytania, które od dawna Cię dręczą, w mniej lub bardziej uświadomiony sposób.
Ja w końcu przyznałam się do tego, że nie miałam dosyć odwagi i determinacji, żeby muzyka stała się moim życiem, ale wiem też, że daje mi siłę, która pozwala mi żyć według własnych zasad. Warto dla takich wniosków odkrywać nowe obszary muzyki i samego siebie.
Alter Bridge i płyta "Blackbird". Gorąco polecam.
