"Pokarmy ziemskie" André Gide'a wydano w 1897 roku, ale zauważono - jak kreśli to tłumaczka polskiego wydania, Maria Leśniewska - w ćwierć wieku później.

Płyta, bez wejścia w tekst, to bogactwo dźwięków i wokalnych zjawisk, jak Vic Chesnutt czy Gruff Rhys: tulenie stóp o puchaty dywan, miękka pachnąca poduszka pod głową, bąbelki i słomka w chłodnej oranżadzie.

Przy tej muzyce trudno o spokój. Cypherspeed czy Flashover to żywy, rozbiegany rytm, jak w zręcznościówkach, gdzie liczy się szybkość i spryt, a zabawa, początkowo prosta, wznosi się na kolejne poziomy i podnosi ciśnienie.

Płyta smakuje jak dobrze skrojona opowieść. Choć niepokoi, wiemy przy tym, że koniec nie przyniesie nam rozczarowania.