Teleznowela ma być błyskotliwą powieścią o losach trzydziestolatków, którzy gubią się we własnym świecie, świecie pogoni za karierą, pieniędzmi, własną twórczością i uczuciami. Odnaleźć im się w tej całej zawiłej sytuacji ma pomóc psychoterapeuta i in vitro.
Rafał Skarżycki, z wykształcenia scenarzysta i filozof, ujął w swojej debiutanckiej powieści bardzo dużo aspektów, które we współczesnych czasach gubią młodych ludzi. Fakt faktem, że nie wszystkich, ale większość Polaków w wieku 25-30 lat stara się dogodzić sobie materialnym dobrem, chcą mieć wszystko, a tylko dobra pensja może im to dać. Historia Miłosza, Agaty oraz Marcina, który pojawia się w jej życiu bardzo niespodziewanie, a także Julity i Andrzeja może być doskonałym przykładem na to, jak w XXI wieku rozwija się mentalność warszawiaków.
Czytelnik, czekając na kolejne wydarzenia z życia jednego z bohaterów, musi przebrnąć przez przygody drugiego, więc napięcie rośnie. Wszystko ładnie łączy się, zazębia. Powieść nie jest przewidywalna, a przynajmniej nie na tyle, żeby gdzieś w połowie rzucić ją w kąt, bo znamy resztę wydarzeń.
Typowa cecha współczesnego świata to „pójście na łatwiznę”. Ale nie w przypadku bohaterów książki. Miłosz, obdarzony talentem pisarskim, właśnie rozpoczyna karierę scenarzysty pod kontrolą Sławka (którego zabawnie nazywa Dżabbą). Agata ma do niego pretensje o to, że za dużo czasu poświęca pracy, nie jej. W końcu nie wytrzymuje i poddaje się. Nie ma siły na ratowanie już martwego związku. Jej przyjaciółka, Julita, koniecznie chce mieć dziecko z Andrzejem, ale kolejne próby nie przynoszą rezultatu. Jej mąż pracuje w Krakowie, w domu przebywa tylko w weekendy, które i tak mają swój, niezmienny, tok wydarzeń. Historie te przypominają telenowelę, która się nie kończy. Ten z tamtą, tamten z inną itd., ale są tak ujęte przez Skarżyckiego, że się nie nudzą, nawet mogłabym taką książkę czytać bez końca, byle produkcja kolejnych „odcinków” nie stanęła w miejscu i nie trzeba było czekać na nowy sezon miesiącami.
Każdy, kto weźmie Teleznowelę do rąk nie zawiedzie się. Najbardziej jednak powinna spodobać się młodzieży i ludziom, którzy są w mniej-więcej tym samym wieku, co bohaterzy. Może nawet da im trochę do myślenia i spróbują pomyśleć nad własnymi wartościami. Dobrze mieć cel, byle nie osiągać go za wszelką cenę, idąc po trupach.
Anka Ruda Kostorz
Rafał Skarżycki, Teleznowela
Sylwia Drożdżyk-Reszka
Wydawnictwo Prozami, Warszawa 2009
200 stron, okładka miękka
__________________________________________________________
Powyższa recenzja przynależy do projektu Wywroty – Recenzencka Młodzieżówka Wywrotka, w którym nastoletni Wywrotowcy pod opieką Redakcji ćwiczą swoje umiejętności pisarskie. Prosimy zatem o wyrozumiałość oraz o uwagi i porady dla naszych początkujących recenzentów.
Młodzieży! Do dzieła! Wszystkich chętnych proszę o przesłanie próbki tekstu (recenzja dowolnej książki; długość: 1 str. kartki a4) na adres: justyna.baranska@wywrota.pl Zasada jest prosta: my Wam dajemy książki, Wy piszecie, a potem wspólnymi siłami dłubiemy w tekście.
Głównym opiekunem RMW jest Michał Domagalski.
Masz ochotę również wziąć udział w projekcie Wywroty: Recenzencka Młodzieżówka Wywrotka? Zajrzyj: tutaj.
